เนื่องจากจบมัธยมแล้ว เลยเขียนมาบอกเล่าถึงชีวิตมัธยมของเรา ที่ไม่เคยมีคำว่าเพื่อนสนิท
จริงอยู่ที่ว่าในห้องเรามีเพื่อนมากมาย มีทั้งเพื่อนที่ให้ลอกงาน เพื่อนที่พาไปกินของอร่อยๆ เพื่อนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน
แต่ไม่มีคนไหนเลยที่จะอยู่กันได้นาน
เคยมีคนบอกเราว่า เราเป็นคนมีคนคบแต่เราเลือกที่จะไม่คบกับใคร นั้นมันไม่จริงเลย
เราคิดว่าเพราะเพื่อนไม่ค่อยเข้าใจเราเสียมากกว่า เราจึงพยายามปรับตัวกับเพื่อน เช่น ฟังเพลงไทย ละคร เพลงสากล พยายามเรียนรู้นิสัยของแต่ละคนถึงเดินไปไหนมาไหนมีเพื่อนยิ้มให้เราบ้างก็จริง แต่พอถึงเวลาที่ทุกคนเข้ากลุ่มของแต่ละคน เรามักจะอยู่คนเดียวเสมอ
สาเหตุที่เรามักอยู่คนเดียว เพราะ
- เราไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน (พยายามทำความเข้าใจแล้วนะ แต่ก็ยังคง งงๆ)
- เราไม่ทันกับสิ่งที่พวกเขาชอบ (สิ่งที่คนนิยมกันในตอนนี้คืออะไรไม่ค่อยจะรู้)
- ความคิดเห็นขัดแย้งกัน (สิ่งที่เราคิดกับเพื่อนมันไม่ตรงกัน)
- สิ่งที่ชอบต่างกัน (เราเป็นคนชอบอนิเมะ ในเฟส และในกระเป๋าเรียนจะมีแต่มังงะ ไม่ก็อนิเมะ ในโทรศัพท์ก็มีแต่เพลงญี่ปุ่น เพื่อนในห้องทั้งๆที่เรียนสายญี่ปุ่นเหมือนกันแต่ไม่มีใครชอบเหมือนเราสักคน )
- ไม่เคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างจริงจัง เช่น ทำงานกลุ่มด้วยกัน (กลุ่มน่ะกลุ่ม แต่เรามักอาสาทำคนเดียว เพราะ แต่ละคนทำออกมาแบบแก้ใหม่หมด) ไปเที่ยว (อันนี้ไม่ได้ไปเลย เพราะ พ่อแม่มักไม่ให้ไป)
เสาร์ อาทิตย์ วันหยุดยาว ปิดเทอม เราก็จะอยู่บ้านทั้งวัน บางทีก็เหงานะ
แต่เราไม่เคยรู้สึกดีไปกับใครเลย เราเปลี่ยนกลุ่มที่อยู่บ่อยมาก ทำให้รับรู้ว่า กลุ่มนี้นินทากลุ่มนั้น และ กลุ่มนั้นไม่ชอบกลุ่มนี้ ทำให้รู้สึกพูดไม่ออก แต่ละคนมีนิสัยที่ต่างกันไป พออยู่ด้วยนานๆ บางคนก็ไม่ฟังใครเลย บางคนก็ชอบพูดจากดเพื่อนในกลุ่ม รู้สึกอึดอัดเอามากๆ ทุกวันนี้เจอเพื่อนก็ยิ้มให้ แต่ไม่มีใครทำให้เรายิ้มออกมาจากใจสักคน คงไม่มีใครนิสัยที่เข้ากับเราได้ เราเองก็คงมีนิสัยที่เพื่อนไม่ชอบเหมือนกัน (บางทีแม้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัว)
จนถึงตอนนี้ เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน และยังคงอยู่คนเดียว เวลาที่เพื่อนไปไหนมาไหน มักเอารูปตอนเที่ยวมาให้ดู แอบอิจฉาก็จริงแต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องไปให้ได้ขนาดนั้น บางทีก็เข้าไปดูในเฟสเพื่อนในห้องบ้างว่าปกติแล้วพวกเค้าโพสอะไรกัน ครึ่งห้อง ไม่สิ เกินครึ่งห้อง โพสเรื่อง ความรัก กลอน ทั้งๆที่แต่ละคนก็ยังไม่มีแฟน แต่โพสซะอย่างกับมีแฟนและอกหักมาอย่างนั้น ก็ไม่เข้าใจอีกเช่นกัน
บางทีการหาเพื่อนมันก็ยากจริงๆนะ แต่ถ้าไม่หาเลย ชีวิตจะลำบาก ทั้งกิจกรรมและงานกลุ่ม หวังว่าในรั้วมหาวิทยาลัย จะหาเพื่อนได้ดีขึ้น
เพื่อนสนิท นี่มันหายากเหมือนกันนะ
จริงอยู่ที่ว่าในห้องเรามีเพื่อนมากมาย มีทั้งเพื่อนที่ให้ลอกงาน เพื่อนที่พาไปกินของอร่อยๆ เพื่อนที่นั่งกินข้าวด้วยกัน
แต่ไม่มีคนไหนเลยที่จะอยู่กันได้นาน
เคยมีคนบอกเราว่า เราเป็นคนมีคนคบแต่เราเลือกที่จะไม่คบกับใคร นั้นมันไม่จริงเลย
เราคิดว่าเพราะเพื่อนไม่ค่อยเข้าใจเราเสียมากกว่า เราจึงพยายามปรับตัวกับเพื่อน เช่น ฟังเพลงไทย ละคร เพลงสากล พยายามเรียนรู้นิสัยของแต่ละคนถึงเดินไปไหนมาไหนมีเพื่อนยิ้มให้เราบ้างก็จริง แต่พอถึงเวลาที่ทุกคนเข้ากลุ่มของแต่ละคน เรามักจะอยู่คนเดียวเสมอ
สาเหตุที่เรามักอยู่คนเดียว เพราะ
- เราไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน (พยายามทำความเข้าใจแล้วนะ แต่ก็ยังคง งงๆ)
- เราไม่ทันกับสิ่งที่พวกเขาชอบ (สิ่งที่คนนิยมกันในตอนนี้คืออะไรไม่ค่อยจะรู้)
- ความคิดเห็นขัดแย้งกัน (สิ่งที่เราคิดกับเพื่อนมันไม่ตรงกัน)
- สิ่งที่ชอบต่างกัน (เราเป็นคนชอบอนิเมะ ในเฟส และในกระเป๋าเรียนจะมีแต่มังงะ ไม่ก็อนิเมะ ในโทรศัพท์ก็มีแต่เพลงญี่ปุ่น เพื่อนในห้องทั้งๆที่เรียนสายญี่ปุ่นเหมือนกันแต่ไม่มีใครชอบเหมือนเราสักคน )
- ไม่เคยใช้เวลาอยู่ด้วยกันอย่างจริงจัง เช่น ทำงานกลุ่มด้วยกัน (กลุ่มน่ะกลุ่ม แต่เรามักอาสาทำคนเดียว เพราะ แต่ละคนทำออกมาแบบแก้ใหม่หมด) ไปเที่ยว (อันนี้ไม่ได้ไปเลย เพราะ พ่อแม่มักไม่ให้ไป)
เสาร์ อาทิตย์ วันหยุดยาว ปิดเทอม เราก็จะอยู่บ้านทั้งวัน บางทีก็เหงานะ
แต่เราไม่เคยรู้สึกดีไปกับใครเลย เราเปลี่ยนกลุ่มที่อยู่บ่อยมาก ทำให้รับรู้ว่า กลุ่มนี้นินทากลุ่มนั้น และ กลุ่มนั้นไม่ชอบกลุ่มนี้ ทำให้รู้สึกพูดไม่ออก แต่ละคนมีนิสัยที่ต่างกันไป พออยู่ด้วยนานๆ บางคนก็ไม่ฟังใครเลย บางคนก็ชอบพูดจากดเพื่อนในกลุ่ม รู้สึกอึดอัดเอามากๆ ทุกวันนี้เจอเพื่อนก็ยิ้มให้ แต่ไม่มีใครทำให้เรายิ้มออกมาจากใจสักคน คงไม่มีใครนิสัยที่เข้ากับเราได้ เราเองก็คงมีนิสัยที่เพื่อนไม่ชอบเหมือนกัน (บางทีแม้แต่ตอนนี้ยังไม่รู้ตัว)
จนถึงตอนนี้ เราก็ไม่มีเพื่อนสนิทเลยสักคน และยังคงอยู่คนเดียว เวลาที่เพื่อนไปไหนมาไหน มักเอารูปตอนเที่ยวมาให้ดู แอบอิจฉาก็จริงแต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องไปให้ได้ขนาดนั้น บางทีก็เข้าไปดูในเฟสเพื่อนในห้องบ้างว่าปกติแล้วพวกเค้าโพสอะไรกัน ครึ่งห้อง ไม่สิ เกินครึ่งห้อง โพสเรื่อง ความรัก กลอน ทั้งๆที่แต่ละคนก็ยังไม่มีแฟน แต่โพสซะอย่างกับมีแฟนและอกหักมาอย่างนั้น ก็ไม่เข้าใจอีกเช่นกัน
บางทีการหาเพื่อนมันก็ยากจริงๆนะ แต่ถ้าไม่หาเลย ชีวิตจะลำบาก ทั้งกิจกรรมและงานกลุ่ม หวังว่าในรั้วมหาวิทยาลัย จะหาเพื่อนได้ดีขึ้น