ผมละเสียดายมากเลย ที่ยุคดิจิตอลมาเร็วเกินไป(สำหรับผม) ช่วงนั้นกำลังสนใจเรื่องถ่ายภาพด้วยฟิล์มสไลด์อยู่เลย ว่าจะถ่ายวิวทิวทัศน์สวยๆเก็บไว้ฉายดู
แต่พอเรียนจบ เริ่มทำงานยังไม่ทันได้เก็บเงินซื้ออุปกรณ์ ก็ย่างเข้าสู่ยุคดิจิตอลพอดี เป็นกล้องดิจิตอล ฟิล์มเริ่มหายาก
ฟิล์ม หายากไม่พอ ร้านที่รับล้างฟิล์มก็หายากด้วย คือไปทั้งระบบเลย
ใจจริงอยากให้เป็นยุคถ่ายภาพยนตร์ในบ้านแบบใช้ฟิล์มด้วยซ้ำ ถ้าเทคโนโลยีไม่มาขนาดนี้ ผมว่าทุกบ้านต้องใช้กล้องถ่ายภาพยนตร์กันแน่ๆ โดยใช้ฟิล์ม 35 มม. เป็นขนาดมาตราฐาน เมื่อมีใช้ทุกบ้านราคามันก็คงไม่แพงมากเหมือนในอดีต
มานึกดูอารมณ์มันคนละแบบเลย อย่างเทปคาสเซ็ทก็เป็นการเก็บที่มีตัวตนจริง(โชว์สวยได้ด้วย) ไม่ใช่เก็บในรูปแบบไฟล์เพลงต่างๆ อย่างทุกวันนี้ มันก็เป็นการสะสมที่เพลิดเพลิน เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่ง เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งในการเสาะหามา ยามว่างได้ไปเดินเลือกซื้อ ของใหม่บ้าง เก่าบ้าง
ในยุคอนาลอค เหมือนมันมีอะไรให้เราทำหลายอย่าง บางคนก็ได้ถอดซ่อม กลไกต่างๆออกมาดูด้วยตนเอง ผมว่าบางทีมันก็มันดี อยากฟังเพลงก็ต้องมีความสามารถซ่อมให้ได้ไม่งั้นอดฟัง(ที่ทำเอง เพราะบางเคสไม่ค่อยไว้ใจช่างนะ ช่างไม่ได้เก่งทุกคน -หรือช่างคนหนึ่งไม่ได้เก่งทุกอย่าง) ซ่อมได้ทำผ่านก็ภูมิใจมากมาย ที่ได้ลงมือทำเอง
ส่วนยุคดิจิตอล เหมือนมุ่งที่ผลลัพธ์อย่างเดียว เช่น ไฟล์เพลงมีไว้ฟังก็ฟัง ไม่มีส่วนประกอบอื่นๆข้างต้น มันก็สะดวกดี แต่มันตัดหลายๆอย่างออกไป ยังไงก็ไม่รู้ ดิจิตอล เปรียบเทียบ เหมือนกับการเดินทางด้วยรถยนต์โดยที่ไม่สนใจสิ่งสวยงามข้างทางสักเท่าไร ไปให้ถึงจุดหมายอย่างเดียว คิดถึงอนาลอคจัง ถ้าเยอะ ก็ขออภัยนะครับ หาแนวร่วม
มีใครอยากให้สิ่งประดิษฐ์เก่าๆกลับมาบ้างไหม?
แต่พอเรียนจบ เริ่มทำงานยังไม่ทันได้เก็บเงินซื้ออุปกรณ์ ก็ย่างเข้าสู่ยุคดิจิตอลพอดี เป็นกล้องดิจิตอล ฟิล์มเริ่มหายาก
ฟิล์ม หายากไม่พอ ร้านที่รับล้างฟิล์มก็หายากด้วย คือไปทั้งระบบเลย
ใจจริงอยากให้เป็นยุคถ่ายภาพยนตร์ในบ้านแบบใช้ฟิล์มด้วยซ้ำ ถ้าเทคโนโลยีไม่มาขนาดนี้ ผมว่าทุกบ้านต้องใช้กล้องถ่ายภาพยนตร์กันแน่ๆ โดยใช้ฟิล์ม 35 มม. เป็นขนาดมาตราฐาน เมื่อมีใช้ทุกบ้านราคามันก็คงไม่แพงมากเหมือนในอดีต
มานึกดูอารมณ์มันคนละแบบเลย อย่างเทปคาสเซ็ทก็เป็นการเก็บที่มีตัวตนจริง(โชว์สวยได้ด้วย) ไม่ใช่เก็บในรูปแบบไฟล์เพลงต่างๆ อย่างทุกวันนี้ มันก็เป็นการสะสมที่เพลิดเพลิน เป็นงานอดิเรกอย่างหนึ่ง เป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งในการเสาะหามา ยามว่างได้ไปเดินเลือกซื้อ ของใหม่บ้าง เก่าบ้าง
ในยุคอนาลอค เหมือนมันมีอะไรให้เราทำหลายอย่าง บางคนก็ได้ถอดซ่อม กลไกต่างๆออกมาดูด้วยตนเอง ผมว่าบางทีมันก็มันดี อยากฟังเพลงก็ต้องมีความสามารถซ่อมให้ได้ไม่งั้นอดฟัง(ที่ทำเอง เพราะบางเคสไม่ค่อยไว้ใจช่างนะ ช่างไม่ได้เก่งทุกคน -หรือช่างคนหนึ่งไม่ได้เก่งทุกอย่าง) ซ่อมได้ทำผ่านก็ภูมิใจมากมาย ที่ได้ลงมือทำเอง
ส่วนยุคดิจิตอล เหมือนมุ่งที่ผลลัพธ์อย่างเดียว เช่น ไฟล์เพลงมีไว้ฟังก็ฟัง ไม่มีส่วนประกอบอื่นๆข้างต้น มันก็สะดวกดี แต่มันตัดหลายๆอย่างออกไป ยังไงก็ไม่รู้ ดิจิตอล เปรียบเทียบ เหมือนกับการเดินทางด้วยรถยนต์โดยที่ไม่สนใจสิ่งสวยงามข้างทางสักเท่าไร ไปให้ถึงจุดหมายอย่างเดียว คิดถึงอนาลอคจัง ถ้าเยอะ ก็ขออภัยนะครับ หาแนวร่วม