ทะเลาะกับแม่ เหมือนเหลือตัวคนเดียว แค่อยากระบาย

ตั้งแต่จำความได้เราทำอะไรไม่เคยถูกใจแม่เลยสักครั้ง ไม่เคยได้ยินคำชมจากปากแม่เลย มีแต่พ่อที่คอยโอ๋มาตลอด วันนี้พ่อไม่อยู่บ้าน เราโดนแม่ด่าอีกแล้ว รื้อฟื้นตั้งแต่เรื่องเรียน ให้เรียนครูก็เรียนไม่จบ เราไม่ชอบเรียนเราก็ซิ่วมาเรียนบริหาร ทำงานก็ไม่เคยพอกิน ลาออกมาให้ช่วยกันทำงานที่บ้านก็ขี้เกียจ ตื่นสาย กับข้าวกับปลาก็ไม่เคยหุงหา ซึ่งเราเคยทำกับข้าวแล้วแม่ก็บอกว่าไม่อร่อยไม่มีคนกิน แม่เขาก็ทำกินของเขาเอง เรายอมรับเรื่องเราตื่นสายแต่เราตื่นมาก็ช่วยงานเขาตลอดนะ ไม่ใช่ว่าจะนอนทั้งวันเมื่อไหร่ เงินเขาเราก็ไม่เคยขอใช้ตั้งสมัยเรียนมาแล้ว เราเรียนไปทำงานไปส่งตัวเองเรียน ตอนนี้เราก็เก็บเงินได้ก้อนนึงแล้วก็คิดว่าจะลงทุนขายของเอง ขนาดเรายังไม่ทันเริ่มแม่ก็ดูถูกเช้าเย็น แต่ที่เสียใจที่สุดคือเขาพูดเรื่องแฟนเก่า อยู่กันมาตั้ง 7-8 ปีไม่เห็นจะได้อะไรกลับมาเสียตัวให้มันฟรีๆ สินสอดซักบาทก็ไม่ได้พ่อแม่อับอายขายขี้หน้าเขาขนาดไหน รู้มั้ย ทำไมแม่ต้องรื้อฟื้นแค่เราโดนสวมเขาก็เสียใจพออยู่แล้วจะมาซ้ำเติมกันทำไม กว่าจะผ่านตรงนั้นมาได้เกือบตายเหมือนกันนะ แล้วแม่ก็พูดว่า ตั้งแต่นี้ต่อไปต่างคนต่างอยู่ ไม่ต้องมายุ่งกันอีก เราเสียใจนะที่แม่พูดแบบนี้คำว่าต่างคนต่างอยู่มันก็เหมือนกับตัดลูกตัดแม่กันแล้วล่ะ เราก็ไม่รู้จะไประบายกับใคร ขอระบายในพันทิปแล้วกันนะคะ ขอบคุณทุกคนค่ะ

ขอเพิ่มเติมนะคะ เราไม่เคยใช้ชีวิตเสเพล ไม่กินเหล้าไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน เย็นมาก็อยู่แต่ในห้องนอน มีธุรกิจเล็กๆของตัวเองค่ะ มีรถเก๋ง 1 คัน และกำลังจะเรียน ป.ตรี อีก 1 ใบ และสังคมที่เราอยู่ไม่ได้เสเพล เราจะอยู่กับพวกผู้ใหญ่มากกว่า เรียนก็ไม่เคยสอบตก หาเงินใช้เองมา 10 กว่าปีแล้วค่ะ ซึ่งเราคิดว่าเราทำตัวดีนะ แต่แม่ก็ไม่เคยชมเราสักครั้งเลย