เราคบกับแฟน มา 3 ปีกว่า คบตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยด้วยกัน เจอกันตอน ปี 3 เทอม 2
ซึ่งแฟนเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เรากับแฟนอยู่คนละคณะ เลยย้ายมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่นั้นมา
ช่วงแรกๆ แฟนเอาใจเราทุกอย่าง ไปไหนตัวไม่เคยห่างกัน ซึ่งแฟนก็ดีมา จนคิดว่าแฟนนี่แหละคือคนที่ใช่แล้ว
ตลอดเวลาที่คบกันมาเราก็มีเรื่องระหองระแหง น้อยใจ หึงหวง กันบ้าง (กินเหล้า แฟนเก่า ติดเพื่อน)
บางครั้งมีลงไม้ลงมือทั้งสองฝ่าย แต่ก็ไม่เคยแยกกันอยู่
ส่วนใหญ่เราจะเป็นฝ่ายขอโทษ เพราะเราไม่อยากให้มันเป็นปัญหาใหญ่
จนกระทั่งไม่นานมานี้ เราทั้งคู่แยกกันกลับไปทำงานที่บ้านของตัวเอง
แรกๆที่ห่างกันเราก็เหงา บางครั้งเราก็ลงไปหาเขา อยากอยู่ด้วยกัน
แฟนเราเป็นคนดื้อ เอาแต่ใจ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง ใจร้อน บางครั้งบอกเราว่าถ้าไม่มาหาจะมีคนอื่นแล้วนะ
เราก็ต้องลงไปหา บางที่เขาก็มารับถึงบ้านเลย ช่วงนั้นลางานบ่อยมากๆ
เขาอยากให้เรามาอยู่ที่บ้านเขา เราบอกว่าเดี๋ยวปลายเดือนกุมภาก่อนนะ เดี๋ยวหมดงานแล้วเราจะลงไปอยู่ด้วยกัน
ซึ่งเขาก็บอกให้ลงมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้ามาเดี๋ยวนี้จะรับผิดชอบชีวิตทุกอย่าง จะตามใจทุกอย่าง เหล้าก็จะไม่กิน
เราได้ยินแบบนั้นเราก็ดีใจ แต่ก็เพราะงานทำให้ลงไปไม่ได้ เราพยายามบอกเหตุผลให้เขาฟัง เขาก็ไม่ฟัง
จากวันนั้นเขาก็เปลี่ยน เหมือนไม่ใส่ใจเรา
วันเกิดเราซื้อเค้กให้จะลงไปหา ก็ไม่ให้ลงไป
จนกระทั่งทะเลาะกัน ถึงขั้นบอกเลิก..................วันต่อมาเขาให้เพื่อนมาบอกเราว่าแฟนเรามีคนอื่นแล้ว รักคนอื่นแล้ว
เราเสียใจมากๆ ร้องไห้ทุกวัน เราพยายามตามเขา พยายามอธิบาย แต่เหมือนเขาจะไม่ฟังเราเลย ทำทุกทางที่จะทำได้
เราพยายามสืบว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร? เพราะเราเชื่อใจ ไว้ใจแฟนเรามาก ไม่คิดว่าแฟนจะทำจริงๆ
ช่วงหนึ่งเราปล่อยให้เขาสำนึกเอง เพราะคิดว่าเขาคงคิดได้
แต่สุดท้ายเวลาที่เราให้กลับไป......กับผู้หญิงคนนั้น
ซึ่งเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราให้อภัยได้ แค่กลับมาก็พอ
แต่ก็ไม่กลับ เพราะว่าชอบผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่ปี 1 (เพื่อนคณะ) เจอรู้จักมาก่อนเรา แล้วเค้าก็ดีกว่าเราทุกอย่าง ผู้หญิงคนนี้ให้เขาได้ทุกอย่าง
เราเลยถามว่าแล้วเราล่ะ?
แฟนตอบว่า ก็เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่า คนเราย่อมไปเสมอเมื่อเจอคนที่ดีกว่า.....
เราน้ำตาตกเลย เหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยจริงใจกับเราเลยตั้งแต่แรก
เราจริงใจ จริงจังมากกับรักครั้งนี้ คิดว่าเขานี่ล่ะที่ใช่ พร้อมจะอยู่ข้างๆเราไปตลอด
ตอนนี้เราเริ่มทำใจได้แล้ว เริ่มไม่ร้องไห้เหมือนเดิม
เริ่มไม่โทรหา ส่องเฟส หรืออะไรทั้งนั้น
แต่เราคงกลัวความรักไปอีกนานเลยย...
คนเราย่อมไปเสมอเมื่อเจอคนที่ดีกว่า?
ซึ่งแฟนเป็นเพื่อนของเพื่อนอีกที เรากับแฟนอยู่คนละคณะ เลยย้ายมาอยู่ด้วยกันตั้งแต่นั้นมา
ช่วงแรกๆ แฟนเอาใจเราทุกอย่าง ไปไหนตัวไม่เคยห่างกัน ซึ่งแฟนก็ดีมา จนคิดว่าแฟนนี่แหละคือคนที่ใช่แล้ว
ตลอดเวลาที่คบกันมาเราก็มีเรื่องระหองระแหง น้อยใจ หึงหวง กันบ้าง (กินเหล้า แฟนเก่า ติดเพื่อน)
บางครั้งมีลงไม้ลงมือทั้งสองฝ่าย แต่ก็ไม่เคยแยกกันอยู่
ส่วนใหญ่เราจะเป็นฝ่ายขอโทษ เพราะเราไม่อยากให้มันเป็นปัญหาใหญ่
จนกระทั่งไม่นานมานี้ เราทั้งคู่แยกกันกลับไปทำงานที่บ้านของตัวเอง
แรกๆที่ห่างกันเราก็เหงา บางครั้งเราก็ลงไปหาเขา อยากอยู่ด้วยกัน
แฟนเราเป็นคนดื้อ เอาแต่ใจ ใครพูดอะไรก็ไม่ฟัง ใจร้อน บางครั้งบอกเราว่าถ้าไม่มาหาจะมีคนอื่นแล้วนะ
เราก็ต้องลงไปหา บางที่เขาก็มารับถึงบ้านเลย ช่วงนั้นลางานบ่อยมากๆ
เขาอยากให้เรามาอยู่ที่บ้านเขา เราบอกว่าเดี๋ยวปลายเดือนกุมภาก่อนนะ เดี๋ยวหมดงานแล้วเราจะลงไปอยู่ด้วยกัน
ซึ่งเขาก็บอกให้ลงมาเดี๋ยวนี้เลย ถ้ามาเดี๋ยวนี้จะรับผิดชอบชีวิตทุกอย่าง จะตามใจทุกอย่าง เหล้าก็จะไม่กิน
เราได้ยินแบบนั้นเราก็ดีใจ แต่ก็เพราะงานทำให้ลงไปไม่ได้ เราพยายามบอกเหตุผลให้เขาฟัง เขาก็ไม่ฟัง
จากวันนั้นเขาก็เปลี่ยน เหมือนไม่ใส่ใจเรา
วันเกิดเราซื้อเค้กให้จะลงไปหา ก็ไม่ให้ลงไป
จนกระทั่งทะเลาะกัน ถึงขั้นบอกเลิก..................วันต่อมาเขาให้เพื่อนมาบอกเราว่าแฟนเรามีคนอื่นแล้ว รักคนอื่นแล้ว
เราเสียใจมากๆ ร้องไห้ทุกวัน เราพยายามตามเขา พยายามอธิบาย แต่เหมือนเขาจะไม่ฟังเราเลย ทำทุกทางที่จะทำได้
เราพยายามสืบว่าผู้หญิงคนนั้นคือใคร? เพราะเราเชื่อใจ ไว้ใจแฟนเรามาก ไม่คิดว่าแฟนจะทำจริงๆ
ช่วงหนึ่งเราปล่อยให้เขาสำนึกเอง เพราะคิดว่าเขาคงคิดได้
แต่สุดท้ายเวลาที่เราให้กลับไป......กับผู้หญิงคนนั้น
ซึ่งเราก็บอกว่าไม่เป็นไร เราให้อภัยได้ แค่กลับมาก็พอ
แต่ก็ไม่กลับ เพราะว่าชอบผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่ปี 1 (เพื่อนคณะ) เจอรู้จักมาก่อนเรา แล้วเค้าก็ดีกว่าเราทุกอย่าง ผู้หญิงคนนี้ให้เขาได้ทุกอย่าง
เราเลยถามว่าแล้วเราล่ะ?
แฟนตอบว่า ก็เคยบอกแล้วไม่ใช่หรอว่า คนเราย่อมไปเสมอเมื่อเจอคนที่ดีกว่า.....
เราน้ำตาตกเลย เหมือนว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยจริงใจกับเราเลยตั้งแต่แรก
เราจริงใจ จริงจังมากกับรักครั้งนี้ คิดว่าเขานี่ล่ะที่ใช่ พร้อมจะอยู่ข้างๆเราไปตลอด
ตอนนี้เราเริ่มทำใจได้แล้ว เริ่มไม่ร้องไห้เหมือนเดิม
เริ่มไม่โทรหา ส่องเฟส หรืออะไรทั้งนั้น
แต่เราคงกลัวความรักไปอีกนานเลยย...