ประสบการณ์เดินตามฝัน การสร้างแบรนด์สินค้าของตัวเองครั้งแรก ... กระทู้เวิ่นเว้อภาค 3

กระทู้เวิ่นเว้อ ธุรกิจออนไลน์ ต่างแดน

ตอน ถนนคนเดิน กับ กาแฟขี้ชะมด ตอนที่1



มีเวลาว่างอยู่คนเดวเลยขอนั่งเล่าอะไรเรื่อยเปื่อยซักหน่อย จากตอนจบของซีรี่ย์เวิ่นเว้อที่ผ่านมาผมจั่วไว้แล้วว่านั่นเปนจุดเริ่มต้นที่ผมจะเดินหน้าทำแบรนด์สินค้าของตัวเอง

ภาค 1 : http://pantip.com/topic/31282632

ภาค 2 : http://pantip.com/topic/31488940

แน่นอน...อย่างที่ผมเคยบอก "คิดอะไรได้ก้อทำมันเลย"

ผมจึงตัดสินใจเดินหน้าสู่แผ่นดินใหญ่ ประเทศจีน ดินแดนที่ได้ชื่อว่าเปน"โรงงานโลก"

ผมไหว้วานและว่าจ้างให้พี่คนนึงที่รู้จักกันที่เค้าแต่งงานกับสาวจีนรับอาสาเปนไกด์และล่ามให้ผม ในการขอเข้าไปคุยกับโรงงานผลิตสินค้าที่ผมต้องการ"ทำแบรนด์"ของตัวเอง

เราใช้เวลาวางแผนประมาณ 2 เดือน ในการจองตั๋วเครื่องบิน ที่พัก รวมถึงนัดหมายโรงงานที่เราจะเข้าไปคุยด้วย โดยการเดินทางครั้งนี้มีผู้ร่วมอุดมการณ์ที่อยู่ในธุรกิจเดียวกัน เดินทางไปด้วยกันทั้งสิ้น 8 คน ในนามของกลุ่ม "เจ็ดเรือยอร์ด"

การเดินทางสู่เมืองกวางโจวไม่ยากอย่างที่คิด เรามากินอยู่กันแบบธรรมดาราคาประเทศไทย วัฒนธรรมของคนที่นี่ไม่ได้หนีจากบ้านเราแถวเยาวราชซักเท่าไหร่ (แต่รสชาติอาหารต่างกันลิบลับ) ทำให้ไม่ค่อยรู้สึกว่าจากบ้านมาซักเท่าไหร่

อากาศที่จีนประมาณ 15 องศาฝนตกปรอยๆ วันแรกที่เหยียบแผ่นดินจีนเรามาวางแผนกันว่า ใครจะไปดูโรงงานที่ไหนกันบ้าง ทุกคนมีแผนที่แตกต่างกันในการต่อยอดสินค้าของตัวเอง

เราคุยไปกินไปในร้านอาหารที่รสชาติไม่ค่อยถูกปากซักเท่าไหร่ ใช้เวลาประมาณ 2 ชม เมื่อลงตัว...วันรุ่งขึ้นก้อเตรียมตัวเข้าไปใช้ภาษามือให้เต็มที่กันได้เลย

"คุณจะไม่นึกถึงบ้าน จนกว่าคุณได้เอาอะไรเข้าปาก" มิตรสหายท่านนึงกล่าวไว้

ใช่แล้ว...คนที่นี่ไม่ใช้ภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะพูดหรือเขียน ไม่แม้แต่จะพยายามใช้ภาษามือ มีความจำเป็นอย่างยิ่งยวดที่คุณจะต้องมีล่ามเพื่อการเอาชีวิตรอดในดินแดนแห่งนี้

เราหน้าด้านเข้าไปขอเข้าพบโรงงานทั้งเล็กทั้งใหญ่ โดยที่ในมือเราไม่ได้มีเงินที่จะเอาไปลงทุนกับเขามากมายอะไรนัก เรามีแต่ใจและความพร้อมที่จะมองหาโอกาส"ที่เปนไปได้"

โรงงานแรกที่เรามาดูเปนโรงงานค่อนข้างใหญ่คนงานราวๆ 400 คน เราได้รับการต้อนรับบดุจคนพิเศษ พนักงานต้อนรับพาเราเดินตามส่วนต่างๆของโรงงาน พร้อมทั้งกล่าวเยินยอโรงงานตัวเองอย่างไม่หยุดปาก (ซึ่งกรูฟังไม่ออก)

"ถ้าเราสนใจจะทำแบรนด์สินค้าของเราเอง เราต้องทำยังไงบ้าง" ผมพูดผ่านล่ามด้วยประโยคทื่อๆเพื่อให้เค้าคุยกับทางเซลของโรงงาน

"ขั้นต่ำ 500 ชิ้น ต่อสี ต่อแบบ ถ้าเอาสองรุ่นก้อราวๆ 600000 บาทไทย" ล่ามแปลคำตอบที่ได้มา

"เยดเข้" ผมจงใจอุทานออกมา เพราะรู้อยู่แล้วว่าเค้าไม่เข้าใจความหมาย โดยที่ยังทำหน้านิ่งอยู่ พร้อมทั้งต่อรองผ่านล่ามออกไปว่า มีความเปนไปได้ถ้าเราจะขอทำซักแบบละ 20 ชิ้นก่อน เพื่อเริ่มต้นการทำตลาดในบ้านเรา

จะบ้าหรอ พูดอะไรออกไป โรงงานใหญ่ขนาดนี้จะมาแลอะไรกับออเดอร์กระจ้อยร่อยขนาดนี้

แน่นอนมันเปนการต่อรองที่โง่สิ้นดี และ แน่นนอนยิ่งกว่านั้น

เค้าปิดไฟไล่เราทันที 55555+

เป็นกำลังใจพูดคุยติชมกันได้ที่ : https://www.facebook.com/make2freedom