ปกติดิเราเป็นคนนึงที่ใช้บริการรถทัวร์จากเหนือไปภาคกลาง หรืออีสาน ไม่เคยมีปัญหากับบริการต่างๆของรถหรือบริษัทไหนเพราะนานๆจะเดินทางซักที แต่เมื่อ 21 มีนาคม มีเหตุจำเป็นที่ต้องให้เราเดินทางกับเพื่อนไปสู่เขตภาคกลาง ตอนขาไปไม่มีปัญหาในการเดินทาง นั่งรถ ปอ2 การเดินทางราบลื่น แต่เหตุการณ์วันนี้ที่คงต้องจดจำและเตือนสติของตนเองในการเลือกใช้บริการรถทัวร์ในการเดินทางให้ดี
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ในวันที่ 23 มีนาคม เราและเพื่อนเดินทางกลับบ้านคือเชียงราย โดย เลือกใช้บริการ รถทัวร์บริษัทโชครุ่งทวีทัวร์ รถต้องออกจากท่ารถในเวลา 2 ทุ่มครึ่งแต่รถเลทไป 20 นาที เกือบ 3 ทุ่มที่รถออก เรานั่งชั้นล่างกับเพื่อน เป็นครั้งแรกที่นั่งรถแล้วเหมือนมีลางสังหรณ์ รู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอนเบาะลงในมือของเรากำพระที่แม่ให้มาไว้แน่น เชื่อหรือไม่ว่ารถโชครุ่ง มีคนขับเพียงคนเดียว กับพนักงานบนรถผู้หญิง 1 คน เรานั่งคิดเหตุการณ์มันตะหงิดๆคิดในใจทำไม รถนี้ถึงมีคนขับเพียงคนเดียวหละ? ปกติที่เคยนั่งจะมีคนขับอยู่ 2 คน เค้าจะเปลี่ยนกันขับรถ แต่คันนี้กับไม่มีทั้งๆที่เป็นรถที่เดินทางไกลมาก ตอนออกจากพิษณุโลกมาเรื่อยๆรู้สึกความไวของรถเพิ่มขึ้นทุกทีๆ มองออกไปนอกหน้าต่างใจของตัวเองคิดถึงเส้นทางที่ต้องขึ้นเขาและมีหุบเหวลึกในเขตของภาคเหนือ ทำไมรถคันนี้ถึงได้ขับไวแบบนี้ สะกิดบอกเพื่อนว่ารถคันนี้ขับไว เพื่อนก็เห็นด้วย ฝนตกลงมาเราเห็นถนนที่มันปลาบไปด้วยน้ำ ตี 1 สะกิดบอกเพื่อน อีกที
>> ทางลงเขาๆ แก <<เพื่อนเราก็บอกเราว่าไม่ใช่ทางลงเขา แต่เหมือนความรู้สึกมันใช่ ใครเคยขึ้นรถแล้วรู้สึกแบบนี้บ้างคะ เรานอนไม่หลับกระสับกระส่าย เพื่อนบอกให้เอาผ้าคลุมหน้าซะ เราก็เอาผ้าคลุมหน้า ในใจก็สวดมนต์ภาวนา พอช่วงที่จะเคลิ้มหลับ เหมือนรู้สึกว่ารถเสียหลักคะแล้วมันก็เสียหลักจริงๆ รถไถลไปทางซ้ายเราสะดุ้งเอาผ้าออก ตัวรถเหวี่ยงซ้าย เหวี่ยงขวา เหวี่ยงถึงขนาดที่ว่า เห็นถนนมันอยู่ห่างหน้าเราแค่ไม่กี่คืบ ความรู้สึกมันแบบนั้น จิตหลุดเลยคะ เราแหกปากตะโกนพร้อมกับผู้โดยสานที่นั่งอยู่ด้านหลัง เรา รถก็เหวี่ยงข้ามเลนไปมาๆจนรู้สึกว่ารถเริ่มตั้งหลักได้ เลยขึ้นไปข้างบน ทุกคนบนรถตื่นหมด เราไปบอกพนักงาน ว่าให้ฉะลอรถ อย่าขับไว โทรไปบอกเจ้าหน้าที่บริษัทนี้ว่า รถเกือบคว่ำคนขับรถขับรถเร็วมาก ทั้งๆที่เป็นช่วงลงเขา สติเราหลุดไปเลยคะเวลาที่เกิดเหตุการณ์ตี 2 กว่าๆ ไม่มีพนักงานผู้หญิงขึ้นมาบอกผู้โดยสาร เราไปบอกเหมือนทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถก็ชะลอความเร็วลงมานิดหน่อย ไม่มีใครหลับลง เราตัวสั่นตลอดเวลาคิดถึงหน้าพ่อแม่ อยากกลับบ้าน เกือบเป็นอุบัติเหตุของเราในครั้งที่ 2 ที่ห่างกันไม่เกินสิบ วันสำหรับเรา ครั้งที่1 รถยนตร์ส่วนตัวคว่ำ ครั้งที่ 2 ก็เหตุการณ์บนโชครุ่งนี้
อยากจะถามบริษัท
ทำไมมีพนักงานคนขับรถ เพียงแค่ 1 คน ทั้งๆที่เป็น สายยาว เพราะเดินทาง 12 ชั่วโมง กว่าจะถึงที่หมาย เชียงราย-กรุงเทพ
มันไม่คุ้มเลยคะ เอาชีวิตมาฝากไว้เพียงแค่คนๆเดียว ถ้าเกิดคว่ำหรือลงเหวมา เราแทบไม่อยากคิดเลยว่าเราจะเจออะไร ตัวเราจะเจ็บตรงไหนหรือตายไป
อุทาหรณ์ในการเลือกรถในการเดินทางคะ เข็ดขยาดมากตอนนี้ นอนแทบไม่ได้เลยคะขวัญผวา
เหตุการณ์เฉียดตาย คน รถ บริการห่วยแตก
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
ในวันที่ 23 มีนาคม เราและเพื่อนเดินทางกลับบ้านคือเชียงราย โดย เลือกใช้บริการ รถทัวร์บริษัทโชครุ่งทวีทัวร์ รถต้องออกจากท่ารถในเวลา 2 ทุ่มครึ่งแต่รถเลทไป 20 นาที เกือบ 3 ทุ่มที่รถออก เรานั่งชั้นล่างกับเพื่อน เป็นครั้งแรกที่นั่งรถแล้วเหมือนมีลางสังหรณ์ รู้สึกใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เอนเบาะลงในมือของเรากำพระที่แม่ให้มาไว้แน่น เชื่อหรือไม่ว่ารถโชครุ่ง มีคนขับเพียงคนเดียว กับพนักงานบนรถผู้หญิง 1 คน เรานั่งคิดเหตุการณ์มันตะหงิดๆคิดในใจทำไม รถนี้ถึงมีคนขับเพียงคนเดียวหละ? ปกติที่เคยนั่งจะมีคนขับอยู่ 2 คน เค้าจะเปลี่ยนกันขับรถ แต่คันนี้กับไม่มีทั้งๆที่เป็นรถที่เดินทางไกลมาก ตอนออกจากพิษณุโลกมาเรื่อยๆรู้สึกความไวของรถเพิ่มขึ้นทุกทีๆ มองออกไปนอกหน้าต่างใจของตัวเองคิดถึงเส้นทางที่ต้องขึ้นเขาและมีหุบเหวลึกในเขตของภาคเหนือ ทำไมรถคันนี้ถึงได้ขับไวแบบนี้ สะกิดบอกเพื่อนว่ารถคันนี้ขับไว เพื่อนก็เห็นด้วย ฝนตกลงมาเราเห็นถนนที่มันปลาบไปด้วยน้ำ ตี 1 สะกิดบอกเพื่อน อีกที
>> ทางลงเขาๆ แก <<เพื่อนเราก็บอกเราว่าไม่ใช่ทางลงเขา แต่เหมือนความรู้สึกมันใช่ ใครเคยขึ้นรถแล้วรู้สึกแบบนี้บ้างคะ เรานอนไม่หลับกระสับกระส่าย เพื่อนบอกให้เอาผ้าคลุมหน้าซะ เราก็เอาผ้าคลุมหน้า ในใจก็สวดมนต์ภาวนา พอช่วงที่จะเคลิ้มหลับ เหมือนรู้สึกว่ารถเสียหลักคะแล้วมันก็เสียหลักจริงๆ รถไถลไปทางซ้ายเราสะดุ้งเอาผ้าออก ตัวรถเหวี่ยงซ้าย เหวี่ยงขวา เหวี่ยงถึงขนาดที่ว่า เห็นถนนมันอยู่ห่างหน้าเราแค่ไม่กี่คืบ ความรู้สึกมันแบบนั้น จิตหลุดเลยคะ เราแหกปากตะโกนพร้อมกับผู้โดยสานที่นั่งอยู่ด้านหลัง เรา รถก็เหวี่ยงข้ามเลนไปมาๆจนรู้สึกว่ารถเริ่มตั้งหลักได้ เลยขึ้นไปข้างบน ทุกคนบนรถตื่นหมด เราไปบอกพนักงาน ว่าให้ฉะลอรถ อย่าขับไว โทรไปบอกเจ้าหน้าที่บริษัทนี้ว่า รถเกือบคว่ำคนขับรถขับรถเร็วมาก ทั้งๆที่เป็นช่วงลงเขา สติเราหลุดไปเลยคะเวลาที่เกิดเหตุการณ์ตี 2 กว่าๆ ไม่มีพนักงานผู้หญิงขึ้นมาบอกผู้โดยสาร เราไปบอกเหมือนทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น รถก็ชะลอความเร็วลงมานิดหน่อย ไม่มีใครหลับลง เราตัวสั่นตลอดเวลาคิดถึงหน้าพ่อแม่ อยากกลับบ้าน เกือบเป็นอุบัติเหตุของเราในครั้งที่ 2 ที่ห่างกันไม่เกินสิบ วันสำหรับเรา ครั้งที่1 รถยนตร์ส่วนตัวคว่ำ ครั้งที่ 2 ก็เหตุการณ์บนโชครุ่งนี้
อยากจะถามบริษัท
ทำไมมีพนักงานคนขับรถ เพียงแค่ 1 คน ทั้งๆที่เป็น สายยาว เพราะเดินทาง 12 ชั่วโมง กว่าจะถึงที่หมาย เชียงราย-กรุงเทพ
มันไม่คุ้มเลยคะ เอาชีวิตมาฝากไว้เพียงแค่คนๆเดียว ถ้าเกิดคว่ำหรือลงเหวมา เราแทบไม่อยากคิดเลยว่าเราจะเจออะไร ตัวเราจะเจ็บตรงไหนหรือตายไป
อุทาหรณ์ในการเลือกรถในการเดินทางคะ เข็ดขยาดมากตอนนี้ นอนแทบไม่ได้เลยคะขวัญผวา