จากกระทู้เก่า วันนั้น
http://pantip.com/topic/31562684
หลังจากเรื่องตอนนั้น เราก็ทนคบกันแบบหลบซ่อนมาตลอด โดยเราเป็นฝ่ายขอร้อง ทวงคำสัญญาสาบานที่เค้าเคยให้ไว้ เรื่องมันเกิดเร็วมากเรารับไม่ทันจริงๆ
ซึ่งเค้าก็ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจแต่ก็เข้าใจตรงกันว่า เราไม่ได้เลิกกัน ซึ่งเค้าเองก้ ไม่ค่อยโทหา ไม่ออกมาเจอ และไม่เคยพูดจาดีๆกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว
วันไหนถามไถ่ อะไรมากๆ ก็จะพูดว่า เลิกไปเถอะ เบื่อ ถามมาก เค้าพูดทุกวัน แบบเดิม ซ้ำๆทุกวัน
คำก็ว่า ถามหาพ่อเธอหรอ สองคำก็ว่า เรื่องของเธออยากทำไรก็เชิญ ไม่เกี่ยวกัน (จริงๆเป็นคำหยาบ) เค้าแสดงออกชัดเจนว่าไม่แคร์อะไรเราเลย
เราเองก็ได้แต่เงียบ ร้องไห้ เวลาที่โดนด่า ซึงเค้าก็บอกว่า "อย่ามาบีบน้ำตาเลย ไม่ซึ้ง"
แต่ถึงแบบนั้น เราเองก็ยังอดทน รอเค้าโทมา บางวันก็เงียบ บางวันก็โทร(1นาที) เรายอมรับเลยว่า ความสุขทั้งวันของเราขึ้นอยู่กับเวลา1นาทีของเขา
ถึงแม้เค้าจะโทมาพูดสั้นๆว่า "ยุ่งมาก ไม่ว่าง แค่นี้นะ"
จนมาวันนี้ เราเองก็รู้สึก ล้า ไปบ้างแล้วกับการรอที่มันไม่มีอะไรดีขึ้น เค้าด่าพ่อเราอีกแล้ว ตอนคุยโทรศัพท์ เราเลยบอกว่า"อย่าด่าพ่อเรานะ "
เค้าบอกว่า"ด่าไม่ได้ก็เลิกไปเลย". เราอึ้งมาก กับคำพูดของเค้า น้ำตาไม่ไหล แต่อ้าปากค้าง ความรู้สึกบรรยายไม่หมด นี่คนคบกันมา6ปี จนจะแต่งกันเนี่ยนะ
"เราถามว่า เค้าไม่รักเราแล้วหรอ " เค้าบอกไม่รักแล้ว และบอกว่า"มันเป็นไปไม่ได้" เค้าท้อ ไม่อยากอดทน อีกต่อไปแล้ว
ตอนนี้แม่เค้าตามคุมความประพฤติเค้าทุกฝีก้าว ทำให้เค้าไปไหนไม่ได้ แต่ถ้าเกิดว่า ไม่มีเราสักคน ทุกอย่างในชีวิตเค้าต้องดีขึ้น
เราขอร้อง ให้เค้าอย่าเพิ่งทิ้งเราไป เราทำใจไม่ได้ ขอให้เค้ายังติดต่อมาบ้าง ขอเวลา1เดือน
เค้าตกลง แต่เค้าบอกว่า "จะฝืนใจโทคุยกับ_อีกเดือนเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ก็จะเหลือ29วันเท่านั้น จำใส่สมองไว้ด้วย"
"ถึง_จะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็จะเลิก"
ตอนนี้ เรามืดแปดด้านไปหมด เสียใจ ทุกข์ใจ คับแค้นใจ เราบอกไม่ถูกเลยค่ะ
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนเราตั้งตัวไม่ทัน 6 ปี ที่คบกันมา กับอายุขนาดนี้แล้ว เราคงจะไปเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้อีกแล้ว
ตอนนี้เราไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้ว มันทรมาน เราไม่รู้ว่าชีวิตเราจะเดินไปทางไหนดีค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเข้าวัด เข้าหาพระ สวดมนต์ก่อนนอน อ่านหนังสือธรรมะ ตลอด แต่ก็แค่ช่วยบรรเทาเท่านั้น แปปเดียวก็ฟุ้งซ่านอีก
เรา จะทำยังไงกับชีวิตเราดีคะ
มีใครทำใจจากโดนบอกเลิกได้แล้วมั้งคะ เราทำใจไม่ได้ทำไงดีคะ
http://pantip.com/topic/31562684
หลังจากเรื่องตอนนั้น เราก็ทนคบกันแบบหลบซ่อนมาตลอด โดยเราเป็นฝ่ายขอร้อง ทวงคำสัญญาสาบานที่เค้าเคยให้ไว้ เรื่องมันเกิดเร็วมากเรารับไม่ทันจริงๆ
ซึ่งเค้าก็ดูเหมือนไม่ค่อยพอใจแต่ก็เข้าใจตรงกันว่า เราไม่ได้เลิกกัน ซึ่งเค้าเองก้ ไม่ค่อยโทหา ไม่ออกมาเจอ และไม่เคยพูดจาดีๆกับเราเลยแม้แต่ครั้งเดียว
วันไหนถามไถ่ อะไรมากๆ ก็จะพูดว่า เลิกไปเถอะ เบื่อ ถามมาก เค้าพูดทุกวัน แบบเดิม ซ้ำๆทุกวัน
คำก็ว่า ถามหาพ่อเธอหรอ สองคำก็ว่า เรื่องของเธออยากทำไรก็เชิญ ไม่เกี่ยวกัน (จริงๆเป็นคำหยาบ) เค้าแสดงออกชัดเจนว่าไม่แคร์อะไรเราเลย
เราเองก็ได้แต่เงียบ ร้องไห้ เวลาที่โดนด่า ซึงเค้าก็บอกว่า "อย่ามาบีบน้ำตาเลย ไม่ซึ้ง"
แต่ถึงแบบนั้น เราเองก็ยังอดทน รอเค้าโทมา บางวันก็เงียบ บางวันก็โทร(1นาที) เรายอมรับเลยว่า ความสุขทั้งวันของเราขึ้นอยู่กับเวลา1นาทีของเขา
ถึงแม้เค้าจะโทมาพูดสั้นๆว่า "ยุ่งมาก ไม่ว่าง แค่นี้นะ"
จนมาวันนี้ เราเองก็รู้สึก ล้า ไปบ้างแล้วกับการรอที่มันไม่มีอะไรดีขึ้น เค้าด่าพ่อเราอีกแล้ว ตอนคุยโทรศัพท์ เราเลยบอกว่า"อย่าด่าพ่อเรานะ "
เค้าบอกว่า"ด่าไม่ได้ก็เลิกไปเลย". เราอึ้งมาก กับคำพูดของเค้า น้ำตาไม่ไหล แต่อ้าปากค้าง ความรู้สึกบรรยายไม่หมด นี่คนคบกันมา6ปี จนจะแต่งกันเนี่ยนะ
"เราถามว่า เค้าไม่รักเราแล้วหรอ " เค้าบอกไม่รักแล้ว และบอกว่า"มันเป็นไปไม่ได้" เค้าท้อ ไม่อยากอดทน อีกต่อไปแล้ว
ตอนนี้แม่เค้าตามคุมความประพฤติเค้าทุกฝีก้าว ทำให้เค้าไปไหนไม่ได้ แต่ถ้าเกิดว่า ไม่มีเราสักคน ทุกอย่างในชีวิตเค้าต้องดีขึ้น
เราขอร้อง ให้เค้าอย่าเพิ่งทิ้งเราไป เราทำใจไม่ได้ ขอให้เค้ายังติดต่อมาบ้าง ขอเวลา1เดือน
เค้าตกลง แต่เค้าบอกว่า "จะฝืนใจโทคุยกับ_อีกเดือนเดียวเท่านั้น พรุ่งนี้ก็จะเหลือ29วันเท่านั้น จำใส่สมองไว้ด้วย"
"ถึง_จะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดก็จะเลิก"
ตอนนี้ เรามืดแปดด้านไปหมด เสียใจ ทุกข์ใจ คับแค้นใจ เราบอกไม่ถูกเลยค่ะ
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก จนเราตั้งตัวไม่ทัน 6 ปี ที่คบกันมา กับอายุขนาดนี้แล้ว เราคงจะไปเริ่มต้นใหม่กับใครไม่ได้อีกแล้ว
ตอนนี้เราไม่อยากตื่นขึ้นมาแล้ว มันทรมาน เราไม่รู้ว่าชีวิตเราจะเดินไปทางไหนดีค่ะ
ก่อนหน้านี้เราเข้าวัด เข้าหาพระ สวดมนต์ก่อนนอน อ่านหนังสือธรรมะ ตลอด แต่ก็แค่ช่วยบรรเทาเท่านั้น แปปเดียวก็ฟุ้งซ่านอีก
เรา จะทำยังไงกับชีวิตเราดีคะ