กลีบมาลีร่วงโรยโปรยผืนหล้า

กระทู้สนทนา


ยามฝนรินดินอุ้มแสนชุ่มฉ่ำ
ห้วงธารน้ำเอ่อท้นล้นฝั่งสอง
พฤกษาดื่นชื่นหยาดสาดละออง
ดั่งรักปองครองสมรื่นรมย์ใจ

ครั้นเหมันต์ฝันหวานวิมานแพร้ว
น้ำค้างแพรวแววรับอรุณใส
หญ้ายอดอ่อนร่อนพริ้วปลิวลมไกว
ปานท่องในสุขาวดีมีเพียงเรา

ถึงคิมหันต์ขวัญผวา..อ้าอกเอ๋ย
ธารระเหยเชยไม้ร่มใบเฉา
รักจืดจางร้างไร้ไม่เหลือเงา
ซมโศกเศร้าเฝ้าเหลียวเปลี่ยวเอกา

แม้นตกบ่วงห้วงแล้งระแหงโหย
กลีบมาลีร่วงโรยโปรยผืนหล้า
กลิ่นเคยชื่นขื่นย้อมพร้อมลมพา
อนิจจา..รักข้าฯ..ลับลาไกล

สุขเถิดหนอ ..คนดี..เธอที่รัก
คนใจภักดิ์..ฝากคำ ย้ำมอบให้
รักเสมอ..รักเธอ..ตลอดไป
แม้คำ"รัก"..จากดวงใจ..ไร้ค่าแล้ว





แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่