ตามชื่อกระทู้เลยค่ะ..
คือมีรุ่นน้องคนนึงที่ค่อนข้างสนิทกัน ผลการเรียนของน้องน่าเป็นห่วงมากกกก(ปล.น้องเรียนมหาลัยเคยซิ่วมาแล้วรอบนึงตอนนี้เรียนปี1รอบที่2ค่ะ) แต่น้องแกดูไม่ค่อยสนใจโฟกัสเรื่องเรียนซักเท่าไหร่ ชอบออกไปทางหางานทำ คิดจะเปิดร้านนู่นนี่นั่นไปเรื่อย (สนใจกิจกรรมแทบทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเรียนค่ะ ดนตรี กีฬามาหมด) แล้วก็ชอบมาพูดให้ฟังว่าทำนู่นดีมั้ย ทำนี่ดีมั้ย ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยซะทีเดียวนะคะ แต่อยากให้น้องกลับมาสนใจเรียนก่อน พอเรียนจบอยากทำอะไรก็ค่อยทำ เคยพูดไปหลายครั้งแล้วก็พาลแต่จะจบด้วยการทะเลาะกัน เครียดมากเลยค่ะ ไม่รู้จะบอกน้องยังไงดี
ปล. เราก้าวก่ายน้องเค้าเกินไปหรือเปล่า เราดูกังวลเรื่องผลการเรียนมากกว่าตัวน้องเองซะอีก ควรจะปล่อยวางดีไหมคะ
ปล2. ช่วงสอบทุกครั้ง น้องจะไม่ยอมอ่านหนังสือแล้วบอกจะให้ติวให้ ไอ้เราพอเห็นคนที่ไม่พยายามเองก่อนแล้วจะมาให้ช่วยเลยก็นึกไม่อยากช่วยค่ะขนาดเพื่อตัวเค้าเองเค้ายังไม่พยายามเองเลย แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวกับความนิ่งนอนใจและเฉื่อยชาต้องลุกขึ้นมาติวให้ ทั้งที่ของตัวเองก็อ่านจะจบบ้างไม่จบบ้าง แบบนี้จะเป็นการทำร้ายน้องทางอ้อมรึเปล่าคะ แบบต่อไปพอแกรู้ว่ามีคนช่วยก็จะยิ่งรอให้ช่วย ไม่คิดจะพยายามเองประมาณนี้
ปล3. เหนื่อยจะทะเลาะค่ะ อยากหาวิธีสร้างแรงบันดาลใจ ให้แกมีทัศนคติที่ดีต่อการเรียนให้ไม่น่าเบื่อ พอจะมีวิธีไหนแนะนำไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
อยากทราบวิธีสร้างแรงบันดาลใจในการเรียนค่ะ
คือมีรุ่นน้องคนนึงที่ค่อนข้างสนิทกัน ผลการเรียนของน้องน่าเป็นห่วงมากกกก(ปล.น้องเรียนมหาลัยเคยซิ่วมาแล้วรอบนึงตอนนี้เรียนปี1รอบที่2ค่ะ) แต่น้องแกดูไม่ค่อยสนใจโฟกัสเรื่องเรียนซักเท่าไหร่ ชอบออกไปทางหางานทำ คิดจะเปิดร้านนู่นนี่นั่นไปเรื่อย (สนใจกิจกรรมแทบทุกอย่างที่ไม่เกี่ยวข้องกับการเรียนค่ะ ดนตรี กีฬามาหมด) แล้วก็ชอบมาพูดให้ฟังว่าทำนู่นดีมั้ย ทำนี่ดีมั้ย ไม่ใช่ว่าไม่เห็นด้วยซะทีเดียวนะคะ แต่อยากให้น้องกลับมาสนใจเรียนก่อน พอเรียนจบอยากทำอะไรก็ค่อยทำ เคยพูดไปหลายครั้งแล้วก็พาลแต่จะจบด้วยการทะเลาะกัน เครียดมากเลยค่ะ ไม่รู้จะบอกน้องยังไงดี
ปล. เราก้าวก่ายน้องเค้าเกินไปหรือเปล่า เราดูกังวลเรื่องผลการเรียนมากกว่าตัวน้องเองซะอีก ควรจะปล่อยวางดีไหมคะ
ปล2. ช่วงสอบทุกครั้ง น้องจะไม่ยอมอ่านหนังสือแล้วบอกจะให้ติวให้ ไอ้เราพอเห็นคนที่ไม่พยายามเองก่อนแล้วจะมาให้ช่วยเลยก็นึกไม่อยากช่วยค่ะขนาดเพื่อตัวเค้าเองเค้ายังไม่พยายามเองเลย แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวกับความนิ่งนอนใจและเฉื่อยชาต้องลุกขึ้นมาติวให้ ทั้งที่ของตัวเองก็อ่านจะจบบ้างไม่จบบ้าง แบบนี้จะเป็นการทำร้ายน้องทางอ้อมรึเปล่าคะ แบบต่อไปพอแกรู้ว่ามีคนช่วยก็จะยิ่งรอให้ช่วย ไม่คิดจะพยายามเองประมาณนี้
ปล3. เหนื่อยจะทะเลาะค่ะ อยากหาวิธีสร้างแรงบันดาลใจ ให้แกมีทัศนคติที่ดีต่อการเรียนให้ไม่น่าเบื่อ พอจะมีวิธีไหนแนะนำไหมคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ