ต้องขอบอกก่อนเลยน่ะครับ
ผมรักแฟนคนนี้มากๆ เรามาเจอกันที่เมืองนอก และผมก็เป็นผู้ชายไม่เจ้าชู้ รักเดียวใจเดียว แล้วเธอก้เป็นผู้หญิงน่ารัก นิสัยดี แต่เราอยู่Apartment คนละที่น่ะครับ
คือช่วงที่ผ่านมาผมกับแฟนค่อนค้างมีปัญหากันบ่อย คือต่างฝ่ายต่างอยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันแต่รู้สึกอึดอัด
เป็นเพราะว่าต่างคนต่างมีปัญหาส่วนตัวเป็นทุนเดิม + กับมีอะไรในใจไม่ยอมพูด เหมือนรอให้อีกฝ่ายพูดก่อนจนสุดท้ายความรู้สึกมันก็ระเบิดออกมา
แฟนผมบอกว่าอยากเลิก อันนี้ไม่รู้ที่พูดเพราะอารมณ์ตอนนั้นที่ผมตามตื๊อด้วยรึปล่าว?
ต่างคนต่างก็ผิดเหมือนกัน ผิดที่ไม่ยอมพูด มัวแต่ใช้ Egoตัวเองมาชนกัน
แต่ต่อมาก็ได้มานั่งคุยนั่งปรับความเข้าใจกัน ซึ่งก็ตกลงกันว่างจะห่างกันสักพัก ให้เวลากันและกัน ต่างฝ่ายต่างจะได้คิดอะไรกันมากขึ้น
แต่!!!ปัญหามันอยู่ที่ว่า... ผมกับแฟนตอนนี้เรียนอยู่เมืองนอก
แล้วเรียนที่เดียวกัน คือต้องเจอกัน 5วัน ต่อสัปดาห์ แต่ตอนนี้แฟนผมได้ย้ายไปอีกClassแล้ว เราเลยไม่ได้เจอกันช่วงเรียน แต่จะได้เจอกันช่วง Break กับ หลังเลิกเรียน
ซึ่งตอนนี้ผมกับแฟนก็ห่างกันมาได้เกือบ 5วันแล้ว ผมได้คิดได้ทบทวนอะไรมากขึ้น ทำให้ผมเข้าใจทุกอย่างที่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับเราสองคน
อะไรที่ผมทำแล้วแฟนไม่ชอบ ผมจะปรับปรุงให้ดีขึ้น ซึ่งตอนนี้สำหรับผมพร้อมแล้วที่จะกลับมาเริ่มต้นใหม่
แต่ติดที่แฟนผม เธอบอกยังขอเวลาไปเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่เธอก็บอกให้ผมอย่าคาดหวังมาก อนาคตมันเรื่องไม่แน่นอน บทสรุปจะเป็นยังไงก็ไม่มีใครรู้
ตอนนี้ผมเหงามาก อยู่ที่นี่ไม่มีเพื่อนเลย (Roommateผมต่างคนต่างอยู่กัน แล้วเพื่อนที่เรียนส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ทำให้แฟนผมมีเพื่อนเยอะ) ผมไม่ชินกับชีวิตที่ไม่มีเธอ ทุกครั้งหลังเลิกเรียนเราจะไปหาอะไรกิน เดินเที่ยวเล่นกัน ก่อนผมจะส่งเธอไปทำงาน แล้วกลับมาคุยโทรศัพท์กันก่อนนอน T T
ส่วนตัวผมไม่ได้อยากเลิกกับเธอเลย แต่การที่ต้องรอแฟนผมตัดสินใจนั้นมันเหมือนไมมีกำหนด ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่ กลัวว่านานไปความรู้สึกดีๆต่อกันมันจะหมดลง
ผมควรรอเธอดีไหมครับ?
แฟนขอห่าง แต่ไม่ได้ขอเลิก จะรอเธอดีไหมครับ?
ผมรักแฟนคนนี้มากๆ เรามาเจอกันที่เมืองนอก และผมก็เป็นผู้ชายไม่เจ้าชู้ รักเดียวใจเดียว แล้วเธอก้เป็นผู้หญิงน่ารัก นิสัยดี แต่เราอยู่Apartment คนละที่น่ะครับ
คือช่วงที่ผ่านมาผมกับแฟนค่อนค้างมีปัญหากันบ่อย คือต่างฝ่ายต่างอยู่ด้วยกันไปไหนมาไหนด้วยกันแต่รู้สึกอึดอัด
เป็นเพราะว่าต่างคนต่างมีปัญหาส่วนตัวเป็นทุนเดิม + กับมีอะไรในใจไม่ยอมพูด เหมือนรอให้อีกฝ่ายพูดก่อนจนสุดท้ายความรู้สึกมันก็ระเบิดออกมา
แฟนผมบอกว่าอยากเลิก อันนี้ไม่รู้ที่พูดเพราะอารมณ์ตอนนั้นที่ผมตามตื๊อด้วยรึปล่าว?
ต่างคนต่างก็ผิดเหมือนกัน ผิดที่ไม่ยอมพูด มัวแต่ใช้ Egoตัวเองมาชนกัน
แต่ต่อมาก็ได้มานั่งคุยนั่งปรับความเข้าใจกัน ซึ่งก็ตกลงกันว่างจะห่างกันสักพัก ให้เวลากันและกัน ต่างฝ่ายต่างจะได้คิดอะไรกันมากขึ้น
แต่!!!ปัญหามันอยู่ที่ว่า... ผมกับแฟนตอนนี้เรียนอยู่เมืองนอก
แล้วเรียนที่เดียวกัน คือต้องเจอกัน 5วัน ต่อสัปดาห์ แต่ตอนนี้แฟนผมได้ย้ายไปอีกClassแล้ว เราเลยไม่ได้เจอกันช่วงเรียน แต่จะได้เจอกันช่วง Break กับ หลังเลิกเรียน
ซึ่งตอนนี้ผมกับแฟนก็ห่างกันมาได้เกือบ 5วันแล้ว ผมได้คิดได้ทบทวนอะไรมากขึ้น ทำให้ผมเข้าใจทุกอย่างที่เป็นปัญหาที่เกิดขึ้นกับเราสองคน
อะไรที่ผมทำแล้วแฟนไม่ชอบ ผมจะปรับปรุงให้ดีขึ้น ซึ่งตอนนี้สำหรับผมพร้อมแล้วที่จะกลับมาเริ่มต้นใหม่
แต่ติดที่แฟนผม เธอบอกยังขอเวลาไปเรื่อยๆ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ แต่เธอก็บอกให้ผมอย่าคาดหวังมาก อนาคตมันเรื่องไม่แน่นอน บทสรุปจะเป็นยังไงก็ไม่มีใครรู้
ตอนนี้ผมเหงามาก อยู่ที่นี่ไม่มีเพื่อนเลย (Roommateผมต่างคนต่างอยู่กัน แล้วเพื่อนที่เรียนส่วนใหญ่ก็จะเป็นผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ทำให้แฟนผมมีเพื่อนเยอะ) ผมไม่ชินกับชีวิตที่ไม่มีเธอ ทุกครั้งหลังเลิกเรียนเราจะไปหาอะไรกิน เดินเที่ยวเล่นกัน ก่อนผมจะส่งเธอไปทำงาน แล้วกลับมาคุยโทรศัพท์กันก่อนนอน T T
ส่วนตัวผมไม่ได้อยากเลิกกับเธอเลย แต่การที่ต้องรอแฟนผมตัดสินใจนั้นมันเหมือนไมมีกำหนด ไม่รู้ว่าจะนานเท่าไหร่ กลัวว่านานไปความรู้สึกดีๆต่อกันมันจะหมดลง
ผมควรรอเธอดีไหมครับ?