ชายพิศุทธิ์สมควรได้รับการให้อภัยจาก "เรา" มั้ยคะ?

จากฉากที่ผ่านไปสำหรับความช่วยเหลือของพิศุทธิ์ที่มีต่อสายน้ำผึ้งในงานแต่งงาน เรามองว่าผู้หญิงทุกคนที่กำลังจะตอบคำถามของเรา กำลังเอาตัวเองไปสวมรอยเป็นกะรัตอยู่...คริๆๆ (ใช่ป๊ะ?) แต่ถ้าจะถามเราว่าหากเราเป็นชายพิศุทธิ์เราจะทำยังงัย? คำตอบก็คงไม่เหมือนผู้ชายตอบอยู่ดี เพราะผู้หญิงจะใช้ความรู้สึกในการตัดสินมากกว่าผู้ชายเป็นแน่(จริงป๊ะ?)
หากเป็นเราๆจะเข้าไปช่วยสายน้ำผึ้งมั้ย? อันนี้ตอบยากมาก ผู้ชายอย่างพิศุทธิ์คงไม่มีจริงในโลกมั้ง! ละครพยายามสร้างสถานการณ์ให้ดูว่าไม่มีผู้ชายคนอื่นอีกแล้วในงานเลี้ยงที่เหมาะที่จะเข้าไปช่วยนาง (แต่อยากรู้จังพิศุทธิ์อุ้มสายน้ำผึ้งไปไหนหว่า? หน้าโรงแรม?) ถ้ารถพยาบาลมาก็จะมีบุรุษพยาบาลมารับด้วยใช่มั้ย? (ไม่รู้ระบบการทำงานในไทยเท่าไหร่ เพราะเราอยู่ต่างประเทศนานมากๆ) แล้วทำไมไม่รอกันล่ะ รอไม่ได้หรืองัย ใช้แปลเคลื่อนย้ายไม่ดีกว่าอุ้มกันไปแบบทุลักทุเลเหรอ?

พิศุทธิ์แสดงความเป็นห่วงสายน้ำผึ้งออกนอกหน้าเกินไปโดยไม่เห็นแก่ความรู้สึกของว่าที่ภรรยา(กะรัต) อันนี้ที่ไม่ค่อยให้อภัย (โรงแรมไม่มีล็อบบี้บอยรึ?) สุภาพบุรุษปนงี่เง่าจะถูกหลอกไม่เป็นท่าในภายหลัง
เมื่อมองในมุมของกะรัต เราคงอึดอัดไม่ใช่น้อยกับสถานการณ์ดังกล่าว....

คหสต. อย่างมาก เราจะแค่ทำเป็นลืม

*แท็กห้องชานเรือนเพราะเป็นเรื่องของชีวิตคู่