ขอเล่าของจขกท.เลยนะคะ
จขกท.ทำงานมาหลายปีมากแล้วค่ะ ทำงานในองกรค์ที่ใหญ่ มีเพื่อนร่วมงานหลากหลายแบบหลากหลายสไตล์ มีผู้บังคับบัญชาที่สุดยอด(สุดๆในทุกด้าน ด้านดีก็ดีอย่างเทพบุตร ด้านร้ายก็สุดๆเช่นกันอ่ะค่ะ...อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆค่ะ) ทุกอย่างก็ดำเนินไปดีบ้างร้ายบ้าง ร้องไห้ เสียน้ำตา ล้มลุกคลุกคลาน คนที่ทำงานที่นี่ที่จขกท.รู้จักเกือบทุกคนเสียน้ำตาค่ะ เพราะมีบางคนที่ลอยตัวเหนือปัญหาได้ทุกสถานการณ์ค่ะ
ขอตัดเข้าประเด็นเพื่อนร่วมงานสุดจี๊ดคนที่ 1 ค่ะ เธอคนนี้เป็นสาวน้อยรูปร่างหน้าตาดี การพูดจาต่อหน้าผู้บังคับบัญชาสวยหรูดูดีเป็นที่สุด ไม่ว่าสิ่งที่พูดจะรู้จริงหรือไม่รู้จริงแต่เธอพูดให้มันจริงได้ค่ะ ยังไม่แค่นั้นค่ะเธอผู้นี้ในเวลาทำงานเธอจะคุยโทรศัพท์กับกิ๊กค่ะ(หลายคนนะจ๊ะ) แล้วถ้าผู้บังคับบัญชาไม่อยู่เธอก็จะนัดกิ๊กที่คุยโทรศัพท์ด้วยออกไปเจอกันค่ะ เป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำ พอกลับมาก็จะได้เงินติดไม้ติดมือมาค่ะ...มากเป็นหลายแสนก็มีค่ะ โทรศัพท์ดีๆรุ่นใหม่ๆก็ได้ตลอดๆค่ะ จขกท.ก็รู้แค่ที่เค้าทำในเวลางานค่ะ นอกเวลาจขกท.ไม่ใส่ใจถือเป็นเรื่องส่วนตัวเค้าไป แต่ในเวลางานนี่ไฟมันลุกในใจจขกท.ค่ะ และเธอคนนี้ชอบดูถูกงานของคนอื่นค่ะว่างานของคนอื่นเนี่ยไม่สำคัญสู้งานที่เค้าทำไม่ได้ ทั้งๆที่จริงๆแล้วตัวเองไม่มีผลงานอะไรเลย ไม่ได้สร้างประโยชน์ไรเลย แต่ผู้บังคับบัญชารักกกกกกกกกกมากค่ะ เห็นดีเห็นงามทุกอย่าง
มีเหตุการณ์นึงสะเทือนใจจขกท.ค่ะผู้บังคับบัญชาเรียกเพื่อนร่วมงานคนนึง(ที่ทำงานเย๊อะและบางงานก็มีพลาดบ้าง) ไปตำหนิเพื่อนร่วมงานคนนี้ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเลยอ่ะค่ะ ส่วนเธอผู้นั้นคุยกับกิ๊กหัวเราะกิ๊กกั๊ก เห็นแล้วมันแบบว่า...นะ อีกคนสะอื้น หึ๊กๆ อีกคนคิ๊กคัก เศร้าค่ะบ่งตง(ขอใช้คำวัยสะรุ่นหน่อยนะคะ)
เพื่อนร่วมงานสุดจี๊ดคนที่ 2 ค่ะ เธอคนนี้บอกว่าจะลาออกๆๆๆๆ แต่ก็ยังไม่เห็นออกแล้วก็พาลไม่ตั้งใจทำงาน ซึ่งมันก็เป็นผลกระทบกับคนอื่นๆที่เค้าตั้งใจทำงาน บางทีเธอนั่งเล่นเกมส์อะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็เฮออกมาลั่นห้องทำงานที่ค่อนข้างเงียบ เอาซะคนอื่นเหวอค่ะ งง แล้วทำงานก็หลุดตลอด คือเค้าเป็นคนที่เก่งนะคะแต่เค้าไม่ตั้งใจค่ะ หรือใช้คำพูดว่าไม่เหลือใจก็ได้อ่ะค่ะ อยู่ไปวันๆอะไรจวนตัวก็ทำ อะไรยังไม่ถึงกำหนดก็ยังไม่ทำ ไม่กระตือรือร้น แล้วมันก็มีเพื่อนร่วมงานที่เป็นน้องๆกว่าอีกหลายๆคนก็มองดูการกระทำอยู่ บางครั้งจขกท.ก็ไปได้ยินเด็กๆเม้าท์กัน เห้อไม่รู้จะเตือนไงเตือนไปก็จะโกรธกับเปล่าๆเน๊อะ
พิมพ์มายาวมากแล้วยกตัวอย่างเท่านี้แล้วกันค่ะแล้วของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เนี่ยเจออะไรกันมั่งคะ มียิ่งกว่านี้ไหม แล้วคุณทำใจยอมรับมันยังไง อยู่ร่วมยังไงให้ไฟมันไม่เผาใจคะ จขกท.จะได้นำมาปรับใช้บ้างจ้า
มาคุย แบ่งปัน แลกเปลี่ยน เสนอข้อคิดเห็น เกี่ยวกับประสบการณ์ในที่ทำงานกันค่ะ
จขกท.ทำงานมาหลายปีมากแล้วค่ะ ทำงานในองกรค์ที่ใหญ่ มีเพื่อนร่วมงานหลากหลายแบบหลากหลายสไตล์ มีผู้บังคับบัญชาที่สุดยอด(สุดๆในทุกด้าน ด้านดีก็ดีอย่างเทพบุตร ด้านร้ายก็สุดๆเช่นกันอ่ะค่ะ...อันนี้ความคิดเห็นส่วนตัวล้วนๆค่ะ) ทุกอย่างก็ดำเนินไปดีบ้างร้ายบ้าง ร้องไห้ เสียน้ำตา ล้มลุกคลุกคลาน คนที่ทำงานที่นี่ที่จขกท.รู้จักเกือบทุกคนเสียน้ำตาค่ะ เพราะมีบางคนที่ลอยตัวเหนือปัญหาได้ทุกสถานการณ์ค่ะ
ขอตัดเข้าประเด็นเพื่อนร่วมงานสุดจี๊ดคนที่ 1 ค่ะ เธอคนนี้เป็นสาวน้อยรูปร่างหน้าตาดี การพูดจาต่อหน้าผู้บังคับบัญชาสวยหรูดูดีเป็นที่สุด ไม่ว่าสิ่งที่พูดจะรู้จริงหรือไม่รู้จริงแต่เธอพูดให้มันจริงได้ค่ะ ยังไม่แค่นั้นค่ะเธอผู้นี้ในเวลาทำงานเธอจะคุยโทรศัพท์กับกิ๊กค่ะ(หลายคนนะจ๊ะ) แล้วถ้าผู้บังคับบัญชาไม่อยู่เธอก็จะนัดกิ๊กที่คุยโทรศัพท์ด้วยออกไปเจอกันค่ะ เป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำ พอกลับมาก็จะได้เงินติดไม้ติดมือมาค่ะ...มากเป็นหลายแสนก็มีค่ะ โทรศัพท์ดีๆรุ่นใหม่ๆก็ได้ตลอดๆค่ะ จขกท.ก็รู้แค่ที่เค้าทำในเวลางานค่ะ นอกเวลาจขกท.ไม่ใส่ใจถือเป็นเรื่องส่วนตัวเค้าไป แต่ในเวลางานนี่ไฟมันลุกในใจจขกท.ค่ะ และเธอคนนี้ชอบดูถูกงานของคนอื่นค่ะว่างานของคนอื่นเนี่ยไม่สำคัญสู้งานที่เค้าทำไม่ได้ ทั้งๆที่จริงๆแล้วตัวเองไม่มีผลงานอะไรเลย ไม่ได้สร้างประโยชน์ไรเลย แต่ผู้บังคับบัญชารักกกกกกกกกกมากค่ะ เห็นดีเห็นงามทุกอย่าง
มีเหตุการณ์นึงสะเทือนใจจขกท.ค่ะผู้บังคับบัญชาเรียกเพื่อนร่วมงานคนนึง(ที่ทำงานเย๊อะและบางงานก็มีพลาดบ้าง) ไปตำหนิเพื่อนร่วมงานคนนี้ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นเลยอ่ะค่ะ ส่วนเธอผู้นั้นคุยกับกิ๊กหัวเราะกิ๊กกั๊ก เห็นแล้วมันแบบว่า...นะ อีกคนสะอื้น หึ๊กๆ อีกคนคิ๊กคัก เศร้าค่ะบ่งตง(ขอใช้คำวัยสะรุ่นหน่อยนะคะ)
เพื่อนร่วมงานสุดจี๊ดคนที่ 2 ค่ะ เธอคนนี้บอกว่าจะลาออกๆๆๆๆ แต่ก็ยังไม่เห็นออกแล้วก็พาลไม่ตั้งใจทำงาน ซึ่งมันก็เป็นผลกระทบกับคนอื่นๆที่เค้าตั้งใจทำงาน บางทีเธอนั่งเล่นเกมส์อะไรก็ไม่รู้อยู่ดีๆก็เฮออกมาลั่นห้องทำงานที่ค่อนข้างเงียบ เอาซะคนอื่นเหวอค่ะ งง แล้วทำงานก็หลุดตลอด คือเค้าเป็นคนที่เก่งนะคะแต่เค้าไม่ตั้งใจค่ะ หรือใช้คำพูดว่าไม่เหลือใจก็ได้อ่ะค่ะ อยู่ไปวันๆอะไรจวนตัวก็ทำ อะไรยังไม่ถึงกำหนดก็ยังไม่ทำ ไม่กระตือรือร้น แล้วมันก็มีเพื่อนร่วมงานที่เป็นน้องๆกว่าอีกหลายๆคนก็มองดูการกระทำอยู่ บางครั้งจขกท.ก็ไปได้ยินเด็กๆเม้าท์กัน เห้อไม่รู้จะเตือนไงเตือนไปก็จะโกรธกับเปล่าๆเน๊อะ
พิมพ์มายาวมากแล้วยกตัวอย่างเท่านี้แล้วกันค่ะแล้วของเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ เนี่ยเจออะไรกันมั่งคะ มียิ่งกว่านี้ไหม แล้วคุณทำใจยอมรับมันยังไง อยู่ร่วมยังไงให้ไฟมันไม่เผาใจคะ จขกท.จะได้นำมาปรับใช้บ้างจ้า