สวัสดีค่ะ มาเป็นกะเหรี่ยงในเมืองปลาดิบได้ 2.6 ปี. 2 ปีแรกที่อยู่ ญป ใช้รถสาธารณะค่ะ แต่พอ ครบ2 ปี ย้ายกลับมาอยู่บ้านเดิมของสามี. สุดยอดทำเล เลยค่ะ สูงกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว ขึ้นเขา3-4 ตลบ ทั้งไกล ทั้งชัน ( ไกลจาก ป้ายบัส ,สถานนีรถไฟ, ธนาคาร ,ร้านค้า , ปณ ) บอกเลย บ้านหลังนี้ถ้าไม่มีรถใช้ ขับรถไม่เป็น เดินหืดขึ้นคอเลยทีเดียว
สามี ของกะเหรี่ยง รักกะเหรี่ยงมาก บอกให้ไปทำ ใบขับขี่. แต่ ทุกอย่างกะเหรี่ยงทำเองหมด เริ่มจาก ถ่ายเอกสาร ส่งเอกสารใบขับขี่ไทย ไปแปล รอเกือบ1 เดือน. พอได้ใบแปล กะเหรี่ยงก็ไปขอ เอกสารจากหน่วยงานราชการ อีกที่ ก็ต้องไปเอง นะ เดินลงเขา ไปเอา กะเหรี่ยงพอมีเพื่อนๆอยู่บ้าง เลยถาม วิธินั่งรถบัส ไปที่ เมงเคียวเซ็นเตอร์ ( สถานสอบ บขข ไม่เหมือน ขนส่ง ในไทย เพราะเค้าไม่รับ ต่อทะเบียนรถ ) ไปวันแรก ยื่นเอกสาร สอบข้อเขียน ผ่าน จนท ให้แผนที่ ขับรถมา

.
กะเหรี่ยงจะเล่าให้ฟัง ตอน ทำใบขับขี่ ณ ประเทศญี่ปุ่น
สามี ของกะเหรี่ยง รักกะเหรี่ยงมาก บอกให้ไปทำ ใบขับขี่. แต่ ทุกอย่างกะเหรี่ยงทำเองหมด เริ่มจาก ถ่ายเอกสาร ส่งเอกสารใบขับขี่ไทย ไปแปล รอเกือบ1 เดือน. พอได้ใบแปล กะเหรี่ยงก็ไปขอ เอกสารจากหน่วยงานราชการ อีกที่ ก็ต้องไปเอง นะ เดินลงเขา ไปเอา กะเหรี่ยงพอมีเพื่อนๆอยู่บ้าง เลยถาม วิธินั่งรถบัส ไปที่ เมงเคียวเซ็นเตอร์ ( สถานสอบ บขข ไม่เหมือน ขนส่ง ในไทย เพราะเค้าไม่รับ ต่อทะเบียนรถ ) ไปวันแรก ยื่นเอกสาร สอบข้อเขียน ผ่าน จนท ให้แผนที่ ขับรถมา