เมื่อคนที่เรารัก เป็นมะเร็งระยะสุดท้าย ปาฎิหารย์ มีจริง ใช่มั้ย

"เราต้องซ้อมเอาไว้ก่อนที่จะป่วย ถ้าป่วยแล้ว จะมาแยกกายแยกจิตไม่ได้หรอก
ต้องแยกจิตออกจากกาย เอากายไปเผานะ
มันเหมือนคนตกน้ำ พอหล่นน้ำตูมไป
แทนที่เพื่อนจะช่วย เพื่อนกลับบอกว่า
ทำไมแกไม่ว่ายน้ำวะ ก็มันว่ายไม่เป็นนะ

ฉะนั้นก่อนจะตกน้ำ ก็ต้องหัดว่ายน้ำให้เป็นเสียก่อน
ก่อนจะป่วยหนัก ก่อนจะเผชิญปัญหาชีวิตที่รุนแรง เช่น
พลัดพรากจากสิ่งที่รักอย่างรุนแรง อะไรอย่างนี้นะ
ต้องฝึกจิตของเราเอาไว้ก่อน จนจิตเราภาวนาเป็น เข้มแข็งแล้ว
เวลาเจอปัญหาใดๆ ขึ้นมา มันถึงจะสู้ไหว

แล้วคนที่ป่วยหนักสู้ไม่ไหวจริงๆ ถ้าจะตายจริง
ทำอะไรไม่ไหวแล้วจริงๆ นะ พุทโธไปเรื่อย
คิดถึงพระพุทธเจ้า
คิดเลยว่าเราขอเอาร่างกายนี้เป็นดอกไม้บูชาพระพุทธเจ้าเลย
ขอสละร่างกายนี้แล้ว จะอยู่หรือจะตายก็แล้วแต่
ขอถวายเป็นพุทธบูชา ใจของเราจะอยู่กับพุทโธอย่างเดียวเลย


เคยมีผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย ไปที่ศรีราชา ที่วัดหลวงพ่อ
หลวงพ่อจำหน้าไม่ได้แล้ว เขาไปวันเสาร์ หลวงพ่อก็สอนเขาอย่างโน้นอย่างนี้ก็ไม่ไหวแล้ว
ก็บอกให้ว่า ถือว่าร่างกายนี้ขอถวายพระพุทธเจ้าไป จิตใจเราจะคิดถึงพระพุทธเจ้าเรื่อยๆ ไป
พอถึงวันจันทร์มาใหม่ หน้าตาเปลี่ยนไปเลย สดชื่นแจ่มใสมานะ
มะเร็งก็ยังเป็นเหมือนเดิมนั่นแหละ
แต่จิตใจนี่ สดชื่นมา เออ พอจิตใจมันไม่กังวลถึงร่างกาย ร่างกายก็ดูแข็งแรงขึ้น จิตใจก็สดชื่นขึ้น

เพราะฉะนั้นรักษาจิตเอาไว้ ร่างกายเป็นหน้าที่ของหมอที่จะต้องรักษา
ไม่ใช่หน้าที่เราแล้ว หน้าที่ของเราต้องรักษาจิตของเราเอง
เพราะหมอรักษาให้เราไม่ได้ หมอยังรักษาจิตหมอไม่ค่อยไหวเลยนะ"

จาก ประมวลธรรมเทศนา ของหลวงพ่อปราโมทย์ ปาโมชฺโช
หน้า ๕๗๙ บทที่ ๕ ธรรมที่ควรพิจารณา
ข้อ ๓.๒๐ ต้องซ้อมเอาไว้ก่อนที่จะเผชิญปัญหา
[๑๘ พฤษภาคม ๒๕๕๑ : นาที ๕๑]