เลิกกับแฟนที่คบกันเกือบ 7 ปี คือทุกอย่างเราทำด้วยกันเหมือนเป็นคนๆเดียวกัน แต่เพราะมีบางเหตุผลที่คิดว่าควรจะใช้เวลาต้องห่างให้ได้มีเวลาคิด เราก็ตกลงกันที่จะเลิกกัน ให้จบลงด้วยความเข้าใจแล้วเรามีความหวังว่าทุกอย่างจะดีขึ้นให้เค้าได้คิดได้ปรับปรุงตัว เสียใจมากแค่ตอนพูดกันว่าจะเลิกกันเราก็กอดกันร้องไห้แต่ก็เข้าใจในเหตุผล เลิกกันแบบรักกันอยู่ เค้ายังจับผมจับแขนเราสัมผัสเหมือนบอกลาแล้วน้ำตาของเค้าก็ไหลออกมาเราเห็นเค้าร้องไห้เราก็ร้องตาม คือเลิกแต่เรายังมีความหวังว่าเราจะกลับมารักกันใหม่ เราก็เรยเลิก แต่สุดท้ายเราเหมือนโดนหักหลังเพราะเรามารู้หลังจากที่เลิกได้แค่วันเดียวว่าเค้าคุยกับคนอื่น รู้สึกงง ว่าคนเก่าหายไปไหนวันนั้นที่เราเลิกกันเค้ายังดูรักเรามาก จากที่เจ็บเพราะต้องเลิกแต่คราวนี้รุ้สึก งง กว่าเดิม เจ็บและช้ำกว่าเดิมหลายสิบเท่าที่เรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ เหมือนโดนหักหลัง มีทั้งเสียใจ ทั้งโกรธ ว่าทำไมถึงทำแบบนี้คิดไม่ถึง แต่แอบอ่านข้อความดูก็รู้ว่าคุยกันมาสักพัก เตรียมจะคบกันแต่ให้มาเคลียกับเราก่อน
พยายามทำให้ตัวเองดีขึ้น คิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมากโอเค ฝืนบอกคนอื่นว่าแกร่ง หลอกตัวเองว่าไม่เจ็บ แต่หัวใจหมดแรง นอนไม่หลับภาพมันวนเวียนซ้ำไปมาเป็นภาพเก่าๆ สงสารตัวเองไม่รู้จะเป็นแบบนี้อีกนานไหม รู้สึกกลัวกับความรักครั้งใหม่ มันเจ็บจนใจแทบสลาย ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะกลับมาสดใส
รู้ว่าต้องใช้เวลาเรยอยากถามคนอื่นเป็นยังไงกันบ้าง ใช้เวลานานแค่ไหน
อยากรุ้ว่าคนที่คบกับแฟนมา6-7ปีเลิกกันแล้วหัวใจเป็นอย่างไรบ้าง
พยายามทำให้ตัวเองดีขึ้น คิดว่าตัวเองไม่เป็นอะไรมากโอเค ฝืนบอกคนอื่นว่าแกร่ง หลอกตัวเองว่าไม่เจ็บ แต่หัวใจหมดแรง นอนไม่หลับภาพมันวนเวียนซ้ำไปมาเป็นภาพเก่าๆ สงสารตัวเองไม่รู้จะเป็นแบบนี้อีกนานไหม รู้สึกกลัวกับความรักครั้งใหม่ มันเจ็บจนใจแทบสลาย ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหนจะกลับมาสดใส
รู้ว่าต้องใช้เวลาเรยอยากถามคนอื่นเป็นยังไงกันบ้าง ใช้เวลานานแค่ไหน