รื่องเริ่มต้นตั้งแต่ผมอยู่ ป.2 ครับ
(2548)แม่ผมถูกตาไล่ออกมาจากงานที่บ้านที่แม่โดนหลอกใช้มา 17 ปีตอนนั้นแม่ผมถูกสั่งให้
ทิ้งทุนที่มีคนเสนอให้ต่อ ป.โทที่อเมริกา แล้วยังไม่ให้ไปเรียนต่อเนติฯตามที่จบมาโดยว่า
ให้ไปช่วยงานที่บ้าน โดยขู่ว่าเดี๋ยวมันเจ๊ง พอถูกถีบออกมากลับบอกว่าไม่เคยเรียกให้มา
โดยปรกติแล้วแม่ผมจะได้เงินจากน้า(พี่ชายแม่)พอเลี้ยงตัวได้อยู่เรื่อยๆ พอออกมาก็เลยไม่มีรายได้ส่วนนี้
ผมรับรู้เรื่องนี้ดี พ่อแม่ผมจะบอกเสมอว่า เราไม่มีงานทำต้องกินเงินเก่าไหนยังต้องเลี้ยงลูกอีก 3 คน
อีกไม่นาน วันหนึ่งพ่อผมก็ขับรถคันหนึ่งจากที่มี 2 คันไปขายเต็นท์รถได้มาไม่กี่หมื่น ตอนนั้นที่โรงเรียน
ผมเริ่มรับรู้ได้ทุกครั้งที่มีคนถามถึงอาชีพทางบ้าน ผมจะตอบว่า ไม่มี ต้องใช้เงินเก็บเก่า
ปีนั้น ผลการเรียนผมจาก 4.00 ตอน ป.1 เหลือ 3.96
(2549)ผมขึ้น ป.3 ที่บ้านเริ่มวุ่นวายขึ้น น้องผมสองคนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เข้าโรงพยาบาลแทบจะ
อาทิตย์เว้นอาทิตย์ จนอยู่มาวันหนึ่ง พ่อแม่ผมพาทั้งบ้านไปที่บ้านน้า ซึ่งเป็นโกดังเก่า เริ่มปรับปรุง
แบบง่ายๆ ซื้อเฟอร์นิเจอร์ถูกๆมาใช้และย้ายมาอยู่กัน พ่อแม่ผมคุยกันแบบตั้งใจให้ได้ยินว่า จะขายบ้าน
เพิ่อหวังว่าจะพอมีเงินใช้ได้อีกสักพัก เกรดปีนั้นของผม 3.90
(2550)ผมขึ้น ป.4 ผมมาอยู่บ้านน้าอย่างถาวรทั้งที่บ้านยังขายไม่ได้เพราะต้องประหยัดค่าน้ำ-ไฟ โดยมีน้าจ่ายแทนให้
จากบ้านเดี่ยว มาเป็นตึกแถวห้องเดียว กับญาติฝ่ายแม่คนอื่นๆอีกเกือบ 10 คน ส่วนใหญ่วันๆก็จะได้ยิน
แต่เรื่องเงิน แล้วปีนั้นยายผมยังเสียอีก น้าผมหมดไป 3 ล้าน โดยตาไม่ช่วยเลย
ผมเพิ่งเคยรู้สึกเครียดมากอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก เกรดปีนั้นของผม 3.85
(2551)ผมขึ้น ป.5 การย้ายบ้านเริ่มลงตัว พ่อผมเริ่มเปิดร้านกาแฟ(ขายได้เท่าทุน) แต่เงินก็ยังคงหมดไปกับค่า
รักษาพยาบาลน้องๆผมเริ่มถูกเป็นที่คาดหวังของทางบ้านมากขึ้น ทุกคนหวังพึ่งแต่ผม จ้องแต่ให้ผมต้อง
เรียนได้ดีๆ เป็นที่พึ่งของครอบครัว entrance ได้คณะดีๆ ทุกวัน วันหนึ่งหลายๆครั้ง เกรดปีนั้นของผม 3.67
(2552)ผมขึ้น ป.6 ผมเริ่มถูกกดดันจากการสอบเข้า ม.1 ที่สวนกุหลาบ บ้านผมอยู่เขตสัมพันธวงศ์
นอกเขตพื้นที่การรับทั้งที่มองจากโรงเรียนก็เห็นดาดฟ้าบ้านอยู่บ้านก็ได้ยินเสียงออดเสียงประกาศ
จากโรงเรียน เดินจากบ้านผมไป 15 ก้าวก็เห็นป้ายแบ่งเขตแล้ว ผมถูกกดดันทุกวันๆ
ปีนั้นเกรดผม 3.50
และน้าผมไม่ให้จ่ายค่ารักษาสิทธิ์ ม.1 รร.เดิมเพราะเงินไม่ค่อยมีอีกทั้งหากสอบได้จะสูญเงินเปล่า
ถึงวันสอบGATE สวนกุหลาบ ผมได้คะแนนน้อยกว่าคนถูกเรียกคนสุดท้าย 2 คะแนน ทุกวันตั้งแต่นั้น
ผมถูกว่าเช้าถึงเย็น โดยบอกว่าเหลืออีกครั้งเดียว วันสอบทั่วไป ผมได้ที่ร้อยกลางๆ(จำที่ไม่ได้แน่นอน)
โดยผมเห็นเพื่อนแต่อนุบาลผมหลายคน บ้านอยู่ชานเมืองบ้างต่างจังหวัดบ้าง แต่สอบในพื้นที่
ผมถูกด่าทุกวัน ทั้งวันโดยน้า เช่น "เตรียมไปขนของขายได้เลย" "ถ้าไม่ได้เรียน รร.ดังๆชีวิตก็จบ" ฯลฯ
ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย
(2553) ม.1 ผมได้ที่เรียนจากการจัดหาของกระทรวงฯ โดยที่นั่นรอบ Gifted ยังไม่เต็มเลยได้เข้า
ปีนั้น น้าผมดูถูกว่าเป็นเด็กโรงเรียนวัด ทุกวันผมเดินกลับบ้านผ่านสวนกุหลาบทุกวัน เห็นเพื่อนเก่าที่สอบได้พื้นที่
ผมเริ่มรู้สึกเจ็บใจ ร้านกาแฟที่พ่อผมทำเริ่มขาดทุนปีละหลายหมื่น ได้ยินเรื่องพวกนี้ทุกวัน
นานวันเข้า อยู่ๆผมก็เริ่มมีเสียงเพลงดังก้องในหัว ไม่มีสมาธิจะทำอะไร เกรดเทอมแรก 2.5
ครูประจำชั้นแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์ ปรากฎว่าผมเป็นโรคเครียด กับโรคซึมเศร้า
เทอม 2 อาการยังไม่ดีขึ้น จนต้องเพิ่มขนาดยา แม่ผมแนะว่าน่าจะลองซิ่วเข้า ม.1 สวนกุหลาบ
จบปีนั้น เกรดผม 2.3
ผมมาลองสอบเข้า ม.1 อีกครั้ง ผมทำสำเร็จ ได้รุ่น 135 เจอน้องเพื่อนบ้าง รุ่นน้องที่รู้จักบ้างมาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกัน
(2554) ม.1 อีกครั้ง สุขภาพจิตผมเริ่มดีขึ้นแต่ยังหยุดยาไม่ได้ แต่ปัญหาที่บ้านยังอยู่ถึงแม้บ้านจะขายออกไปได้
จนน้ำท่วมใหญ่ปลายปีร้านกาแฟพ่อผมจมน้ำอยู่ร่วม 3 เดือนเกือบทุกอย่างเสียหาย ต้องจ่ายเงินเดือนลูกน้อง
อีก 50% หมดค่าปรับปรุงไปร่วม 200,000 ปีนั้นขาดทุนย่อยยับ แต่ก็ยังหวังว่าปีหน้าจะดีขึ้น เกรดปีนั้น 3.68
(2555) ม.2 เพื่อนเก่าผมอยู่ ม.3 ปีนั้นผมถูกเพื่อนแกล้งบ่อยๆ ร้านพ่อผมขาดทุน อีก 200,000
พ่อผมอยากเลิก แต่น้าไม่ให้เพราะต้องให้มีอาชีพ ผมยิ่งรู้สึกเครียดกับเรื่องทางบ้าน เกรดปีนั้น 3.60
(2556) ม.3 ปีนี้วุ่นวาย ผมกลายเป็นเครื่อระบายของคนเกือบทั้งบ้าน ผมเริ่มรู้ถึงความรู้สึกของหมอจิตเวชแล้ว
ผมแบกทุกปัญหาทั้งที่โรงเรียน และที่บ้าน จนปวดหัวตุบๆที่ขมับบ่อยๆ และเริ่มอยากฆ่าตัวตายมากขึ้น
จนจบปีเกรดผมได้ 3.66 ม.ปลายได้สาย วิทย์-คณิต ผมไม่รู้เลยว่าต่อไปจะเจอกับอะไรอีกบ้างเลยครับ
สรุปว่า สุขภาพจิตผมเกี่ยวกับสติปัญญาไหมครับ
ความเครียดมีผลต่อระดับสติปัญญาหรือไม่ครับ
(2548)แม่ผมถูกตาไล่ออกมาจากงานที่บ้านที่แม่โดนหลอกใช้มา 17 ปีตอนนั้นแม่ผมถูกสั่งให้
ทิ้งทุนที่มีคนเสนอให้ต่อ ป.โทที่อเมริกา แล้วยังไม่ให้ไปเรียนต่อเนติฯตามที่จบมาโดยว่า
ให้ไปช่วยงานที่บ้าน โดยขู่ว่าเดี๋ยวมันเจ๊ง พอถูกถีบออกมากลับบอกว่าไม่เคยเรียกให้มา
โดยปรกติแล้วแม่ผมจะได้เงินจากน้า(พี่ชายแม่)พอเลี้ยงตัวได้อยู่เรื่อยๆ พอออกมาก็เลยไม่มีรายได้ส่วนนี้
ผมรับรู้เรื่องนี้ดี พ่อแม่ผมจะบอกเสมอว่า เราไม่มีงานทำต้องกินเงินเก่าไหนยังต้องเลี้ยงลูกอีก 3 คน
อีกไม่นาน วันหนึ่งพ่อผมก็ขับรถคันหนึ่งจากที่มี 2 คันไปขายเต็นท์รถได้มาไม่กี่หมื่น ตอนนั้นที่โรงเรียน
ผมเริ่มรับรู้ได้ทุกครั้งที่มีคนถามถึงอาชีพทางบ้าน ผมจะตอบว่า ไม่มี ต้องใช้เงินเก็บเก่า
ปีนั้น ผลการเรียนผมจาก 4.00 ตอน ป.1 เหลือ 3.96
(2549)ผมขึ้น ป.3 ที่บ้านเริ่มวุ่นวายขึ้น น้องผมสองคนสุขภาพไม่ค่อยแข็งแรง เข้าโรงพยาบาลแทบจะ
อาทิตย์เว้นอาทิตย์ จนอยู่มาวันหนึ่ง พ่อแม่ผมพาทั้งบ้านไปที่บ้านน้า ซึ่งเป็นโกดังเก่า เริ่มปรับปรุง
แบบง่ายๆ ซื้อเฟอร์นิเจอร์ถูกๆมาใช้และย้ายมาอยู่กัน พ่อแม่ผมคุยกันแบบตั้งใจให้ได้ยินว่า จะขายบ้าน
เพิ่อหวังว่าจะพอมีเงินใช้ได้อีกสักพัก เกรดปีนั้นของผม 3.90
(2550)ผมขึ้น ป.4 ผมมาอยู่บ้านน้าอย่างถาวรทั้งที่บ้านยังขายไม่ได้เพราะต้องประหยัดค่าน้ำ-ไฟ โดยมีน้าจ่ายแทนให้
จากบ้านเดี่ยว มาเป็นตึกแถวห้องเดียว กับญาติฝ่ายแม่คนอื่นๆอีกเกือบ 10 คน ส่วนใหญ่วันๆก็จะได้ยิน
แต่เรื่องเงิน แล้วปีนั้นยายผมยังเสียอีก น้าผมหมดไป 3 ล้าน โดยตาไม่ช่วยเลย
ผมเพิ่งเคยรู้สึกเครียดมากอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก เกรดปีนั้นของผม 3.85
(2551)ผมขึ้น ป.5 การย้ายบ้านเริ่มลงตัว พ่อผมเริ่มเปิดร้านกาแฟ(ขายได้เท่าทุน) แต่เงินก็ยังคงหมดไปกับค่า
รักษาพยาบาลน้องๆผมเริ่มถูกเป็นที่คาดหวังของทางบ้านมากขึ้น ทุกคนหวังพึ่งแต่ผม จ้องแต่ให้ผมต้อง
เรียนได้ดีๆ เป็นที่พึ่งของครอบครัว entrance ได้คณะดีๆ ทุกวัน วันหนึ่งหลายๆครั้ง เกรดปีนั้นของผม 3.67
(2552)ผมขึ้น ป.6 ผมเริ่มถูกกดดันจากการสอบเข้า ม.1 ที่สวนกุหลาบ บ้านผมอยู่เขตสัมพันธวงศ์
นอกเขตพื้นที่การรับทั้งที่มองจากโรงเรียนก็เห็นดาดฟ้าบ้านอยู่บ้านก็ได้ยินเสียงออดเสียงประกาศ
จากโรงเรียน เดินจากบ้านผมไป 15 ก้าวก็เห็นป้ายแบ่งเขตแล้ว ผมถูกกดดันทุกวันๆ
ปีนั้นเกรดผม 3.50
และน้าผมไม่ให้จ่ายค่ารักษาสิทธิ์ ม.1 รร.เดิมเพราะเงินไม่ค่อยมีอีกทั้งหากสอบได้จะสูญเงินเปล่า
ถึงวันสอบGATE สวนกุหลาบ ผมได้คะแนนน้อยกว่าคนถูกเรียกคนสุดท้าย 2 คะแนน ทุกวันตั้งแต่นั้น
ผมถูกว่าเช้าถึงเย็น โดยบอกว่าเหลืออีกครั้งเดียว วันสอบทั่วไป ผมได้ที่ร้อยกลางๆ(จำที่ไม่ได้แน่นอน)
โดยผมเห็นเพื่อนแต่อนุบาลผมหลายคน บ้านอยู่ชานเมืองบ้างต่างจังหวัดบ้าง แต่สอบในพื้นที่
ผมถูกด่าทุกวัน ทั้งวันโดยน้า เช่น "เตรียมไปขนของขายได้เลย" "ถ้าไม่ได้เรียน รร.ดังๆชีวิตก็จบ" ฯลฯ
ครั้งนั้นเป็นครั้งแรกที่ผมเริ่มมีความคิดอยากฆ่าตัวตาย
(2553) ม.1 ผมได้ที่เรียนจากการจัดหาของกระทรวงฯ โดยที่นั่นรอบ Gifted ยังไม่เต็มเลยได้เข้า
ปีนั้น น้าผมดูถูกว่าเป็นเด็กโรงเรียนวัด ทุกวันผมเดินกลับบ้านผ่านสวนกุหลาบทุกวัน เห็นเพื่อนเก่าที่สอบได้พื้นที่
ผมเริ่มรู้สึกเจ็บใจ ร้านกาแฟที่พ่อผมทำเริ่มขาดทุนปีละหลายหมื่น ได้ยินเรื่องพวกนี้ทุกวัน
นานวันเข้า อยู่ๆผมก็เริ่มมีเสียงเพลงดังก้องในหัว ไม่มีสมาธิจะทำอะไร เกรดเทอมแรก 2.5
ครูประจำชั้นแนะนำให้ไปพบจิตแพทย์ ปรากฎว่าผมเป็นโรคเครียด กับโรคซึมเศร้า
เทอม 2 อาการยังไม่ดีขึ้น จนต้องเพิ่มขนาดยา แม่ผมแนะว่าน่าจะลองซิ่วเข้า ม.1 สวนกุหลาบ
จบปีนั้น เกรดผม 2.3
ผมมาลองสอบเข้า ม.1 อีกครั้ง ผมทำสำเร็จ ได้รุ่น 135 เจอน้องเพื่อนบ้าง รุ่นน้องที่รู้จักบ้างมาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นกัน
(2554) ม.1 อีกครั้ง สุขภาพจิตผมเริ่มดีขึ้นแต่ยังหยุดยาไม่ได้ แต่ปัญหาที่บ้านยังอยู่ถึงแม้บ้านจะขายออกไปได้
จนน้ำท่วมใหญ่ปลายปีร้านกาแฟพ่อผมจมน้ำอยู่ร่วม 3 เดือนเกือบทุกอย่างเสียหาย ต้องจ่ายเงินเดือนลูกน้อง
อีก 50% หมดค่าปรับปรุงไปร่วม 200,000 ปีนั้นขาดทุนย่อยยับ แต่ก็ยังหวังว่าปีหน้าจะดีขึ้น เกรดปีนั้น 3.68
(2555) ม.2 เพื่อนเก่าผมอยู่ ม.3 ปีนั้นผมถูกเพื่อนแกล้งบ่อยๆ ร้านพ่อผมขาดทุน อีก 200,000
พ่อผมอยากเลิก แต่น้าไม่ให้เพราะต้องให้มีอาชีพ ผมยิ่งรู้สึกเครียดกับเรื่องทางบ้าน เกรดปีนั้น 3.60
(2556) ม.3 ปีนี้วุ่นวาย ผมกลายเป็นเครื่อระบายของคนเกือบทั้งบ้าน ผมเริ่มรู้ถึงความรู้สึกของหมอจิตเวชแล้ว
ผมแบกทุกปัญหาทั้งที่โรงเรียน และที่บ้าน จนปวดหัวตุบๆที่ขมับบ่อยๆ และเริ่มอยากฆ่าตัวตายมากขึ้น
จนจบปีเกรดผมได้ 3.66 ม.ปลายได้สาย วิทย์-คณิต ผมไม่รู้เลยว่าต่อไปจะเจอกับอะไรอีกบ้างเลยครับ
สรุปว่า สุขภาพจิตผมเกี่ยวกับสติปัญญาไหมครับ