มิตรภาพมีอยู่จริงแต่ถึงมันจะไม่ได้อยู่ตลอดไปแต่เราก็น่าจะมีความสุขที่ได้นึกถึงมัน.

ความจริง มิตรภาพเกิดขึ้นทุกที่ ทุกเวลาบางครั้งมีการเดินเข้ามาและเดินจากไป แต่การจากไปก้มีทั้งการจากไปที่ดีและไม่ดี
หลายครั้งเราทุ่มเทให้กับคำว่ามิตรภาพจนเกินไป ใครหลายคนกลับมองว่า เราควรจะอยู่กับคำว่ามิตรภาพนี้น้อยลงหรือเปล่า
เราตอบไม่ได้ ตอบได้เพียงแค่ ในช่วงเวลาที่ผ่านมาเราก็มีความสุขกับมิตรภาพที่เกิดขึ้น ถึงมันจะจบลงแล้วก็ตาม หลายคนพูดว่า มิตรภาพมันมีวันจบลงด้วยหรอ ก็ตอบได้แค่เพียงบางอย่างถ้าอีกฝ่ายแสดงความเป็นตัวเองและเห็นแก่ตัวเองและคนของตัวเองมากเกินไป อาจทำให้มิตรภาพจบลงได้ ถึงมันจะเป็นการจบลงที่ดีของเขา แต่เราคิดว่าต่อจากนี้เราคงอยู่กับตัวเองให้มากขึ้น และปรึกษากับคนอื่นให้น้อยลง เพราะบางทีเรื่องที่เราคิดว่าเราสามารถคุยกับเขาได้เพราะเขาเป็นเพื่อนสนิท มันอาจไม่จำเป็นอีกต่อไปเพราะ ความเป็นจริง เราสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง เราก้าวเข้ามาในนี้ครั้งแรกเราก็ไม่มีใครแล้วทำไมเราถึงจะต้องไปทุกข์กับการที่เราต้องอยู่คนเดียว อยากจะฝากกับเพื่อนๆที่เข้ามาอ่าน ถึงแม้คุณจะชอบเราหรือไม่หรืออะไรก็ตาม ว่า ในชีวิตของเราอาจมีคนเดินผ่านเข้ามาทำให้เรารู้สึกอุ่นใจหรือเป็นที่พึ่งได้ ถึงมันจะเป็นแค่เพื่อนที่เราเคยให้ความสำคัญ ในวันนึงเขาก็อาจจะอยู่กับเราหรือจากเราไป ด้วยหน้าที่ภาระทางสังคมต่างๆ ที่ทำให้เราต้องปรับตัวต้องยอมรับ เป็นกำลังใจให้คนที่ต้องอยู่กับตัวเองนะครับ เพราะคำตอบที่ดีที่สุดของผมตอนนี้ ก็คือ เพื่อนแท้และเพื่อนที่ดีที่สุดที่อยู่กับเราไม่ว่าเราจะทุกข์สุขหรือลำบากแค่ไหน คนที่รู้ความลับของเราและไม่เคยที่เอาความลับเราไปบอกใคร คนที่เป็นมิตรกับเราและคนอีกหลายคนที่เราเคารพนับถือ คนๆนั้นก็คือ "ตัวเราเอง" หลายๆอย่างบอกผมว่าเพื่อนที่รักและหวังดีกับเรามีอยู่จริง แต่เขาก็อยู่ได้แค่ช่วงเวลาหนึ่งของชีวิตเท่านั้นแหละครับ ขแอบคุณทุกคนที่มาได้ฟังทรรศนะของผมในกระทู้นี้ครับ.