ตำนาน ของ จิตรกร กับเจ้าของร้านเบเกอรี่เล็กๆที่ตกอยู่ในห้วงรัก

มิส มาร์ธา เมแชม เป็นเจ้าของร้านเบเกอรรี่ตรงหัวมุมถนน(ร้านที่มีบันใดสามขั้นหน้าร้านและมีกระดิ่งสั่งกรุ๋งกริ๋งเมื่อคุณเปิดประตู)

มิส มาร์ธาอายุประมาณสี่สิบปี มีเงินในบัญชีเงินฝากสองพันดอลล่าร์,เธอมีฟันปลอมสองซี่และจิตใจที่เปี่ยมกรุณา ใครๆที่ได้แต่งงานกับหญิงใดก็ตามพวกเธอเหล่านั้นไม่มีทางเทียบได้กับ มิส มาร์ธา
สองถึงสามครั้งต่อสัปดาห์ มีลูกค้ารายหนึ่งมาที่ร้าน เธอเริ่มจับตามองให้ความสนใจ เขาเป็นชายวัยกลางคน ใส่แว่นสายตา ไว้หนวดสีน้ำตาลพองามตกแต่งดูดีรับกับใบหน้า

ชายคนนั้นพูดภาษาอังกฤษในสำเนียงเยอรมันหนักๆ เสื้อผ้าของเขาเก่า ขาดมีรอยปะชุน มีรอยยับย่น มีกระเป๋าเสื้อหลายใบ แต่เขาก็ดูเรียบร้อยและนิสัยดี

ชายตนนั้นซื้อขนมปังเก่าสองก้อนทุกครั้ง ขนมปังใหม่ราคาห้าเซนต์ ขนมปังเก่าขายสองก้อนห้าเซนต์ เขาไม่เคยถามซื้ออย่างอื่นนอกจากขนมปังเก่า

ครั้งหนึ่งมิสมาร์ธา สังเกตเห็น คราบสี แดงและน้ำตาลบนนิ้วมือของเขา เธอมั่นใจว่าเขาเป็นเป็นจิตรกรที่ยากจนข่นแค้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะซุกตัวอยู่ในห้องใต้หลังคา,ที่ๆเขาเขียนรูปกินขนมปังเก่า และจินตนาการถึง ขนมอบอย่างดีที่มีในร้านเบเกอรี่ ของมิสมาร์ธา

บ่อยครั้ง เมื่อ มิสมาร์ธา ฝานขนมปัง ป้ายแยมแล้วจิบชาพร้อมกับถอนหายใจ,หวังใจว่าจิตรกรนิสัยดีคนนั้น น่าจะมานั่งร่วมโต๊ะได้ลิ้มรสอาหารดีๆฝีมือเธอแทนที่จะกล้ำกลืนกินขนมปังแข็งกระด้าง ในห้องใต้หลังคาทีคับแคบเย็นเยือก จิตใจของมิส มาร์ธานั้น อย่างที่คุณเคยได้ฟังมาก ช่างเปี่ยมล้นความกรุณาเสียนี่กระไร

เพื่อที่จะพิสูจน์ความเชื่อเกี่ยวกับ ทางทำมาเลี้ยงชีพ,วันหนึ่ง เธอได้เอาภาพเขียนมาจากห้องของเธอเอง เป็นภาพที่เธอซื้อมาจากการขายเลหลัง,เธอแขวนภาพไว้เหนือผนังหลังเค้าท์เตอร์ ตรงข้ามกับชั้นวางโชว์ขนมปัง

มันเป็นภาพเขียน ภูมิทัศน์เกี่ยวกับชาวเวนิช มีสถาปัตยกรรมหินอ่อนขนาดใหญ่ใต(เห็นได้จากในรูป)เป็นหน้าฉาก หรืออาจเป็นริมฝั่งน้ำสักอย่าง ที่เหลือในภาพเป็นรูปเรือกอนโดล่า(หญิงสาวกำลังเอามือราน้ำเล่น)ก้อนเมฆ ท้องฟ้า ให้แสงเงาเด่นชัด ทั่วไป ไม่มีจิตรกรคนไหน ไม่สะดุดตากับภาพนี้เป็นแน่.