แปลกไหม ที่จะเห็นใจเด็กผี

บางคนถามผมว่าดีใจไหมที่ชนะแมนยู บอกเลยว่าดีใจ แต่ถ้าถามว่าภูมิใจไหม คงตอบว่าภูมิใจแต่ไม่เต็มร้อยแน่นอน มีหลายเหตุการณ์ที่เอื้อประโยชน์ให้ทีมหงส์อย่างค้านสายตา ใบแดงที่น่าเห็นใจของวิดิช จุดโทษที่น่าจะได้จากเกล็นทำแฮนด์บอล แต่ที่น่าแปลกที่สุดคือแรงจูงใจและการเข้าทำของนักเตะแมนยู ดูจากวันนี้แล้วบอกได้เลยว่าแมนยูคู่แค้นที่รู้จักหายไปแล้ว ปกติโอลแทรฟฟอร์ดคือนรกของผู้มาเยือนแต่วันนี้มันไม่ใช่อีกแล้ว ถึงจะไม่มีการตัดสินค้านสายตาในจุดโทษที่ 2 และ 3 ผมยังเชื่อว่าหงส์แดงกลับบ้านแบบมีแต้มแน่ๆ ลูก 1-0 ชัดเจนว่าจุดโทษและสมควรได้ใบแดงด้วยซ้ำ ลูก 2-0 ก้ำกึ่งจะให้ก็ได้ไม่ให้ก็ได้ แต่อัลเลนกับโจนส์หุ่นคนละไซส์ เลยมองว่าโดนจัดเต็ม ลูกพุ่งล้มอันนี้ชัดเจน กูกะแล้วเจอร์ราดซัดออกแน่มันทุเรศเกินไปที่จะเอาอีกโดยที่สกอร์และรูปเกมไม่ได้ด้อยกว่า ส่วนลูก 3-0 ตามรีเพลย์ครับ ตัวสุดท้ายแมนยูขึ้นช้าไปนิดเดียว ไลน์แมนตาดีอีก ปกติแบบนี้ธงยกวายตับแล้วต่อให้ไม่ล้ำก็เหอะ
อยากบอกแฟนผีที่คิดเลิกเชียร์เลิกดูว่า ดูต่อเถิดครับ เชียร์ต่อเถิด หงส์แดงเจอแบบนี้มาทุกฤดูกาลแฟนหงส์ยังเคียงข้างทีมมาตลอด ความสุขที่ชนะความเสียใจที่แพ้มันไม่ได้ติดตัวเราจนตาย วันนี้แพ้พรุ่งนี้ชนะ ไม่ว่าจะจากใครก็ตาม มันคือธรรมดาของโลกนี้ เรื่องจริงไม่ใช่เกม FM นะเฟร้ย เล่นทีไรกวาดทุกแชมป์
เชื่อเถิดชัยชนะที่มันก้าวผ่านความพ่ายแพ้มันมีคุณค่าและหอมหวานมากกว่าชัยชนะที่ได้มาแบบแบเบอร์อยู่แล้วววววว