[เรียงความ] พอได้กลับไปเยือน รู้สึกว่า"สะพานเหล็ก"มันเปลี่ยนไปเยอะมาก

อันว่า จขกท เป็นเด็ก ตจว ตอนเด็กๆ อ่านพวกเกมเม็ก เมก้า จะได้ยินชื่อสะพานเหล็กบ่อยมากกกกก เหมือนกัยเป็นย่างสวรรค์ของคนเล่นเกม แต่ทำไงได้ อยู่ ตจว ได้แต่ซื้อเกมกะร้านในจังหวัดที่+++ เพิ่มไปหลายรอบด้วยภาวะจำยอม
(ด้วยความที่เป็นเด็กใต้ ตอนเด็กๆไปไกลสุดๆแค่หาดใหญ่กิมหยง กะสันติสุข ที่ขายเกมกันเต็มแผง)

จนกระทั่ง จขกท ได้มาเยือนสะพานเหล็กตอนเข้ามหาลัย (10ปีที่แล้ว)ยุคปลาย PS1 ต้น ต้นๆ PS2 แม่เจ้าโว้ย ทั้งเครื่องเกม ทั้งแผ่นเกม ของเล่น มันชวนให้เกิดกิเลสขึ้นมาในบัดดล การ์ดก็กำลังเฟื่องฟู เครื่องเกมมัดตราสังข์มีทั้งหัวอ่านเหล็ก เพชร แพลตินั่มให้เลือกสรร พ่อค้าแม่ค้าก็หลอกพ่อแม่เด็กที่ซื้อเครื่องให้ลูกกัน (แอบได้ยินแล้วเพลีย) แถมเป็นยุคทองของ DVD หนังด้วย
(ยุคนั้นมันยุคทองวงการเกมและ pirate นะ เกมออกเยอะ แผ่นผีก็เยอะ ถูกด้วย ซื้อมาร่อนทิ้งก็เยอะกว่าเล่นเองอีก)

จนมายุคของ PS3-XBOX360 ช่วงแรกๆก็ยังทรงๆคือร้านต่างๆก็ขายเหมือนเดิม แต่ความคึกคักเริ่มลดลง แต่ก็ยังไม่เท่าไหร่ (ร้านรวงมีปิดๆไปบ้าง)
พอมาท้ายๆช่วงPS3 เชื่อมต่อ PS4 นี่แหละ เป็นช่วงเปลี่ยนกระแสเกม เกมเกรด A ก็น้อยลง ร้านที่ขายแผ่นก็รู้สึกจะหายๆไปเยอะ ร้านของเล่นในภิรมย์พลาซ่าหายไปเกือบหมด ร้านการ์ดก็ร้าง ร้านเกมก็ต้องลด spec ของที่ขายมาขายเครื่องเกมมือถือพวก DS 3DS กันเยอะขึ้น จับตลาดเด็กๆแทนเด็กหนวด

จขกท ไปซื้อกันพลาตอนก่อนปีใหม่ ไปแล้วตกใจ เข้าในภิรมย์มีร้านลุงจูอยู่ร้านเดียว ร้านเปิดโหรงเหรง
คือจริงๆจะว่าไปมันก็ดี ที่กระแสการเล่นแบบ LC มาแทนที่การเล่นเถื่อนแบบเมื่อก่อน (ทั้งสตีม/เกมลดราคา แผ่นแท้ PS3) ทางเลือกการซื้อของก็มีมากขึ้น ตามใต้ดิน MRT หรือสั่งทางเนต ราคาก็ไม่ต่างกันแบบมีนัยสำคัญให้ต้องถ่อไปถึงตะพานเหล็กแล้วด้วย

แต่ใจนึงก็อดคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ เหม็นๆ น้ำส้มมั้ยคะ น้ำสมเย็นๆมั้ยคะ อยู่ไม่น้อยนะ

ปล. จขกท ไม่มีความทรงจำยุค SFC ใครทันเล่าให้ฟังหน่อย
ปล.2 ป้าน้ำส้มแกยังขายอยู่ไหม