เนื่องจากช่วงนี้มีเหตุให้เราต้องนั่งอ่าน ความยากลำบาก และความกล้าหาญของพี่น้องทหารในภาคใต้ทุกวัน เพราะน้องไปเป็นทหาร แต่ไม่รู้ว่าจะโดนลงใต้มั้ย ความเสี่ยงก็มีอยู่เยอะ ก็ทำได้แค่ ให้กำลังใจ และบอกน้องว่าให้เข้มแข็ง อดทน
โดยปกติเวลาที่เราดูโทรทัศน์ มีข่าวทหารเสียชีวิต รู้สึกหดหู่ใจมาก แล้วมันก็ผ่านลืมไป นับจนถึงตอนนี้ ทหารมากมาย ที่เสียชีวิตไป ครอบครัวข้างหลังที่ยังอยู่ ชีวิตก็คงไม่หลงเหลือความสุขแล้ว ถ้าใครบอกว่า ตายไปก็ได้หลายล้าน สำหรับดิฉันขอชีวิตครอบครัวที่มีความสุข พร้อมหน้าพร้อมตา ดีกว่า ให้สัก 10 ล้าน แลกกับความเสี่ยง ตอบได้เลย ว่าไม่เอา แต่ถ้า ไม่มีทหารที่เสียสละ อย่างนี้แล้ว ประเทศชาติเราจะเป็นอย่างไร **นั่นสิ**
ขอยืมข้อความเรื่องสั้น จากเว็บ
http://www.oknation.net/blog/babymind/2007/04/28/entry-2 มาเสนอ เพราะมันตรงใจมาก
ดิฉันอ่านแล้ว น้ำตาไหล เข้าใจถึงความเป็นห่วง ที่แม่ของดิฉัน มีต่อน้องชาย
แต่นั่นสินะ ทั้งกองพัน ก็คงมีแม่อีกหลายๆคน ที่กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เหมือน แม่เรา....
“ในขณะที่พวกคุณทะเลาะกันเพื่อแย่งชิงสิ่งอุปโลกอันด้อยค่า ลูกชายของฉัน และลูกชายของแม่อีกนับหลายพันหลายหมื่นคน ที่กำลังรอคอยลูก ให้คืนสู่อ้อมแขน เรากำลังทุกข์ทรมานใจอย่างแสนสาหัส โดยไม่รู้ว่าวันใด ปีใด ที่ลูกจะตกเป็นเหยื่อของห่ากระสุน และแรงระเบิดที่แอบซ่อนอยู่รอบตัว ในขณะที่พวกเขาเอาร่างกายเป็นเกราะกำบังชาติ พวกคุณกลับกลืนกินชาติ เสพเสวยอำนาจ และโหมไฟให้แผ่นดินร้อนเร่า....อย่างไร้สติ ฉันอยากจะบอกว่า...
“แม่ทุกคน” ไม่ได้ให้ชีวิตลูกมา เพื่อทำการสิ่งนี้ หยุดทำเพื่อตัวเอง แล้วหันมาสร้างชาติให้ร่มเย็น
ฉันขอร้องในฐานะแม่ผู้สูญเสีย ฉันขอให้แม่ทุกคนได้โปรดขอร้องลูกของคุณ
"คงไม่มีคำร้องขอใด ยิ่งใหญ่และมีอานุภาพเท่าคำร้องขอของแม่อีกแล้ว"
ทำความดีเพื่อแผ่นดินไทยของเรา
เลิกโกงกินแย่งชิงอำนาจเพื่อแผ่นดินไทยของเรา
เลิกเข่นฆ่าเพื่อแผ่นดินไทยของเรา.....
...เมื่อไหร่ ที่เสียงเล็กๆนี้ จะดัง และลอยไปถึงหู คนใหญ่คนโต คนที่มีอำนาจ ได้เสียสละเวลา ดูแลทหารเกณฑ์ และทหารทุกนาย ที่ปฏิบัติหน้าที่ ในประเทศของเราอย่างจริงจัง เสียที...ทหารก็มีครอบครัว มีพ่อ แม่ พี่ น้อง อย่าให้คำว่าเสียสละ เป็นเพียงคำพูดดีๆ เพราะทุกครั้งที่พ่อ แม่ ของเหล่าทหารที่เสียชีวิต พูดคำนี้ หัวใจของพวกเค้าคงสลายไปแล้ว....
เดินทางไปเท่าไหร่ ขอให้กลับมาเท่านั้นนะคะ
โดยปกติเวลาที่เราดูโทรทัศน์ มีข่าวทหารเสียชีวิต รู้สึกหดหู่ใจมาก แล้วมันก็ผ่านลืมไป นับจนถึงตอนนี้ ทหารมากมาย ที่เสียชีวิตไป ครอบครัวข้างหลังที่ยังอยู่ ชีวิตก็คงไม่หลงเหลือความสุขแล้ว ถ้าใครบอกว่า ตายไปก็ได้หลายล้าน สำหรับดิฉันขอชีวิตครอบครัวที่มีความสุข พร้อมหน้าพร้อมตา ดีกว่า ให้สัก 10 ล้าน แลกกับความเสี่ยง ตอบได้เลย ว่าไม่เอา แต่ถ้า ไม่มีทหารที่เสียสละ อย่างนี้แล้ว ประเทศชาติเราจะเป็นอย่างไร **นั่นสิ**
ขอยืมข้อความเรื่องสั้น จากเว็บ http://www.oknation.net/blog/babymind/2007/04/28/entry-2 มาเสนอ เพราะมันตรงใจมาก
ดิฉันอ่านแล้ว น้ำตาไหล เข้าใจถึงความเป็นห่วง ที่แม่ของดิฉัน มีต่อน้องชาย
แต่นั่นสินะ ทั้งกองพัน ก็คงมีแม่อีกหลายๆคน ที่กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เหมือน แม่เรา....
“ในขณะที่พวกคุณทะเลาะกันเพื่อแย่งชิงสิ่งอุปโลกอันด้อยค่า ลูกชายของฉัน และลูกชายของแม่อีกนับหลายพันหลายหมื่นคน ที่กำลังรอคอยลูก ให้คืนสู่อ้อมแขน เรากำลังทุกข์ทรมานใจอย่างแสนสาหัส โดยไม่รู้ว่าวันใด ปีใด ที่ลูกจะตกเป็นเหยื่อของห่ากระสุน และแรงระเบิดที่แอบซ่อนอยู่รอบตัว ในขณะที่พวกเขาเอาร่างกายเป็นเกราะกำบังชาติ พวกคุณกลับกลืนกินชาติ เสพเสวยอำนาจ และโหมไฟให้แผ่นดินร้อนเร่า....อย่างไร้สติ ฉันอยากจะบอกว่า...
“แม่ทุกคน” ไม่ได้ให้ชีวิตลูกมา เพื่อทำการสิ่งนี้ หยุดทำเพื่อตัวเอง แล้วหันมาสร้างชาติให้ร่มเย็น
ฉันขอร้องในฐานะแม่ผู้สูญเสีย ฉันขอให้แม่ทุกคนได้โปรดขอร้องลูกของคุณ
"คงไม่มีคำร้องขอใด ยิ่งใหญ่และมีอานุภาพเท่าคำร้องขอของแม่อีกแล้ว"
ทำความดีเพื่อแผ่นดินไทยของเรา
เลิกโกงกินแย่งชิงอำนาจเพื่อแผ่นดินไทยของเรา
เลิกเข่นฆ่าเพื่อแผ่นดินไทยของเรา.....
...เมื่อไหร่ ที่เสียงเล็กๆนี้ จะดัง และลอยไปถึงหู คนใหญ่คนโต คนที่มีอำนาจ ได้เสียสละเวลา ดูแลทหารเกณฑ์ และทหารทุกนาย ที่ปฏิบัติหน้าที่ ในประเทศของเราอย่างจริงจัง เสียที...ทหารก็มีครอบครัว มีพ่อ แม่ พี่ น้อง อย่าให้คำว่าเสียสละ เป็นเพียงคำพูดดีๆ เพราะทุกครั้งที่พ่อ แม่ ของเหล่าทหารที่เสียชีวิต พูดคำนี้ หัวใจของพวกเค้าคงสลายไปแล้ว....