คิดซะว่า เราไม่รู้จักกัน และไม่ใช่บราวนี่ แต่เป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่อยากพูดเพ้อเจ้อในพันทิปบ้าง

ช่วงที่ผ่านมา หลายอาทิตย์นะคะ เรารู้สึกแย่ ร้องไห้เกือบทุกคืน คิดมากทีไรไมเกรนก็มา

ความสดใสเราหายไป เราเบลอ เพี้ยน พูดจาวกไปวนมา ตอบอะไรก็สะเปะสะปะ เหมือนคนเสียศูนย์

เราก็สงสัยนะว่า ทำไมคนร่าเริงแบบเรา ถึงกลายเป็นคนหม่นหมอง อ่อนไหวง่าย ร้องไห้บ่อยขึ้น


พิมพ์ได้เท่าที่ไหว เพราะอารมณ์แปรปรวน และไม่สบายด้วย ขอโทษนะคะ



ก่อนที่เราจะเป็นแบบนี้ เรารู้จักกับผู้ชายคนนึง เขาเป็นพี่ที่ดีเลยนะคะ ส่วนตัวเราจะติด ประมาณว่าเห่อใครสักคน

ที่เรารู้สึกว่า คุยแล้วดี สบายใจ แต่วันนึงเหมือนว่า เขาทำลายความไว้ใจของเราไป

หลังจากวันนั้นก็ไม่ได้คุยอีก เราก็ร้องไห้หนักเลยค่ะ ร้องไห้ไม่หยุด ทั้งที่ไม่รู้ว่าร้องเพื่ออะไร แต่มันทั้งเสียใจและเจ็บใจ

เราก็เป็นคนงี่เง่า เอาแต่ใจ เวลาเห็นผู้ชายคนนั้น พูดดี ทำดีกับคนอื่น แต่พอกับเรา มันหน้ามือเป็นหลังมือ

มันยิ่งทำให้เรารู้สึกแย่ เราอาจจะอิจฉา หรือ น้อยใจมั้ง ว่าทำไมเขาไม่ดีกับเราเหมือนที่ดีกับคนอื่นๆบ้าง

เราเลยตัดสินใจ ลบเขาออกจากการติดต่อค่ะ หวังว่าจะไม่ต้องรับรู้อะไรอีก

แต่วันนึงเขาก็มาทัก  หายโกรธเขายัง เรื่องที่ตัดการติดต่อไป

คืนนั้นเราร้องไห้อีกรอบค่ะ เราก็ไม่รู้จะร้องทำไม แต่ความรู้สึกเดิมๆ ที่กล่าวไปมันกลับมา เสียใจ น้อยใจ เจ็บใจ วนไปวนมา

เราได้ฟังคำพี่คนนึงบอก ประมาณว่า เราเป็นแบบนี้ แต่อีกฝ่ายเขาไม่ได้รู้สึกอะไร เหมือนเราเป็นอยู่ฝ่ายเดียว

มันทำให้เรายิ่งเจ็บ และเริ่มรู้ตัวว่า เออ เราโง่เองปะ ที่ไปแคร์ คนที่เขาไม่แคร์เรา เขาอาจจะแคร์คนเป็นสิบเป็นร้อย แต่หนึ่งในนั้นไม่ใช่เราอะ

ในใจเรามันคิดแง่ลบเสมอๆ ว่าเขาไม่อยากคุยกับเรา เขาอคติอะไรกับเรารึเปล่า หรือเขาเข้าใจอะไรเราผิด หรือเราไปทำผิดอะไรไว้

ตอนนี้เราพูดถึงเขาหรือ อะไรก็ตามที่เป็นเขา เราจะร้องไห้ทันที ซึ่งเราไม่เข้าใจตัวเองว่า ทำไม !!!  


เราอยากหาคำตอบนี้  แต่ก็ไม่รู้จะหาได้ยังไง เราอยากร่าเริง ไม่อยากเศร้าแล้ว แต่มันทำยากจัง