อันนี้ต้องขอเกรินก่อนเลยค่ะว่า ไม่ต้องการให้มีสงครามระหว่างเด็กจบใหม่กับพี่ที่ทำงานด้านHRหรือใครๆใดๆก็ตาม แต่ต้องการมาแชร์ประสบการ์ณจากเด็กจบใหม่คนหนึ่งให้ฟังกันค่ะ อันดับแรกเลย คือหนู จบ ปวส การบัญชี เพิ่งเคยทำงานมา 6 เดือนในตลาดหลักทรัพย์นะค่ะ เป็นเจ้าหน้าที่กองทุน โอเค 6 เดือนอาจจะไม่สำคัญสำหรับเกรงราคาประสบการณ์ ว่าามเนื้อผ้า อันนี้ไม่ซีค่ะ แต่ก็อยากบอกค่ะว่า 6เดือนนี้ก็ได้ความรู้อะไรหลายอย่าง ถือว่าเป็นเกร็ดความรู้ที่ได้มาากการเริ่มทำงาน เวลาผ่านไป ได้เข้ามาเทียบโอนต่อ มหาวิทยลัยเอกชนที่หนึ่ง ในด้สนการตลาด และเรียน ประชาสัมพันธ์ ของ มหาลัยสุโขทัย อันนี้น่าจะทราบกันนะค่ะว่าเป็นมหาลัยแบบเปิด คือเรื่องมีอยู่ว่าหนูต้องทำโปรเจ็ค เวลางานชนกับงาน และผลงานออกมาไม่สมบูรณ์เลย เลยตัดสินใจออกจากงานเพื่อมาทำให้มัยสมบูรณ์ ส่วนงานค่อยหาใหม่ เพราะเกรงว่าจะเสียทั้งสองอย่างเลยต้องเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เพราะหนูเป็นเอ้าซอส ไม่ใช่พนักงานประจำแต่ก็ไม่ได้บอกว่ามันไม่สำคัญนะค่ะ แค่ไม่อยากหยุดงานแล้วโอนงานเราให้คนอื่น พอสิ้นเดือนมารับเงิน มันไม่ใช่ พอเสร็จสิ้นจากงานที่มหาลัยเเล้วได้การละ เริ่มมุ่งหน้า หางาน เพราะต้อไปการเรียนจะไปส่งผลอีกอย่างแน่นอน เลยหางานที่เป็นประจำ ไปเลย หนักเอา เบาสู้ มีบริษัทหนึ่ง ขอไม่เอ่ยนามนะค่ะ เป็นบริษัทที่น่าเชื่อถือ มีชื่อเสียง การธุรกิจดีค่ะ พนักงานเยอะ สาขาทั่วประเทศ พอสอบถามการสมัครนู๊นนี่นั่น โอเค ตกลงไปสมัภาษณ์ด้วยตนเอง
จากการเคยผ่านงานมาก็พอรู้อะไรมาบ้าง ละการที่เตรียมตัวมา ฟัง สืบค้น อ่านทุกอย่างที่พี่HRเคยลงไว้ว่าเด็กใหม่ สมัยนี้รูปถ่าย แต่งตัว กาละเทศะ อะไรเอ๋ย สาระพัด หนูก็เอามาเป็นครู เตรียมตัวมาดีเลยก็ว่าได้บริษัทที่เราจะไปสมัคร ทำด้านไห เราศึกษามาหมด รูปถ่ายดี รงบผมดี ชุดโอเค ดารแต่งกายสุภาพ สีสันไม่แสบทรวง รองเท้าหุ้มข้อมีส้นนิดนึง กระเป็า แฟ้มงานไม่รุงรัง เอกสารครบหมด ปากกาเตรียมพร้อม พกไปยังกาวติดรูป หนูก็มีการแต่งหน้าแบบเหมาะสม ไม่ได้ใส่คอนเทคตาแบ๊ว หน้าผม จัดเต็ม อะไรเลย คิอว่าดีแล้ว แต่รู้ไหม ว่าหนูเจออะไร หนูเข้าไปสัมภาษณ์พี่เค้าก็พูดดีค่ะ ถามสนใจตำแหน่งรัยอีกไหม นอกจากการตลาดนี้ เพราะเรายังไปจบ ป.ตรี คือเหลืออีก 1ปี หนูเข้าใจค่ะว่า เค้าอาจจะเกรงว่าอาจจะเจอแบบเดิมคือ เวลาเรียนตรง
เวลางาน เวลางานตรงเวลาเรียน ก็โอเ ไม่เป็นรัยมีเจ้าหน้าที่โอเปเรเตอร์ ที่รับ ปวส. โอเคหนูสนใจดตำแหน่งนี้ด้วย พี่เค้าก็แนะนำค่ะว่าถ้าจบแล้ว เค้ามีเปิดรับสมัครอีก เราสามารถโยกย้ายได้นะ ถ้าไงพี่ขอเข้าไปถามทางด้านประชาสัมพันธ์ก่อนนะว่า จะสะดวกคุยกะน้องไหมด้าน ตำแหน่งงานโอเปอร์ นี้
สักพักพี่เค้าก็ให้ลงไปสัมภาษณ์ชั้นนั้นี่ๆ ว่ากันไป มี ผช 2 คน ออกกึ่ง ชายกึ่ง หยิง แต่ไม่แสดงออกเท่าไหร่ มองหัวจนดเท้าละ หัวเราะเบา เรียกไปสัมภาษณ์ เค้าถามนั้นซึ่งหนูคิดว่าหนูตอบมาดี ถามว่าจะทำงานนี้นานไหม ตอบไปนานจนกว่าบริษัทนี้ให้โอกาสหนูค่ะ ถามถึงพ่อแม่ รายได้ อันนี้ไม่ว่าค่ะ คือเรื่องมีอยู่อีกว่า บ้านหนู มีธุรกิจส่วนตัวไม่ได้ใหญ่โตมาก และการที่เราจะไปบริหารงานมันไม่ได้เริ่มมาจาก พ่อ แม่ ญาติพี่น้องคอยบอก ป่ะ คือลองลงสนามไหม ถ้าหนูโอเคกะงานที่เป็นลูกจ้างอาจจะทำไปตลิด เพราะกิจการที่บ้านก็ไม่ค่อยเหมาะกับหนูเท่าไหร่ แต่ทำไมอ่ะ หนูเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่ 1 คน พี่เค้าถามมาว่า หนูจะทำได้หรองานนี้ หนูคิดว่ามันไม่อยากเลยนะค่ะ สมัยนี้คอมอะไร ก็เป็นไม่ได้ติดโซเซียลด้วยแต่ก็ทันสมัย รู้ว่าอะไรคืองาน อะไรคือเล่น เค้าหัวเราะที่หนูตอบว่า หนูทำได้ และก็ยินดีด้วยที่จะได้ทำ แบะปากอีกกะการที่หนูเรียน2ที่ ขยันเรียนนะ หนูตอบไปว่า คนเรามี24 ชม เท่ากันอยู่ที่ว่าใครจะคว้าอะไรได้บ้าง คือออ กูผิดรัยยย ไม่ได้แมคขึ้นมา ไม่ได้สร้างภาพ ให้มันเวอร์ แต่ทำไม ทำไมถึงคิดแค่นี้ การที่บ้านมีธุรกิจ ละคือเด็กเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อหรอหรือยังไง เค้าก็ เดี๋ยวไงจะติดต่อกลับ ค่ะๆได้ค่ะ จุดเด็ดมันอยู่ตรงนี้ จากที่พี่เค้าบอกลาไป หนูเดินออกมายังได้ยินเสียงขำกันคิดคัก ทีนี้นึกได้ว่าลืมถุงเอกสาร กะยาอยู่เลยเดินกลับไป แม่เจ้า เสียง........................Gossip มาเลย ทำไม่ได้หรอก ดูนางมั่นใจนะ ฉันชอบมีลิปอ่ะ สวยดีเค้ายิ้มเก่งนะ แค่ยิ้มแต่คิดว่าไม่สู้งาน นู๊นนี่นั้น หน้าตานางเก๋ เตี๊ยไปนิดอมยิ้ม08 -0- 555555555555 ไม่ๆๆไงก็คงไม่ได้หรอก พี่ที่อยู่หน้าห้องนั้นเหนว่าเรายืนนิ่ง เค้าก็พยายามจะบอก พี่ๆทั้งสองคนที่เมามันกะ ปากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หัวเราะ พี่เค้าถามว่ามาทำไมค่ะ ผู้หญิงหน้าห้องนะค่ะ หนูเลยบอก ลืมเอกสารค่ะ แกเลยอาสาเข้าไปเอาให้ ทีนี้เสียงก็หยุดชะงักเลย หนูเดินกลับบ้านด้วยความเสียใจเพราะ ระยะเวลาบริษัทกับบ้านไม่ไกลมาก กลับมาเข้าห้องร้องไห้ T_T เสียใจมาก พ่อแม่ ถึงกับงง เพราะ ปกติหนูะไปม่เสียใจอะไรที่รุนแรงขนาดนี้ อย่างมาก็แค่ ออไม่เป็นรัย เอาใหม่ๆ อต่นี่มันเหมือนโดนอะไรไม่รู้ บกไม่ถูกรุ้แต่จุกอก เพราะแค่คุย แต่ถาม แค่นี้ไม่เปิดใจอ่ะ การที่จะเป็นผู้บริหารได้ ต้องลงภาคสนาม มาบู้มาลองก่อนป่ะถึงจะตอบโจทย์ได้ ถึงจะแก้จุดได้ เราต้องเริ่มเรียนรู้ป่ะ กุผิดหรอ กุพกความมั่นใจ กุเตรียมพร้อม ไม่มีขาด บอกสิว่าจะรับตำแหน่งนี้ให้หน้าตาโทรม เดินไหลตก ตาดำ หนังตาหย่อย บ้านห้ามมีกิจการ ถึงจะมีแรงบัลดาลใจในการทำงานหรอว่ะ กูก็อยากทำนี่.............เอาอะไรมาตัดสินว่ากุเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ งานการกุศล งานชุมชนกูก็ทำมาเเล้ว สิ่งที่มีทุกวันนี้ ของพ่อ กับ แม่ มันไม่ใช่ของกู แล้วเมื่อไหร่จะได้เร่มต้นละ เมื่อไหร่จะได้พิสูจตัวเองละว่าทำได้ โลกสังคมเราอยู่อยาก คนเราตัดสินกันแค่โทรศัพท์ รถ แค่นี้ นักโทษที่ออกคุกมายากที่จะได้รับการเปิดโอกาสเค้าไม่ใช่คนเลวทั้งหมด บางคนเค้าพร้อมที่จะกลับใจ พร้อมที่จะเริ่มใหม่ แต่เค้าไม่ได้โอกาส นักธุรกิจร้อยล้านบางคนชีวิตเรียบหรู วันนึ่งไม่เป็นอย่างฝัน ทำไร ฆ่าตัวตาย หนีปัญหา แค้นี้หรอว่ะที่สร้างมา มึทิ้งครอบครัวไป แค่นี้หรอ ลองคิดในมุมกว้างๆสิค่ะ คุณทำงานในตำแหน่งนี้คุณเอาอะไรตัดสินใจ ฐานคนเราไม่เท่ากันก็จริง มันไม่ตวหนังสือติดบนหน้าพากนี่ ว่า คนนี้เลว คนนี้ดี หนูเสียใจมาก พ่อกับ
ง มากนึกว่าไม่ได้งาน แกงงมากเพราะหนูจะเป็นคน เริ่มใหม่ได้ โดย ไม่มาคิดลบ สามารถแก้ไขได้ แกงงคิดว่าอยากได้งานนี้มาก หนูไม่บอกว่าเกิดรัยขึ้น แต่บอกว่าหนูเสียใจ แต่ดีใจนะที่เกิดมาเป็นลูกพ่อกะแม่ เพราะพ่อแม่หนูเค้าไม่ได้ประคบประหงบ แกบอกว่า ไม่เป็นไร เริ่มใหม่ สักวันก็เป็นวันของเราเอง เราไม่ใช่ลูกคุณหนู หรืออะไร แค่พ่อแม่มีพ่อแม่ที่ดูเรา ห่างๆ โดยที่ถ้าเราล้มเค้าแค่บอกให้ลุกขึ้น ไม่ใช่ ประครองลูกให้เดินเองไม่ได้ เอาเป็นว่าพ่อแม่ทุกคนรักลูก เลี้ยงในแบบที่ไมเหมือนกัน แตาสิ่งที่เราเจอ เราคิดว่า มันจุก ละกล้าาๆกลัวๆกะการไปสัมภาษณ์งานที่ใหม่ เราพะวางตัวไม่ถูก พี่HRเค้าโทรมา บอกเราไม่ได้งานนี้ไว้พี่จะเก็บเอกสารน้องไว้ ถ้าเรียนจบ หรือมีตำแหน่งอื่นรับจะติดต่อไป เราก็ออค่ะ ขอบคุณที่แจ้งมา ปกติ ว่าไม่ได้งาน เค้าไม่ค่อยมาบอก แต่ก็ดีค่ะที่บอกจะได้ตั้งตัวทัน ยอมรับค่ะว่า ทำน้ำเสียงไม่ดีไป สักพักมีเบอร์มือถือโทรเข้ามาเป็นเสียง ผช โทรมาน้องอันที่น้องไม่ได้งานนี้ไม่ใช่ว่าน้องไม่ผ่านการสัมภาษณ์นะ โน้นนี่นั้น ว่าตามน้ำ เราเลยบอกไปว่า ไม่เป็นรัยค่ะ หนูทราบจุดด้อยหนู ขอบคุรที่พี่บอก เค้าก็บอกน้องวุฒิ ปวส เอ่านี่หนูก็สมัคร ตำแหน่งที่ ปวส ที่พี่เปิดรับไงค่ะ เค้าก็ออ อ่า่อออาาา ครับ น้องเก่งอยู่แล้วสมัครงานที่อื่นได้แน่นอน งงค่า โทรมาอวยพรเพื่อ วัวสันหลังหวะ เราเลยบอกเค้าไปว่า พี่ค่ะหนูไปคอมเพลนพี่หลอกค่ะ เค้าก็ไขสือ อะไรหรอครับ พี่ทำอะไร เราเลยบอกไปว่าเเล้วพี่โทรมาหาหนูเพื่อมาอวยพรหรอค่ะ ขอบคุณค่ะหนู้ก็หวังว่าคงจะได้รับโอกาสจากคนที่มองโลกในมุมกว้าง คนที่พร้อมจะพัฒนาองค์กร เปิดรับบุคคลากรที่พร้อมจะทำงาน ไม่ใช่แค่คนมองโลกแคบหนู้ไม่โกรธพี่หลอกค่ะ เพราะตัวพี่เองยังหาตัวตนของตนเองยังไม่เจอเลย น่าเห็นใจกว่าหนูอีก ออลืมค่ะ สีลิปหนู ของเมบาลีน สีแมต7 ค่ะ ที่พี่ว่าพี่ลืมถาม พี่เค้าก็ อออ่าาาาครับๆ ไม่มีอะไรแล้ว ขออนุญาติวางนะค่ะ ตู๊ดด ตู๊ดดดดดด
เรายอมรับค่ะเราเสียใจ แต่การที่มีธุรกิจนั้นคือสิงที่พ่อแม่เราสร้างขึ้นมา มันไม่ได้ทำร้ายใคร มันเลี้ยงเรามาได้ทุกวันนี้ เราไม่คิดที่จะเกลียดชังมัน หรือไม่ยอมรับ วันนี้เรามองมันอย่างภูมิใจเหมือนทุกๆวันที่เรามอง เค้าแต่ตัดสินเราเพราะเรามีจุดนี้ แตาเราภูมิใจ เรากำลังจะไปสมัครงานต่อโดยที่จะไม่เกรงกลัวอะไรอีกต่อไป เราทำได้ นั้นมันแค่ละครหลังข่าวที่ผ่านมาในช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้น สิ่งที่เรามาบอกวันนี้ เราขอบคุณพี่HRที่บอกว่าควรทำอะไร เตรียมตัวยังไงกะการไปสัมภาษณ์งาน แต่นี้ที่เจอก็อย่างที่บอก แค่นั้น เอาใหม่ เริ่มใหม่ ตอนแรกยังทำได้เลย ทำไตอนนี้จะทำไม่ได้อีก เพราะตอนแรกที่สัมภษณที่ตลาดมาเค้ายังชมว่า เรามีความมุ่งมานะ พร้อมกว่าเด็กจบใหม่หลายๆคน เหมือนคนเคยผ่านงานมาแล้ว ส่วนที่ตรงนั้นเราก็แค่เสียใจที่ไม่ได้ทำให้เค้าเห็นว่า เราทำได้ โปรดอย่าเกิดสงครามนะค่ะ แค่เอามาบอกใช่ว่าทุกคนจะดีไปหมด
เด็กจบใหม่ ให้พี่ HR
จากการเคยผ่านงานมาก็พอรู้อะไรมาบ้าง ละการที่เตรียมตัวมา ฟัง สืบค้น อ่านทุกอย่างที่พี่HRเคยลงไว้ว่าเด็กใหม่ สมัยนี้รูปถ่าย แต่งตัว กาละเทศะ อะไรเอ๋ย สาระพัด หนูก็เอามาเป็นครู เตรียมตัวมาดีเลยก็ว่าได้บริษัทที่เราจะไปสมัคร ทำด้านไห เราศึกษามาหมด รูปถ่ายดี รงบผมดี ชุดโอเค ดารแต่งกายสุภาพ สีสันไม่แสบทรวง รองเท้าหุ้มข้อมีส้นนิดนึง กระเป็า แฟ้มงานไม่รุงรัง เอกสารครบหมด ปากกาเตรียมพร้อม พกไปยังกาวติดรูป หนูก็มีการแต่งหน้าแบบเหมาะสม ไม่ได้ใส่คอนเทคตาแบ๊ว หน้าผม จัดเต็ม อะไรเลย คิอว่าดีแล้ว แต่รู้ไหม ว่าหนูเจออะไร หนูเข้าไปสัมภาษณ์พี่เค้าก็พูดดีค่ะ ถามสนใจตำแหน่งรัยอีกไหม นอกจากการตลาดนี้ เพราะเรายังไปจบ ป.ตรี คือเหลืออีก 1ปี หนูเข้าใจค่ะว่า เค้าอาจจะเกรงว่าอาจจะเจอแบบเดิมคือ เวลาเรียนตรง
เวลางาน เวลางานตรงเวลาเรียน ก็โอเ ไม่เป็นรัยมีเจ้าหน้าที่โอเปเรเตอร์ ที่รับ ปวส. โอเคหนูสนใจดตำแหน่งนี้ด้วย พี่เค้าก็แนะนำค่ะว่าถ้าจบแล้ว เค้ามีเปิดรับสมัครอีก เราสามารถโยกย้ายได้นะ ถ้าไงพี่ขอเข้าไปถามทางด้านประชาสัมพันธ์ก่อนนะว่า จะสะดวกคุยกะน้องไหมด้าน ตำแหน่งงานโอเปอร์ นี้
สักพักพี่เค้าก็ให้ลงไปสัมภาษณ์ชั้นนั้นี่ๆ ว่ากันไป มี ผช 2 คน ออกกึ่ง ชายกึ่ง หยิง แต่ไม่แสดงออกเท่าไหร่ มองหัวจนดเท้าละ หัวเราะเบา เรียกไปสัมภาษณ์ เค้าถามนั้นซึ่งหนูคิดว่าหนูตอบมาดี ถามว่าจะทำงานนี้นานไหม ตอบไปนานจนกว่าบริษัทนี้ให้โอกาสหนูค่ะ ถามถึงพ่อแม่ รายได้ อันนี้ไม่ว่าค่ะ คือเรื่องมีอยู่อีกว่า บ้านหนู มีธุรกิจส่วนตัวไม่ได้ใหญ่โตมาก และการที่เราจะไปบริหารงานมันไม่ได้เริ่มมาจาก พ่อ แม่ ญาติพี่น้องคอยบอก ป่ะ คือลองลงสนามไหม ถ้าหนูโอเคกะงานที่เป็นลูกจ้างอาจจะทำไปตลิด เพราะกิจการที่บ้านก็ไม่ค่อยเหมาะกับหนูเท่าไหร่ แต่ทำไมอ่ะ หนูเป็นลูกคนสุดท้อง มีพี่ 1 คน พี่เค้าถามมาว่า หนูจะทำได้หรองานนี้ หนูคิดว่ามันไม่อยากเลยนะค่ะ สมัยนี้คอมอะไร ก็เป็นไม่ได้ติดโซเซียลด้วยแต่ก็ทันสมัย รู้ว่าอะไรคืองาน อะไรคือเล่น เค้าหัวเราะที่หนูตอบว่า หนูทำได้ และก็ยินดีด้วยที่จะได้ทำ แบะปากอีกกะการที่หนูเรียน2ที่ ขยันเรียนนะ หนูตอบไปว่า คนเรามี24 ชม เท่ากันอยู่ที่ว่าใครจะคว้าอะไรได้บ้าง คือออ กูผิดรัยยย ไม่ได้แมคขึ้นมา ไม่ได้สร้างภาพ ให้มันเวอร์ แต่ทำไม ทำไมถึงคิดแค่นี้ การที่บ้านมีธุรกิจ ละคือเด็กเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อหรอหรือยังไง เค้าก็ เดี๋ยวไงจะติดต่อกลับ ค่ะๆได้ค่ะ จุดเด็ดมันอยู่ตรงนี้ จากที่พี่เค้าบอกลาไป หนูเดินออกมายังได้ยินเสียงขำกันคิดคัก ทีนี้นึกได้ว่าลืมถุงเอกสาร กะยาอยู่เลยเดินกลับไป แม่เจ้า เสียง........................Gossip มาเลย ทำไม่ได้หรอก ดูนางมั่นใจนะ ฉันชอบมีลิปอ่ะ สวยดีเค้ายิ้มเก่งนะ แค่ยิ้มแต่คิดว่าไม่สู้งาน นู๊นนี่นั้น หน้าตานางเก๋ เตี๊ยไปนิดอมยิ้ม08 -0- 555555555555 ไม่ๆๆไงก็คงไม่ได้หรอก พี่ที่อยู่หน้าห้องนั้นเหนว่าเรายืนนิ่ง เค้าก็พยายามจะบอก พี่ๆทั้งสองคนที่เมามันกะ ปากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก หัวเราะ พี่เค้าถามว่ามาทำไมค่ะ ผู้หญิงหน้าห้องนะค่ะ หนูเลยบอก ลืมเอกสารค่ะ แกเลยอาสาเข้าไปเอาให้ ทีนี้เสียงก็หยุดชะงักเลย หนูเดินกลับบ้านด้วยความเสียใจเพราะ ระยะเวลาบริษัทกับบ้านไม่ไกลมาก กลับมาเข้าห้องร้องไห้ T_T เสียใจมาก พ่อแม่ ถึงกับงง เพราะ ปกติหนูะไปม่เสียใจอะไรที่รุนแรงขนาดนี้ อย่างมาก็แค่ ออไม่เป็นรัย เอาใหม่ๆ อต่นี่มันเหมือนโดนอะไรไม่รู้ บกไม่ถูกรุ้แต่จุกอก เพราะแค่คุย แต่ถาม แค่นี้ไม่เปิดใจอ่ะ การที่จะเป็นผู้บริหารได้ ต้องลงภาคสนาม มาบู้มาลองก่อนป่ะถึงจะตอบโจทย์ได้ ถึงจะแก้จุดได้ เราต้องเริ่มเรียนรู้ป่ะ กุผิดหรอ กุพกความมั่นใจ กุเตรียมพร้อม ไม่มีขาด บอกสิว่าจะรับตำแหน่งนี้ให้หน้าตาโทรม เดินไหลตก ตาดำ หนังตาหย่อย บ้านห้ามมีกิจการ ถึงจะมีแรงบัลดาลใจในการทำงานหรอว่ะ กูก็อยากทำนี่.............เอาอะไรมาตัดสินว่ากุเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ งานการกุศล งานชุมชนกูก็ทำมาเเล้ว สิ่งที่มีทุกวันนี้ ของพ่อ กับ แม่ มันไม่ใช่ของกู แล้วเมื่อไหร่จะได้เร่มต้นละ เมื่อไหร่จะได้พิสูจตัวเองละว่าทำได้ โลกสังคมเราอยู่อยาก คนเราตัดสินกันแค่โทรศัพท์ รถ แค่นี้ นักโทษที่ออกคุกมายากที่จะได้รับการเปิดโอกาสเค้าไม่ใช่คนเลวทั้งหมด บางคนเค้าพร้อมที่จะกลับใจ พร้อมที่จะเริ่มใหม่ แต่เค้าไม่ได้โอกาส นักธุรกิจร้อยล้านบางคนชีวิตเรียบหรู วันนึ่งไม่เป็นอย่างฝัน ทำไร ฆ่าตัวตาย หนีปัญหา แค้นี้หรอว่ะที่สร้างมา มึทิ้งครอบครัวไป แค่นี้หรอ ลองคิดในมุมกว้างๆสิค่ะ คุณทำงานในตำแหน่งนี้คุณเอาอะไรตัดสินใจ ฐานคนเราไม่เท่ากันก็จริง มันไม่ตวหนังสือติดบนหน้าพากนี่ ว่า คนนี้เลว คนนี้ดี หนูเสียใจมาก พ่อกับ
เรายอมรับค่ะเราเสียใจ แต่การที่มีธุรกิจนั้นคือสิงที่พ่อแม่เราสร้างขึ้นมา มันไม่ได้ทำร้ายใคร มันเลี้ยงเรามาได้ทุกวันนี้ เราไม่คิดที่จะเกลียดชังมัน หรือไม่ยอมรับ วันนี้เรามองมันอย่างภูมิใจเหมือนทุกๆวันที่เรามอง เค้าแต่ตัดสินเราเพราะเรามีจุดนี้ แตาเราภูมิใจ เรากำลังจะไปสมัครงานต่อโดยที่จะไม่เกรงกลัวอะไรอีกต่อไป เราทำได้ นั้นมันแค่ละครหลังข่าวที่ผ่านมาในช่วงหนึ่งของชีวิตเท่านั้น สิ่งที่เรามาบอกวันนี้ เราขอบคุณพี่HRที่บอกว่าควรทำอะไร เตรียมตัวยังไงกะการไปสัมภาษณ์งาน แต่นี้ที่เจอก็อย่างที่บอก แค่นั้น เอาใหม่ เริ่มใหม่ ตอนแรกยังทำได้เลย ทำไตอนนี้จะทำไม่ได้อีก เพราะตอนแรกที่สัมภษณที่ตลาดมาเค้ายังชมว่า เรามีความมุ่งมานะ พร้อมกว่าเด็กจบใหม่หลายๆคน เหมือนคนเคยผ่านงานมาแล้ว ส่วนที่ตรงนั้นเราก็แค่เสียใจที่ไม่ได้ทำให้เค้าเห็นว่า เราทำได้ โปรดอย่าเกิดสงครามนะค่ะ แค่เอามาบอกใช่ว่าทุกคนจะดีไปหมด