-[[ ขอ 3 คำ ]]- ทำไมยังไม่นอน ??

ในวันนี้ที่อ่อนล้า…………… มีมากมายปัญหาพาสับสน สุดร้าวรอน อ่อนไหวในกมล อยู่อย่างคนทุกข์ท้อทรมาน มองรอบกายดูคล้ายมีเพียงเรา อยู่กับเงาเคล้าคู่ผู้ผสาน เคียงข้างกายม

น้ำตารินไหลหล่นบนใบหน้า แสนเหว่ว้าเดียวดายใจหวั่นไหว ต่อแต่นี้เหินห่างแยกทางไกล เส้นขานจะโยงใยไปสุดทาง ใจมันท้ออ่อนล้าคราเธอจาก เหมือนดั่งซากวิญญ์สิ้นจินต์หม่นหมาง หัวใจร้าวหนาวเหน็บเจ็บครวญคราง เส้น

เก็บ ความช้ำซุกซ่อน ยามอ่อนล้า เก็บ น้ำตาซุกซ่อน ยามอ่อนไหว เก็บ รักร้าวซ่อนเร้น ความเป็นไป เก็บ หัวใจซ่อนแผล ยามแพ้พัง รัก ไม่สมตรมจิตเป็นพิษแทรก รัก ร้าวแยกดั่งจินต์สิ้นความหวัง รัก ข้างเดียวเหนี่ย

แสงสุรีย์ สาดส่อง ต้องไอหมอก ดอกไม้งอก งามชื่น ระรื่นไหว ลมอ่อนพัด พาพร่าง ละอองไพร กลิ่นหอมไกล โรยรื่น ชื่นอารมณ์ ยามตะวัน ทาบฟ้า สีครามแจ่ม ดอกไม้งาม แซมโลก สวยสุขสม รอยยิ้มแย้ม แต้มผ่าน ม่านสายลม

.....สักวันหนึ่งน้ำตาคงแห้งหาย ความอ้างว้างคงมลายหายไปสิ้น ความเดียวดายผ่านไปไม่ยลยิน ความถวิลฝังกลบลบมันไป.. ........ สักวันหนึ่งท้องฟ้าคงงามงด ความใสสด..เชื่อมั่นไม่หวั่นไหว พรุ่งนี้ยังมีหวัง

............เมฆ............ มองก้อนเมฆสีขาวราวปุยนุ่น อ่อนละมุนแสนบอบบางน่าค้นหา แล้วเหลือบมองไปอีกทิศสุดลูกตา เห็นท้องฟ้าแสนมืดครึ้มอยู่ไกลๆ แล้วสายลมก็พัดโบกดั่งอาเพศ เป็นสาเหตุพัดเมฆดำมาใกล้ๆ พลัน