วันพุธ ที่ ๕ มีนาคม ๒๕๕๗ เวลาประมาณ ๑๘.๒๐ นาที
Flight number FD3528 เวลา 18.40
สถานที่ประสบเหตุ : สนามบินดอนเมือง ขาออกในประเทศ ปลายทางขอนแก่น
กว่าจะเข้ามาถึง ตัว อาคาร ก็ปาไปเกือบ ๑๘.๒๐ นาที ด้วยความเร่งรีบ ว่าจะไปไม่ทันแล้วแน่ๆ (มาจาก สุพรรณบุรี)
ด้วย Taxi ที่ ขับหวานเย็นดีเหลือเกิน ทันแน่ๆ เราก็ร้อนใจลุงก็ขับได้ เอื่อยเฉื่อยดีแท้
กว่าจะถึง ที่ กว่าจะทอนตังค์ เพราะมาจาก แถวปทุมธานี ตั้งแต่ ๑๗.๔๐ ลุงดัน แวะ เติมแก็ส ทั้งที่เราบอกแท้เราต้องไปขึ้นเครื่อง
พอมาถึงก็รีบวิ่งไป วันนี้มันอะไรกันเนี่ยคนเยอะแยะไป หมด แต่ โชคดีที่ Checkin Online ไปแล้ว
แต่เดชะบุญ ดันลืมเอา Boarding Pass มา รีบไป เคาเตอร์ทันใด ปรากฎ คนเป็น ร้อย T T งานนี้ไม่ได้ไปแน่ตู คิดในใจ
พอดีมีน้องนักศึกษาฝึกงาน แต่งตัวเรียบร้อยกร้าวผม พร้อมจะเป็นแอรเดินมา พอดี ด้วยความรีบอย่างยิ่งยวด รีบบอกน้องในทันทีว่า
น้องครับ พี่ลืมเอา Boarding Pass มา แต่พี่ Checkin Online แล้ว นะ น้องเขาก็เข้าใจปัญหาอย่างทันใด เชิญเราออกจากแถว
มุ่งตรงไปยัง Counter Chekin ของ สว สส อะไรเนี่ย หละ ผมก็ไม่รู้หรอก มันมีแยกด้วยเหรอ เออ แปลกดี พอเขาเข้าไปเจรจาสักพัก
สิ่งที่แรกที่ได้ยิน "พี่ค่ะ พี่ต้องเลื่อน Flight ค่ะ"
เรา : หา อ้าวทำไมอะ ? เครื่องออกไปแล้วเหรอ
น้อง : ค่ะ
เรา : หา ออกได้ไง มันยังไม่ ๑๘.๔๐ เลย
น้อง : พี่ต้องไปติดต่อเคาเตอร์ซื้อตั๋วเปลี่ยน ไฟล์บินแล้วค่ะ
เรา : เห้ย ทำไมอะ
เสร็จแล้วผมก็ลุยเองเลย ไปยังเคาเตอร์ บอกพี่ครับ ออกตั่วให้ผมหน่อยครับ
พี่เขาบอกว่า น้องค่ะไม่ได้แล้วค่ะ มันเลยเวลาแล้ว ถ้าออกได้ ออกให้ไปแล้ว
เราก็ละเหี่ยใจ เล็กน้อยแต่ไม่เป็นไร ลองอีกที พี่ ผมมาไกล ผมมาจาก สุพรรณบุรี พี่ช่วยผมหน่อยเหอะ
สักแป้ป เขาก็กด โทรศัพท์ ไปที่หน้า Counter ก่อนเข้า ไปยังตัวเครื่อง แล้วก็ บอกผมว่า
ขอ บัตรประชาชนด้วยค่ะ แล้วก็เขา Check ผ่านคอม อย่างรวดเร็ว แล้วก็ บอกกับ พนักงานที่นั่นว่า เดี๋ยวมีน้องเสื้อขาวไปนะ
แล้วก็ Print Boarding Pass ให้ผม แต่ทิ้งท้ายด้วยคำว่า เหลือเวลา ๒ นาที พี่ไม่รู้ว่าทันหรือเปล่านะ
ผมก็ ขอบคุณเค้าแล้ว ไม่ได้ มองน้องนักศึกษานั่นเลย (เพราะปัญหาผมไม่ถูกแก้ไข) ผมต้องแก้เอง
จากนั้นผมก็รีบวิ่งออกไป อย่างรวดเร็วแต่ ดัน ไปผิด ช่อง จะออกนอกประเทศซะงั้น ดูสิความรีบ มนุษย์
แล้วพี่ยามที่ใจดีก็บอกน้องๆไปไหน ไปขอนแก่นครับ ผิดแล้วอ้อมไปทางนู้น ทีนี้หละ วิ่งกันมัน
พอไปถึงทางเข้า วิ่งอย่างรวดเร็ว ด่านแรก ไอ้น้องที่ประตู หยุดครับพี่ โชว์ให้เขาดู จะเอาไร ยกให้หมดเลย
วิ่งเข้าไปตรวจสัมภาระ โหวมันจะช้าเข้าไปอีกแซงก็ไม่ได้ มีพี่ผู้หญิงคนนึงใจดี มากๆ แกบอก เชิญก่อนเลยค่ะ ๆ
ผมก็ขอบคุณ แล้วรีบวิ่งมา หาช่อง ๓๖ มันอยู่ไหนเนี่ย หันไปถามเขาชี้ไป ทีนี้หละ วิ่งแบบ 4 x 100 เมตร
ไปถึง แม่คุณเอ้ย มันอยู่ซะปลายสุดเลย พอเท่านั้นหละ ไม่รู้ทำไง พลังงาน สมัยเด็กมัน พุ่งครับ ถอดรองเท้า แล้ว ถือรองเท้าวิ่งไม่ยั้ง
แต่ที่ปลายสุด ของสายตา มี สาวพนักงานจาก Air asia ยืนโบกอยู่ ผมก็เห็นเป้าป็ป รีบวิ่งแล้ว เลี้ยวขวา เจอน้องผู้ชาย ๑ คน
ผู้หญิงกำลัง รับโทรศัพท์พูดว่า พี่เขามาแล้วค่ะ ถอดรองเท้ามาด้วย ด้วยมารยาท ก็เลยวางรองเท้า สวัสดี ลาก่อน เอา Boarding Pass ให้ไป
แล้วก็ไม่ลืม บอกเขาไปว่า ขอบคุณมากครับ ผมจะไปเขียน ขอบคุณใน Pantip ให้คุณ พอเข้าไปบรรยากาศมาคุกเล็กน้อยเพราะ ทุกคนรอคนเดียว
ก็ขออภัยด้วยจริงๆ ก็รีบที่สุดแล้วหละครับ แต่ พนักงานก็หน้าตายิ้มแย้ม และ ก็ แอรรวมถึง สจ้วตก็ ต้อนรับด้วยดี เพียงแต่ ที่ผมติดหน้าต่าง แต่ มีคนนั่ง
ที่ผม แต่ไมไ่ด้อะไร ก็นั่งตรงนี้มันก็เหมือนกันนั่นหละ
สุดท้ายก็ขอบคุณ คนไทยทุกๆคน ตั้งแต่
๑. นักศึกษา ที่เดินเข้ามา ทำให้พี่รู้ว่า บางอย่างมันเกินอำนาจของน้องแต่น้องก็ช่วยแล้ว ขอบคุณน้ำใจเราด้วย
๒. พี่สาวที่เคาเตอร์ สวยๆเลยนะ ไม่รู้ชื่อไรที่ ช่อง ๔ เพราะคนนี้คือ Keymaker
บริหารจัดการทุกคน ทั้ง คน ทั้งคอม และ เอกสาร ได้รวดเร็วเข้าใจปัญหาหมดจด ใช้เวลา เพียง ครึ่งนาที ก็ ทำสำเร็จทั้งหมดแล้ว
๓. ผู้โดยสาร หญิงที่ให้คิว ตรวจ เป้ จึงได้เข้ามา อย่างรวดเร็ว
๔.คุณน้องที่มายืนรอ ทำให้ผมเห็นเป้าแล้ว น้องแอรกราวด์ และ พนักงานอีก ๒ ท่านที่ ให้บริการ อย่างไวแบบเป๊ๆ ทุกอย่างจริง
๕. ขอบคุณกัปตันและผู้โดยสารทั้งลำ และพนักงาน ที่รอผม ไม่งั้นผมคงเสียเวลาอีกมากๆแน่
เนี่ย คือนำ้ใจ ที่ให้กันได้ง่ายๆ คือเรา ช่วย ให้ แบ่ง มันดี ทุกคนจะมี แล้วทุกอย่างมันจะดีหมด ถ้าเราต่างหันห้นาเข้าหากันแล้วช่วยกัน เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ แต่ ข่าวดีไม่ค่อยดัง แต่เราก็อยากให้น้ำใจ ไทยเราดังๆ ไปทุกที่ ในความดีของ เราๆทุกคน ขอบคุณ ทุกคนมากจริงๆครับ
โชคดีจัง คนไทย...ยังมีน้ำใจให้กัน (เกือบขึ้นไม่ทัน) ตกเครื่องหางแดง
Flight number FD3528 เวลา 18.40
สถานที่ประสบเหตุ : สนามบินดอนเมือง ขาออกในประเทศ ปลายทางขอนแก่น
กว่าจะเข้ามาถึง ตัว อาคาร ก็ปาไปเกือบ ๑๘.๒๐ นาที ด้วยความเร่งรีบ ว่าจะไปไม่ทันแล้วแน่ๆ (มาจาก สุพรรณบุรี)
ด้วย Taxi ที่ ขับหวานเย็นดีเหลือเกิน ทันแน่ๆ เราก็ร้อนใจลุงก็ขับได้ เอื่อยเฉื่อยดีแท้
กว่าจะถึง ที่ กว่าจะทอนตังค์ เพราะมาจาก แถวปทุมธานี ตั้งแต่ ๑๗.๔๐ ลุงดัน แวะ เติมแก็ส ทั้งที่เราบอกแท้เราต้องไปขึ้นเครื่อง
พอมาถึงก็รีบวิ่งไป วันนี้มันอะไรกันเนี่ยคนเยอะแยะไป หมด แต่ โชคดีที่ Checkin Online ไปแล้ว
แต่เดชะบุญ ดันลืมเอา Boarding Pass มา รีบไป เคาเตอร์ทันใด ปรากฎ คนเป็น ร้อย T T งานนี้ไม่ได้ไปแน่ตู คิดในใจ
พอดีมีน้องนักศึกษาฝึกงาน แต่งตัวเรียบร้อยกร้าวผม พร้อมจะเป็นแอรเดินมา พอดี ด้วยความรีบอย่างยิ่งยวด รีบบอกน้องในทันทีว่า
น้องครับ พี่ลืมเอา Boarding Pass มา แต่พี่ Checkin Online แล้ว นะ น้องเขาก็เข้าใจปัญหาอย่างทันใด เชิญเราออกจากแถว
มุ่งตรงไปยัง Counter Chekin ของ สว สส อะไรเนี่ย หละ ผมก็ไม่รู้หรอก มันมีแยกด้วยเหรอ เออ แปลกดี พอเขาเข้าไปเจรจาสักพัก
สิ่งที่แรกที่ได้ยิน "พี่ค่ะ พี่ต้องเลื่อน Flight ค่ะ"
เรา : หา อ้าวทำไมอะ ? เครื่องออกไปแล้วเหรอ
น้อง : ค่ะ
เรา : หา ออกได้ไง มันยังไม่ ๑๘.๔๐ เลย
น้อง : พี่ต้องไปติดต่อเคาเตอร์ซื้อตั๋วเปลี่ยน ไฟล์บินแล้วค่ะ
เรา : เห้ย ทำไมอะ
เสร็จแล้วผมก็ลุยเองเลย ไปยังเคาเตอร์ บอกพี่ครับ ออกตั่วให้ผมหน่อยครับ
พี่เขาบอกว่า น้องค่ะไม่ได้แล้วค่ะ มันเลยเวลาแล้ว ถ้าออกได้ ออกให้ไปแล้ว
เราก็ละเหี่ยใจ เล็กน้อยแต่ไม่เป็นไร ลองอีกที พี่ ผมมาไกล ผมมาจาก สุพรรณบุรี พี่ช่วยผมหน่อยเหอะ
สักแป้ป เขาก็กด โทรศัพท์ ไปที่หน้า Counter ก่อนเข้า ไปยังตัวเครื่อง แล้วก็ บอกผมว่า
ขอ บัตรประชาชนด้วยค่ะ แล้วก็เขา Check ผ่านคอม อย่างรวดเร็ว แล้วก็ บอกกับ พนักงานที่นั่นว่า เดี๋ยวมีน้องเสื้อขาวไปนะ
แล้วก็ Print Boarding Pass ให้ผม แต่ทิ้งท้ายด้วยคำว่า เหลือเวลา ๒ นาที พี่ไม่รู้ว่าทันหรือเปล่านะ
ผมก็ ขอบคุณเค้าแล้ว ไม่ได้ มองน้องนักศึกษานั่นเลย (เพราะปัญหาผมไม่ถูกแก้ไข) ผมต้องแก้เอง
จากนั้นผมก็รีบวิ่งออกไป อย่างรวดเร็วแต่ ดัน ไปผิด ช่อง จะออกนอกประเทศซะงั้น ดูสิความรีบ มนุษย์
แล้วพี่ยามที่ใจดีก็บอกน้องๆไปไหน ไปขอนแก่นครับ ผิดแล้วอ้อมไปทางนู้น ทีนี้หละ วิ่งกันมัน
พอไปถึงทางเข้า วิ่งอย่างรวดเร็ว ด่านแรก ไอ้น้องที่ประตู หยุดครับพี่ โชว์ให้เขาดู จะเอาไร ยกให้หมดเลย
วิ่งเข้าไปตรวจสัมภาระ โหวมันจะช้าเข้าไปอีกแซงก็ไม่ได้ มีพี่ผู้หญิงคนนึงใจดี มากๆ แกบอก เชิญก่อนเลยค่ะ ๆ
ผมก็ขอบคุณ แล้วรีบวิ่งมา หาช่อง ๓๖ มันอยู่ไหนเนี่ย หันไปถามเขาชี้ไป ทีนี้หละ วิ่งแบบ 4 x 100 เมตร
ไปถึง แม่คุณเอ้ย มันอยู่ซะปลายสุดเลย พอเท่านั้นหละ ไม่รู้ทำไง พลังงาน สมัยเด็กมัน พุ่งครับ ถอดรองเท้า แล้ว ถือรองเท้าวิ่งไม่ยั้ง
แต่ที่ปลายสุด ของสายตา มี สาวพนักงานจาก Air asia ยืนโบกอยู่ ผมก็เห็นเป้าป็ป รีบวิ่งแล้ว เลี้ยวขวา เจอน้องผู้ชาย ๑ คน
ผู้หญิงกำลัง รับโทรศัพท์พูดว่า พี่เขามาแล้วค่ะ ถอดรองเท้ามาด้วย ด้วยมารยาท ก็เลยวางรองเท้า สวัสดี ลาก่อน เอา Boarding Pass ให้ไป
แล้วก็ไม่ลืม บอกเขาไปว่า ขอบคุณมากครับ ผมจะไปเขียน ขอบคุณใน Pantip ให้คุณ พอเข้าไปบรรยากาศมาคุกเล็กน้อยเพราะ ทุกคนรอคนเดียว
ก็ขออภัยด้วยจริงๆ ก็รีบที่สุดแล้วหละครับ แต่ พนักงานก็หน้าตายิ้มแย้ม และ ก็ แอรรวมถึง สจ้วตก็ ต้อนรับด้วยดี เพียงแต่ ที่ผมติดหน้าต่าง แต่ มีคนนั่ง
ที่ผม แต่ไมไ่ด้อะไร ก็นั่งตรงนี้มันก็เหมือนกันนั่นหละ
สุดท้ายก็ขอบคุณ คนไทยทุกๆคน ตั้งแต่
๑. นักศึกษา ที่เดินเข้ามา ทำให้พี่รู้ว่า บางอย่างมันเกินอำนาจของน้องแต่น้องก็ช่วยแล้ว ขอบคุณน้ำใจเราด้วย
๒. พี่สาวที่เคาเตอร์ สวยๆเลยนะ ไม่รู้ชื่อไรที่ ช่อง ๔ เพราะคนนี้คือ Keymaker
บริหารจัดการทุกคน ทั้ง คน ทั้งคอม และ เอกสาร ได้รวดเร็วเข้าใจปัญหาหมดจด ใช้เวลา เพียง ครึ่งนาที ก็ ทำสำเร็จทั้งหมดแล้ว
๓. ผู้โดยสาร หญิงที่ให้คิว ตรวจ เป้ จึงได้เข้ามา อย่างรวดเร็ว
๔.คุณน้องที่มายืนรอ ทำให้ผมเห็นเป้าแล้ว น้องแอรกราวด์ และ พนักงานอีก ๒ ท่านที่ ให้บริการ อย่างไวแบบเป๊ๆ ทุกอย่างจริง
๕. ขอบคุณกัปตันและผู้โดยสารทั้งลำ และพนักงาน ที่รอผม ไม่งั้นผมคงเสียเวลาอีกมากๆแน่
เนี่ย คือนำ้ใจ ที่ให้กันได้ง่ายๆ คือเรา ช่วย ให้ แบ่ง มันดี ทุกคนจะมี แล้วทุกอย่างมันจะดีหมด ถ้าเราต่างหันห้นาเข้าหากันแล้วช่วยกัน เป็นประสบการณ์ที่น่าจดจำ แต่ ข่าวดีไม่ค่อยดัง แต่เราก็อยากให้น้ำใจ ไทยเราดังๆ ไปทุกที่ ในความดีของ เราๆทุกคน ขอบคุณ ทุกคนมากจริงๆครับ