เพื่อนแบบนี้ขอทีเถอะข่า

ตอนนี้เรารู้สึกเฟลมากเพราะเสียเพื่อน(ที่คิดว่าสนิท)ไป
(ที่คิดว่าสนิท) < คงเป็นเราคนเดียวมั้งที่คิดว่าสนิทกับมัน
เรื่องมันมีอยู่ว่า เมื่อไม่นานมานี้เราอยู่ในช่วงกำลังดำเนินการที่จะจบปวช. ซึ่งแน่นอนว่างานเยอะมาก
(แต่ตอนนี้ปิดเทอมแล้วเด้อ) ซึ่งมันมีแต่งานชิ้นใหญ่ๆ งานกลุ่มทั้งนั้น
แล้วแม่เพื่อนทูนหัวคนนี้ไม่เคยมีส่วนร่วมในงานแม้ซักปิ๋วเลยค่ะ

*ขอเล่าเรื่องช่วงก่อนออกฝึกงานเทอมแรกก่อน*
ช่วงนั้นมีงานโปรเจ็คใหญ่เวลาน้อยให้ทำเยอะมาก ซึ่งในกลุ่มเพื่อน เราจะเป็นหัวโจกในงานเกือบทุกชิ้น
และช่วงนั้นเราเครียดมาก เป็นโปรเจ็ค NEC-TECH เราทำอยู่คนเดียวกับเพื่อนอีกคนที่พอช่วยได้ก็แบ่งๆงานกันทำ
ส่วนแม่เพื่อนทูนหัวของเรา เราพูดแนวขอร้องเลยนะคะ ว่าเออ ช่วยกรูทำหน่อยเหอะหวะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ
เธอพูดออกมาค่ะ ว่า ทำไม่เป็น ....................

แล้วเมิ_งคิดว่ากรูทำเป็นมากนักเด้

หลังจากตอนนั้นเราไม่เคยขอร้องอะไรมันอีกเลย งมโข่งกับเพื่อนอีกคนจนโปรเจ็คเสร็จ
บอกเลยค่ะว่าตอนนั้นเราเครียดจนร้องไห้ ทั้งยากทั้งเยอะงมอยู่คนเดียว แถมสถาบันบอกว่า โปรเจ็คไม่เสร็จออกฝึกงานไม่ได้
โอเคผ่านมาแล้ว ไม่เป็นไร พี่ให้อภัย

กลับมาช่วงล่าสุดนี่ค่ะ ซึ่งเหมือนเดิม งานยี่สิบชิ้นมีชื่อนางอยู่ทุกชิ้น
แต่ไม่เคยแม้แต่จะจิกหัวเราแล้วถามว่า เป็นไงบ้างเพื่อน ไหวมั้ย มีไรให้ช่วยเปล่า
ไม่มีเบยยยยยยยยยยย แม่นางคนเดียวเลยยย

แล้วตั้งแต่เมื่อเดือนมกราที่ผ่านมา เราผิดพลาดทางเทคนิคนิดหน่อย โน้คบุ้คหล่นจอแตก
แน่นอนว่าหัวโจกงานอย่างเราคอมพังแบบนี้ ภาระก็ตกไปอยู่กับเพื่อนเราอีกคนจ้า
เพื่อนคนนี้ทำงานเผื่อเราทุกอย่าง มีสอบในอีเลินนิ่งมันก็สอบให้ มีวันนึงเพื่อนคนนี้ เรา แล้วก็เพื่อนทูนหัว
ประชุมสายกันเรื่องงาน เรากับเพื่อนคุยกันและช่วยกันทำงานในสายโทรศัพท์นั่นแหละ แต่เพื่อนทูนหัวเหรอจ้า
โทรไปชีบอก เล่นแร็คกับสามีเธออยู่ กำ สรุปกรูจะโทรหาเอ็งทำไมวะเนี่ย
ตลอดทั้งสาย เรากับเพื่อนคุยกันอยู่สองคน ส่วนเพื่อนทูนหัวก็อยู่ในสายนะคะ แต่ชีเล่นแร็คอยู่
เออกรูซอรี่ที่มาขัดเอ็งกะสามีปั่นแร็ค

สุดท้ายเลยค่ะ งานวิจัยชิ้นสุดท้ายก่อนสอบ แน่นอนว่าเพื่อนอีกคนทำทั้งหมด แต่ยังไม่เสร็จดี เราต้องช่วย
ด้วยที่คอมพังเลยต้องนั่งช่วยกันงมอยู่ที่โรงเรียน เรากับเพื่อนนั่งทำงานกันอยู่สองคน เพื่อนทูนหัวนั่งเล่นเกม เล่นเฟส
นอน นั่งนิ่งๆ คือเราเริ่มหงุดหงิดแล้วไง คือแม่มไม่ช่วยเควี่ยไรเลย วันนั้นเราแซะแม่มทั้งวันเบยจ้า
ทั้งแซะ ทั้งด่าลอยๆ แล้วสุดท้ายเราก็โพสแซะในเฟส ประมาณว่า

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ทำไม่เป็น > เลยไม่ช่วยเหี้_ไร
เป็นสมการง่ายๆควา_ๆที่กูก็อยากทำเหมือนแหละ
แต่กูเกรงใจ สั_ด
คอมกูก็พัง ไม่มีเหี้_ไรเลย กูก็ดิ้นช่วยเต็มที่ ดื้นได้ก็ดิ้น
จะได้จบๆไปซะที กูก็อยากทำสันดานทำไม่เป็นมั่งจังนะ
แต่ช่วย กับ ชุ่ย แม่มมีเส้นบางๆกั้นอยู่นะ จะช่วยก็ช่วย แต่ช่วยแบบชุ่ยๆขอไปไกลตีน สั_ด

พอแม่นางเห็น แม่นางเงียบเลยจ้า ไม่คุยกับเราอีกเลย 555555555
ทีนี้พอเห็นหน้าเรา ชีนั่งเงียบ สงบเสงี่ยมเจียมบอดี้อย่างแรง แต่คนที่ออกตัวแทนคือสามีมันจ้า แหม่
พวกรักเมียยิ่งชีพ ตัวสามีมันนี่ก็คนในห้องเดียวกันนี่หละค่ะ ฝ่ายนั้นดึงหน้าใส่เราใหญ่เบย เมียนั่งเงียบบบบ
ในตอนนั้น งานของกลุ่มสามีมันไม่เสร็จ มันเลยให้เพื่อนเราไปช่วย เพื่อนเราก็ทำเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง เพื่อนเราก็เลยเรียกเราไปช่วยอีกที
พอเราเดินไปทำให้ ฝ่ายสามีนั่งดึงหน้า กอดอกใส่เราจ้า แหม่ จะให้ช่วยแล้วมาดึงใส่กันงี้มันใช่เรื่องเปล่าพ่อคุณณณณ
แล้ววันเดียวกันนั่นแหละ จู่ๆฝ่ายสามีฮีพูดออกมาดื้อๆเลย กูเกลียดคนใต้
อ่าว ห่าน กรูเนี่ยเด็กใต้ แม่กรูเนี่ยคนใต้ เราด่ากลับเลย มันก็ตอบเรา  กูไม่รู้อะ กูเกลียดคนใต้
ไอ้เรื่องเกลียดไม่เกลียดเนี่ยมันมีกันทุกคนแหละค่ะ แต่มันใช่เรื่องมั้ยที่จะเอามาพูดเสี้ยมหาเรื่องแบบนี้

เอ้อ เซงค่ะ เรามันเป็นพวกซึน ปากด่าแต่ใจรักมาก ที่ด่าแม่เพื่อนทูนหัวไปนี่ก็ยังเป็นห่วงมันอยู่
แต่มาทำนิ่งใส่กับสามีที่ออกตัวแทนแรงแซงโค้งรถทัวร์แบบนี้...ก็นะ
ได้ข่าวว่าเข้ามหาลัยจะไปด้วยกันฉันรักเธอ ก็ไปกันให้รอดหละ ทั้งผัวทั้งเมียหน่ะนะ