ผมเพิ่งบอกเลิกกับอดีตแฟนเมื่อวันเสาร์ ที่ผ่านมา เราคบกันมา 8 ปี ครับ เนื่องด้วยเคยให้โอกาสเธอไป แล้ว หลายครั้ง แต่เธอก็แอบทำอีก ซ้ำๆ เหมือนคำพูดของผมไม่มีความหมาย เหมือนผมเป็นคนโง่
พี่ๆคนรู้จักเคยบอกผมหลายครั้งแต่ผมก็ยังเชื่อใจเธอ ...เพราะคำพูดที่ว่า "หากเค้าไม่ได้ทำผิด ตัวเองก็ไม่มีสิทธิ์เลิกกับเค้านะ" นั้นคือคำพูดที่เธอให้กับผม ที่จริงผมคิดว่ามันเป็นคำสัญญา แต่อันที่จริง คงเป็นคำพูด ที่บอกเป็นนัยว่า "หากไม่เจอหลักฐาน จะๆ เมิงไม่มีสิทธิ์เลิกกะตรูมากกว่า"
และวันเสาร์นั้น ผมตัดสินใจบอกเลิกเธอไปหลังจากเจอข้อความในแชท ของเธอ กับการกระทำที่ผมรับไม่ได้
ผมบอกเลิกพร้อมกับ เก็บของออกมาอย่างเยือกเย็น ครับ ความรู้สึกตอนนั้น คิดในใจ "ตรูไม่ไหวแล้ว "
หลังจากนั้นไม่นาน เธอโทรหา ขอคือดี ส่งข้อความมาสารภาพ ตลอดจนตัดพ้อต่างๆ
ผมก็ทำเฉยๆ นะครับ เพราะผมคิดว่างานนี้ หากผมผ่านครั้งนี้ไปได้ผมคง นับถือตัวเองมากขึ้น
แต่ตอนนี้ นั่งทำการบ้านป.โท ใจไม่อยุ่กับเนื้อกับตัวครับ พยายามข่มใจ ไม่ให้คิดถึง แต่ก็ทำใจลำบากครับ
ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เพราะ ยิ่งพูดยิ่งสงสารตัวเองครับ เลือกมาก กับได้ของที่แย่ของที่เสีย ....
มันเศร้านะครับ หากใครไม่โดนคงไม่รุ้
หากผ่านมันไป ผมคงนับถือตัวเองมากขึ้น
พี่ๆคนรู้จักเคยบอกผมหลายครั้งแต่ผมก็ยังเชื่อใจเธอ ...เพราะคำพูดที่ว่า "หากเค้าไม่ได้ทำผิด ตัวเองก็ไม่มีสิทธิ์เลิกกับเค้านะ" นั้นคือคำพูดที่เธอให้กับผม ที่จริงผมคิดว่ามันเป็นคำสัญญา แต่อันที่จริง คงเป็นคำพูด ที่บอกเป็นนัยว่า "หากไม่เจอหลักฐาน จะๆ เมิงไม่มีสิทธิ์เลิกกะตรูมากกว่า"
และวันเสาร์นั้น ผมตัดสินใจบอกเลิกเธอไปหลังจากเจอข้อความในแชท ของเธอ กับการกระทำที่ผมรับไม่ได้
ผมบอกเลิกพร้อมกับ เก็บของออกมาอย่างเยือกเย็น ครับ ความรู้สึกตอนนั้น คิดในใจ "ตรูไม่ไหวแล้ว "
หลังจากนั้นไม่นาน เธอโทรหา ขอคือดี ส่งข้อความมาสารภาพ ตลอดจนตัดพ้อต่างๆ
ผมก็ทำเฉยๆ นะครับ เพราะผมคิดว่างานนี้ หากผมผ่านครั้งนี้ไปได้ผมคง นับถือตัวเองมากขึ้น
แต่ตอนนี้ นั่งทำการบ้านป.โท ใจไม่อยุ่กับเนื้อกับตัวครับ พยายามข่มใจ ไม่ให้คิดถึง แต่ก็ทำใจลำบากครับ
ไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง เพราะ ยิ่งพูดยิ่งสงสารตัวเองครับ เลือกมาก กับได้ของที่แย่ของที่เสีย ....
มันเศร้านะครับ หากใครไม่โดนคงไม่รุ้