เป็นโรคกลัวการมีเซ็กส์ จะรับรัก หรือ ตัดไฟตั้งแต่ต้นลมดีคะ (18+)

ตอนเด็กๆ เราถูกเลี้ยงในกรอบมากๆ เช่น ใส่กระโปรงสั้น จะถูกพี่ด่าว่าแรด
ประมาณ ป.2-ป.3 เราไปเล่นบ้านเพื่อน แล้วพี่สาวของเพื่อนเปิดหนังโป๊ดู ล็อกห้องดูเลยนะ     
ซึ่งด้วยความเด็ก  เราก็นั่งดูด้วยจนจบ จำได้ว่าเรื่องเกี่ยวกับผู้หญิงโดนข่มขืน
ตอนนั้นโคตรสงสารผู้หญิงอ่ะ เธอกรีดร้องโหยหวนเลย แล้วน้ำตาไหลตลอด คือ เราสยองมาก ภาพยังติดตาอยู่จนถึงทุกวันนี้
แล้วประสบการณ์ที่เลวร้ายที่สุดคือ ประมาณ ป.5 ตอนนั้นอาเพิ่งแต่งงาน
มีวันนึง เราก็เข้าไปบ้านอา กะจะไปทำไรสักอย่างเนี่ยแหละ แล้วเปิดประตูเข้าไปห้องอา ภาพที่เราเห็นคือ อากำลัง...กับภรรยาอยู่แล้วเราเห็นไอนั่นของอาชัดมาก กำลังสอดใส่เข้าไปในช่องคลอดเลย  แบบเรากรี๊ดดลั่นบ้าน   ตอนนี้พิมพ์ไปยังขนลุกไป
คงเพราะสิ่งสะสมเหล่านี้ ทำให้พอโตขึ้นมาเรื่อยๆ เราจึงเกลียดเรื่องจำพวก "กามราคะ"ค่ะ
เวลาดูหนัง,ซีรีย์ แล้วมีฉากจุ๊บ หอมแก้ม ดูได้นะ
แต่ถ้า จูบกันรุนแรง เล้าโลมกันมากๆ หรือเลิฟซีน นี่เราจะรู้สึกกดดันเลย มันจะรู้สึกเครียด เหมือนไมเกรนขึ้น ปวดท้อง แบบทนดูไม่ไหวอะ
ก็จะหลีกเลี่ยงตลอด
หรือถ้าอ่านข่าวเกี่ยวกับคดีข่มขืน เราจะสะเทือนใจมากๆ จิตตก หลายครั้งที่ร้องไห้เลย
บางทีเวลาได้ยินพวกผู้ชาย พูดทะลึ่งเกี่ยวกับ sex,เพศ ไรงี้ เราจะขยะแขยงสุดๆ รู้สึกเกลียดผู้ชายพวกนั้นเลย แต่ได้แค่คิดในใจอยู่ดี

ทั้งหมดนี้ ทำให้เราคิดแน่วแน่แล้วว่า ชาตินี้คงไม่แต่งงาน ไม่มีแฟน อยู่เป็นโสด
เพราะจุดหมายปลายทางของผู้หญิง กับผู้ชายเวลาคบกันก็คือ sex
การแต่งงานก็เหมือนกัน  จะไม่มีเซ็กส์กับสามีเลยเป็นไปไม่ได้ ข้อนี้เราเข้าใจดี
เราไม่เคยสนใจเวลามีผู้ชายมาจีบ เพราะเรารู้ว่าต่อให้คบกันยาวแค่ไหน แต่ถ้าเรามีอะไรกับเค้าไม่ได้ วันนึงก็ต้องเลิกกัน
(ต่อ คห.1)