นั่งเครื่องมาดูทีมชาติ จากอุบลฯหลังเลิกงานจากนั้นก็นั่งกลับวันรุ่งขึ้นเพื่อทำงานต่อครับ

ที่จริงจะเขียนตั้งแต่เมื่อวาน แต่เพลียมากกลับจากเมืองหลวงถึงบ้านตอนเช้าก็ทำงานต่อเลย พอเลิกงานก็สลบเหมือด เลยดองมาเขียนวันนี้แทน



ผมเสพติดฟุตบอลตั้งแต่จำความได้ ความไฝ่ฝันก็คือดูฟุตบอลให้ครบทุกทีมในประเทศไทย
และที่ผมพยายามจะทำไปเรื่อยๆคือการไม่ยอมพลาดเวลาทีมชาติลงเตะแม้แต่นัดเดียว ถ้าเกิดเตะในประเทศ
นัดที่แล้วก็เช่นกันผมวางแผนล่วงหน้า ถึงจะตกรอบเป็นที่แน่นอนแล้วแต่ก็ยังเก็บตังจองตั๋วเครื่องบินจนได้

เลิกงานประมาณ16.30 จับเครื่องขึ้นทันที


ใช้เวลาไม่นานนัก พอมาถึงดอนเมืองแล้วผมก็ข้ามมาสถานีรถไฟเพื่อซื้อตั๋วไปบางซื่อไปแวะเยี่ยมลุงสักแป๊ป


เวลาล่วงเลยผ่านตามที่ตั๋วระบุไว้ไปนานโขแล้วแต่ก็ยังไม่มาซะที...

จนในที่สุด.....


หลังจากเสร็จธุระก็นั่งรถใต้ดินต่อด้วยairport link มาถึงแถวๆสนาม เจอกองเชียร์กะลังบูมกันข้างนอก


ผมเลยเดินๆตามไปกะเค้าซะเลย เห็นว่าตอนแรกมีกองเชียร์3ทีมอยู่รวมๆกัน ไปๆมาๆ แตกกระจายกันออกไปทั้งสามทีมเลย-*-  ทำไมสถาณการณ์ของเชียร์มันเหมือนกับสถาณการณ์บ้านเมืองกันขนาดนี้
  


หลังจากนั้นก็ดูฟุตบอลอย่างเดียวครับ รูปเกมส์ก็เห็นๆกันไป  ยังไงก็จะเชียร์


สงสารพี่เค้าครับเหมือนแกจะร้องให้เลย


บรรยากาศหลังเกมส์




ก็ กว่าจะออกมาจากสนามก็เกือบหกทุ่มแล้วครับ ผมเลยนั่งแทกซี่กลับมาสนามบินเลย  แต่ก่อนหน้านั้นแวะไปอาบน้ำที่สถานีรถไฟก่อน



พออาบน้ำเสร็จก็มาจับจองที่นอนสุดหรูภายในสนามบินเพื่อรอขึ้นเครื่องกลับบ้านทำงานต่อเวลาเช้าตรู่...





ก็เป็นอันจบ12ชม. แสนสั้นแต่เหนื่อยสุดๆแต่ก็มันส์สุดๆเช่นกัน   ทีมชาติสำหรับผมเปรียบเหมือนแฟนครับ(ถึงจะยังไม่มีก็เหอะ)  
ต้องอยู่กับเขาไปตลอดครับไม่ว่าจะยามดี หรือย่ำแย่ ผมคนนึงก็จะอยู่เคียงข้างไปเสมอ  ขอขอบคุณที่สละเวลามาดูกระทู้เพ้อเจ้อของผมครับ







ปล..




ทีมชาติไทยถ้าคนไทยไม่เชียร์แล้วจะให้ฝรั่งที่ไหนมาเชียร์ครับ...