ทำไมเป็นแบบนี้?? แบบนี้มันดีแล้วหรอ?? ตอน 1

(ก็แค่ความเห็นเพียงเล็กน้อยของนักเรียนเล็กๆคนหนึ่งในสังคมไทย)
(ต้องขออภัยหากพูดไม่เข้าหู)


แดดตอนเช้ามันก็ร้อนนะ ประเทศเรามันก็เป็นเมืองร้อน
แต่ตั้งแต่ผมเริ่มเข้าโรงเรียนก็ต้องได้เข้าแถวทุกวัน
แดดแรงแบบนี้ทุกวัน ร้องเพลงชาติ สวดมนต์ แผ่เมตตา
แล้วฟังครูขึ้นพูดหน้าเสาธงน่าฟังบ้างไม่น่าฟังบ้าง
แต่ครูก็บอกให้ทุกคนตั้งใจฟัง
ทั้งๆที่ครูพูดน่าเบื่อใครจะอยากตั้งใจฟัง
ขนาดครูที่ยืนอยู่แถวนั้นก็ยังคุยกันเลย

เข้าแถวต้องตรงห้ามคุยกันยืนนิ่งๆทำเพื่ออะไรไม่รู้

ร้องเพลงชาติอีกไม่ดังก็ว่า ต้องร้องชัดๆดังๆ
แล้วเราจะร้องดังเพื่ออะไร จะร้องให้ใครฟัง??
มีคนเคยบอกว่าให้ระรึกถึงชาติ
แต่เท่าที่ผมเห็นก็ไม่มีใครสนใจเนื้อร้องหรือทราบซึ้งในเนื้อร้องเลยสักนิด
มีแต่ร้องให้จบๆไป
ก็เลยเกิดข้อสงสัยว่าร้องเพื่ออะไรกัน
แสดงความรักชาติหรอ??แสดงใครให้กัน
แล้วรักชาติคืออะไร
คือการที่เราต้องร้องเพลงชาติดังๆหรอ??
แล้วทำไมเราต้องรักชาติ
มันคือการแบ่งแยกไม่ใช่หรอ??
ทำไมเราต้องแบ่งแยกด้วยหล่ะ
ก็คนเหมือนกันไม่ใช่หรอ??
เราอยู่ด้วยกันไม่ได้หรอ??
ที่ยืนอยู่ก็โลกใบเดียวกัน

ทำให้เหมือนกันทุกอย่าง?
เพื่อที่จะปลูกฝังระเบียบวินัย??
แบบทหารหน่ะหรอ??
เราคือใครกัน ทำไมต้องนิยมชมชอบระบอบเผด็จการ
ปากก็อ้างว่าเราเป็นประชาธิปไตย์ แล้วที่จริงแล้วมันคืออะไรกัน
ทำไมเราต้องแต่งตัวเหมือนกัน ทำไมเราตั้งตัดผมทรงเดียงกัน
ทำไมเราต้องทำทุกอย่างให้เหมือนๆกัน
เราคือเสรีชนไม่ใช่หรอ

แล้วที่เป็นแบบนี้มันคืออะไร??