สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 13
เราก็เคยพลาดแบบนี้ แต่ต่างตรงที่เราท้องกับแฟนซึ่งไม่ได้รักกันแล้ว ตอนรู้ว่าท้องเรารู้สึกเหมือนชีวิตทั้งชีวิตพังทลาย หน้าที่การงานกำลังไปได้ดี ไหนจะฐานะทางสังคมและครอบครัวอีกล่ะ แต่เราไม่สามารถเอาเด็กออกได้เพราะเค้าเลือกมาเกิดแล้ว คนๆ นึงกว่าจะได้มาเกิดมันยาก เค้าผิดเหรอที่มาเกิดในช่วงเวลาที่พ่อแม่ไม่พร้อม ในเมื่อเราพลาด เราควรรับผิดชอบการกระทำของตัวเอง ตอนเราท้องได้สองเดือนเราตัดสินใจทิ้งทุกอย่างในชีวิต ลาออกจากงาน หนีหน้าสังคม เพื่อนฝูงก้อไม่ออกไปเจอ ส่วนพ่อของลูก เราตัดเค้าออกจากชีวิตตั้งแต่เค้าบังคับให้เราไปทำแท้ง ตอนแรกที่บ้านตั้งใจจะให้ไปคลอดลูกที่ต่างประเทศ แต่เราขอร้องพ่อแม่ว่าเราอยากอยู่ที่บ้านเพราะเราเคยใช้ชีวิตในต่างประเทศมา มันโดดเดี่ยวนะ โชคดีที่พ่อแม่เราท่านเมตตาและเข้าใจ ท่านไม่ตำหนิเราซักคำ พยายามดูแลเราอย่างดี ให้กำลังใจเราว่าเราทำดีแล้วที่ไม่ทำแท้ง แต่ทุกครั้งที่เราเห็นหน้าท่านแล้ว เราน้ำตาไหลตลอด ลำพังตัวเราเองไม่เป็นไรหรอก อยู่กับลูกสองคนก็มีความสุขแล้ว แต่พ่อแม่เรานี่สิ เค้าจะตอบคนในสังคมยังไง
ตอนนี้ท้องได้ห้าเดือนแล้ว ถึงจะตกงาน (ใช้เงินที่ออมตอนทำงานในการดำรงชีพ) แถมต้องหนีหน้าผู้คน แต่เราภูมิใจในตัวเองนะไม่คิดว่าตัวเองจะแกร่งได้ขนาดนี้ มันเป็นบททดสอบที่หนักหนาสุดในชีวิตเลยล่ะ คิดซะว่าชีวิตคนมันไม่แน่นอน วันนี้เราทุกข์ที่สุด ยอมสูญเสียสิ่งนอกกายทุกอย่างเพื่อเจ้าตัวน้อย วันข้างหน้าที่ลูกเกิดมาเราอาจจะมีความสุขที่สุดก้อได้ แค่ตอนนี้เราก็รู้สึกมีความสุขมากเวลาลูกดิ้น ไม่เสียดายเลยที่ยอมทิ้งอนาคตเพื่อเค้า สิ่งนอกกายต่อไปเราสามารถหาใหม่ได้ แต่ลูกคนนี้ถ้าเราทิ้งเค้าไปเราไม่สามารถเอาเค้ากลับมาได้แล้วนะ อยากให้คิดให้ดี อย่ามองเพียงแค่การแก้ปัญหาสั้นๆ ต้องคิดด้วยว่าการทำแท้งมันจะหลอนคุณไปตลอด คนเป็นแม่ยังไงก็ต้องเสียสละอยู่แล้วไม่มากก้อน้อย
ตอนนี้ท้องได้ห้าเดือนแล้ว ถึงจะตกงาน (ใช้เงินที่ออมตอนทำงานในการดำรงชีพ) แถมต้องหนีหน้าผู้คน แต่เราภูมิใจในตัวเองนะไม่คิดว่าตัวเองจะแกร่งได้ขนาดนี้ มันเป็นบททดสอบที่หนักหนาสุดในชีวิตเลยล่ะ คิดซะว่าชีวิตคนมันไม่แน่นอน วันนี้เราทุกข์ที่สุด ยอมสูญเสียสิ่งนอกกายทุกอย่างเพื่อเจ้าตัวน้อย วันข้างหน้าที่ลูกเกิดมาเราอาจจะมีความสุขที่สุดก้อได้ แค่ตอนนี้เราก็รู้สึกมีความสุขมากเวลาลูกดิ้น ไม่เสียดายเลยที่ยอมทิ้งอนาคตเพื่อเค้า สิ่งนอกกายต่อไปเราสามารถหาใหม่ได้ แต่ลูกคนนี้ถ้าเราทิ้งเค้าไปเราไม่สามารถเอาเค้ากลับมาได้แล้วนะ อยากให้คิดให้ดี อย่ามองเพียงแค่การแก้ปัญหาสั้นๆ ต้องคิดด้วยว่าการทำแท้งมันจะหลอนคุณไปตลอด คนเป็นแม่ยังไงก็ต้องเสียสละอยู่แล้วไม่มากก้อน้อย
สมาชิกหมายเลข 6472401 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 2686431 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4995323 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 4292199 ซึ้ง, ไม้ร่ม ถูกใจ, boycoolsign ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1171107 ซึ้ง, DiceSeven ซึ้ง, หวานใจนายสุดหล่อ ถูกใจ, LittleHope ถูกใจรวมถึงอีก 75 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 29
“ถ้าเราเลือกที่จะเอาเค้าออก แน่นอนว่าชีวืตเราจะใกล้เคียงกับปกติมากที่สุด ซึ่งมันจะแลกมาด้วยความรู้สึก
ผิดที่ต่อให้เอาอะไรทั้งชีวิตมาแลกมันก็จะไม่มีวันหาย แต่ถ้าหากเราเลือกทางที่จะดูแลเค้า แน่นอนมันจะต้องเจอปัญหา
มากมายแบบเหนือกว่าทุกสิ่งที่เราจะจินตนการได้ ซึ่งมันจะแลกมาด้วย หนึ่งชีวิต ที่มีค่า ของขวัญจากสวรรค์ที่ประทานมา
รอยยิ้ม ที่ช่วยให้ความเหนื่อยจากทุกเรื่องที่เราเผชิญหายไป แน่นอนว่าชีวิตของเราจะไม่เหมือนเดิม … ก็แค่มีอีกหนึ่งชีวืต
ที่แสนวิเศษเพิ่มเข้ามาในครอบครัวเอง "
**เครดิตจากเวปที่เคยอ่านแล้ว copy ไว้นะคะ่ ขอบคุณเจ้าของประโยคด้านบนด้วยค่ะ**
..................
เราเคยอ่านประโยคๆนี้ แล้วทำให้ความคิดมันเปลี่ยนไปเลยค่ะ
ตอนนั้น ท้องแค่ 1 เดือน เท่านั้น ซึ่งมันง่ายมากที่จะเอาเค้าออก
ถามตัวเองว่าจะเลือกทางไหน ซึ่งตอนนั้น กำลังได้งานใหม่ซึ่งเงินเดือนมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
แต่ถ้าเราเลือกที่จะเก็บเค้าไว้ เราต้องทนทำงานที่เดิม ซึ่งมีหัวหน้าที่อารมณ์ร้ายมากๆต่อไป และต้องทนเจอพ่อแท้ๆของเค้าที่ทำงานที่เดียวกันและยืนยันให้เอาออก
เพียงเพราะเหตุผลที่ว่าไม่พร้อม และพอจนมุมถูกเราบังคับให้รับผิดชอบมากๆเข้า ก็พูดแค่ว่า ไม่เชื่อว่าเป็นลูกเค้า แถมยังไปบอกคนอื่นอีกว่า เราไปท้องกับคนอื่น เจ็บสุดๆ
ยอมรับว่าคิดมากเหมือนกัน จะทำยังไงดี พ่อแม่ ครอบครัว ที่ทำงาน สังคมของเรา จะทำยังไงถ้ามีคนถาม มันหลายอย่างมากๆ
ร้องไห้หนักมาก และ ท้อมากก เคยตัดสินใจคิดสั้น แต่แวบเดียวที่คิดถึงหน้าพ่อแม่ ทำไม่ลงค่ะ เลี้ยงเรามาตั้งเท่านี้ หลายปีที่ทะนุถนอมเรา จะยอมแพ้แล้วเหรอ
ในใจก็คิดว่าในเมื่อเค้าอยู่ในท้องของเรา และมีแค่เราเท่านั้นที่ดูแลเค้าได้ดีที่สุด ถึงแม้พ่อของเค้าจะไม่สนใจก็ตาม ถ้าเรายังทอดทิ้งเค้าอีกคน เค้าก็คงจะน่าสงสารมาก
อีกอย่างเราไม่อยากรู้สึกผิดบาปไปตลอดชีวิต
ยอมรับค่ะ ว่าหนักเหมือนกันกว่าจะผ่านช่วงเวลาที่ลำบากนั้นมาได้ อุ้มท้องคนเดียว ไปหาหมอเอง ขับรถไปทำงานเอง อดทนต่อเสียงซุบซิบ พยายามคิดให้สบายใจว่า
จะพูด จะนินทาก็ช่างเถอะไม่ได้ไปลำบากเค้าสักหน่อย คำพูดพวกนั้นไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นหรือแย่ลงค่ะ มันก็แค่คำพูด
... ตอนไปซาวน์ ได้ยินเสียงหัวใจเค้า เห็นตัวเค้าสักแรก น้ำตาคลอเลย
ทั้งที่เคยคิดว่าถ้าเค้าออกมาแล้วหน้าเหมือนผู้ชายคนนั้นหล่ะ เราจะทำใจได้ไหม จะรักลูกหมดใจได้ไหม ตอนนี้ลืมคำถามในใจวันนั้นไปเลย
จนวันนี้ใกล้คลอดแล้วค่ะ จะคลอดเดือนหน้านี้แล้ว มีความสุขค่ะตอนไปเลือกซื้อของให้เค้า สัญชาตญานของแม่มันมีจริงๆนะค่ะ การที่เรามีลูก เราอาจต้องยอมเสียสละหลายๆอย่างในชีวิตไป
แต่มันไม่ใช่ว่าเราจะหมดอนาคตไปสักหน่อย เราจะก้าวผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ค่ะ
สิ่งที่เราเลือกอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ดีหรือถูกต้องที่สุด
เพราะคงไม่มีหนทางไหนถูก 100 % ไปซะทีเดียว ปัจจัยของแต่ละบุคคลอาจไม่เหมือนกัน แต่ไม่อยากให้ทำบาปเลยค่ะ อยู่ในวัยทำงานแล้วน่าจะพอมีกำลังไหว
อยากให้ลองปรึกษาครอบครัว คนสนิทที่ไว้ใจได้ เชื่อค่ะว่าคนที่รักเราจะมีคำแนะนำที่ดีให้เรา และพร้อมจะช่วยเหลือและให้กำลังใจเสมอ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ
ผิดที่ต่อให้เอาอะไรทั้งชีวิตมาแลกมันก็จะไม่มีวันหาย แต่ถ้าหากเราเลือกทางที่จะดูแลเค้า แน่นอนมันจะต้องเจอปัญหา
มากมายแบบเหนือกว่าทุกสิ่งที่เราจะจินตนการได้ ซึ่งมันจะแลกมาด้วย หนึ่งชีวิต ที่มีค่า ของขวัญจากสวรรค์ที่ประทานมา
รอยยิ้ม ที่ช่วยให้ความเหนื่อยจากทุกเรื่องที่เราเผชิญหายไป แน่นอนว่าชีวิตของเราจะไม่เหมือนเดิม … ก็แค่มีอีกหนึ่งชีวืต
ที่แสนวิเศษเพิ่มเข้ามาในครอบครัวเอง "
**เครดิตจากเวปที่เคยอ่านแล้ว copy ไว้นะคะ่ ขอบคุณเจ้าของประโยคด้านบนด้วยค่ะ**
..................
เราเคยอ่านประโยคๆนี้ แล้วทำให้ความคิดมันเปลี่ยนไปเลยค่ะ
ตอนนั้น ท้องแค่ 1 เดือน เท่านั้น ซึ่งมันง่ายมากที่จะเอาเค้าออก
ถามตัวเองว่าจะเลือกทางไหน ซึ่งตอนนั้น กำลังได้งานใหม่ซึ่งเงินเดือนมากกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
แต่ถ้าเราเลือกที่จะเก็บเค้าไว้ เราต้องทนทำงานที่เดิม ซึ่งมีหัวหน้าที่อารมณ์ร้ายมากๆต่อไป และต้องทนเจอพ่อแท้ๆของเค้าที่ทำงานที่เดียวกันและยืนยันให้เอาออก
เพียงเพราะเหตุผลที่ว่าไม่พร้อม และพอจนมุมถูกเราบังคับให้รับผิดชอบมากๆเข้า ก็พูดแค่ว่า ไม่เชื่อว่าเป็นลูกเค้า แถมยังไปบอกคนอื่นอีกว่า เราไปท้องกับคนอื่น เจ็บสุดๆ
ยอมรับว่าคิดมากเหมือนกัน จะทำยังไงดี พ่อแม่ ครอบครัว ที่ทำงาน สังคมของเรา จะทำยังไงถ้ามีคนถาม มันหลายอย่างมากๆ
ร้องไห้หนักมาก และ ท้อมากก เคยตัดสินใจคิดสั้น แต่แวบเดียวที่คิดถึงหน้าพ่อแม่ ทำไม่ลงค่ะ เลี้ยงเรามาตั้งเท่านี้ หลายปีที่ทะนุถนอมเรา จะยอมแพ้แล้วเหรอ
ในใจก็คิดว่าในเมื่อเค้าอยู่ในท้องของเรา และมีแค่เราเท่านั้นที่ดูแลเค้าได้ดีที่สุด ถึงแม้พ่อของเค้าจะไม่สนใจก็ตาม ถ้าเรายังทอดทิ้งเค้าอีกคน เค้าก็คงจะน่าสงสารมาก
อีกอย่างเราไม่อยากรู้สึกผิดบาปไปตลอดชีวิต
ยอมรับค่ะ ว่าหนักเหมือนกันกว่าจะผ่านช่วงเวลาที่ลำบากนั้นมาได้ อุ้มท้องคนเดียว ไปหาหมอเอง ขับรถไปทำงานเอง อดทนต่อเสียงซุบซิบ พยายามคิดให้สบายใจว่า
จะพูด จะนินทาก็ช่างเถอะไม่ได้ไปลำบากเค้าสักหน่อย คำพูดพวกนั้นไม่ได้ทำให้เราดีขึ้นหรือแย่ลงค่ะ มันก็แค่คำพูด
... ตอนไปซาวน์ ได้ยินเสียงหัวใจเค้า เห็นตัวเค้าสักแรก น้ำตาคลอเลย
ทั้งที่เคยคิดว่าถ้าเค้าออกมาแล้วหน้าเหมือนผู้ชายคนนั้นหล่ะ เราจะทำใจได้ไหม จะรักลูกหมดใจได้ไหม ตอนนี้ลืมคำถามในใจวันนั้นไปเลย
จนวันนี้ใกล้คลอดแล้วค่ะ จะคลอดเดือนหน้านี้แล้ว มีความสุขค่ะตอนไปเลือกซื้อของให้เค้า สัญชาตญานของแม่มันมีจริงๆนะค่ะ การที่เรามีลูก เราอาจต้องยอมเสียสละหลายๆอย่างในชีวิตไป
แต่มันไม่ใช่ว่าเราจะหมดอนาคตไปสักหน่อย เราจะก้าวผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ค่ะ
สิ่งที่เราเลือกอาจไม่ใช่ทางเลือกที่ดีหรือถูกต้องที่สุด
เพราะคงไม่มีหนทางไหนถูก 100 % ไปซะทีเดียว ปัจจัยของแต่ละบุคคลอาจไม่เหมือนกัน แต่ไม่อยากให้ทำบาปเลยค่ะ อยู่ในวัยทำงานแล้วน่าจะพอมีกำลังไหว
อยากให้ลองปรึกษาครอบครัว คนสนิทที่ไว้ใจได้ เชื่อค่ะว่าคนที่รักเราจะมีคำแนะนำที่ดีให้เรา และพร้อมจะช่วยเหลือและให้กำลังใจเสมอ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้โชคดีนะคะ
สมาชิกหมายเลข 4292199 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1171107 ซึ้ง, DiceSeven ซึ้ง, LittleHope ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 978288 ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 1068248 ถูกใจ, thisistotallycrazy ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 731973 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 1139551 ถูกใจ, katsuka ซึ้งรวมถึงอีก 7 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
หากคุณพลาดท้อง กับคนไม่ได้รัก จะทำอย่างไร??
แต่คือ พลาดท้องกับคนที่เคยรู้จัก มาขอพักอาศัยด้วย แล้วเผลอใจ แล้วรู้ตัวว่าท้อง จากการป้องกันแล้วพลาด (ยาคุมฉุกเฉิน)
ตอน ผช คนนั้นหายไปไหนแล้วไม่รู้ ติดต่อไม่ได้ ไม่คิดรับผิดชอบ ท้องไม่มีพ่อ เป็นคุณจะทำอย่างไร จะทำแท้ง หรือ ยอมอุ้มท้อง 9 เดือนและ
ตั้งใจเลี้ยงดูเด็กคนนี้?? ถ้าคุณมีครอบครัว ฐานะ การศึกษา หน้าที่การงาน หน้าตา พร้อม คุณจะยอมแลกไหม ยอมให้คนดูถูก จากคนที่มีพร้อม
นึกถึงสภาพความเปนจริงของสังคมปัจจุบัน แรงกดดันจากสังคม บลาๆๆ แล้วคุณจะรักเด็กคนนี้ เต็มหัวใจหรือเปล่า แต่ใจเราไม่ค่อยพร้อมจริงๆ