สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ชาวพันทิพ

มีเรื่องจะมาเล่าให้ฟัง เป็นประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตที่เพิ่งจะผ่านมาไม่กี่วันมานี้

ก่อนอื่นขอ ออกตัวนะคะว่าที่บ้านพอจะมีจะกิน ใช้ชีวิตสบายมาตลอด อยากได้อะไรก็ได้เสมอ อยู่ ตจว.ค่ะ จังหวัดเล็กๆแห่งหนึ่ง

แต่เพิ่งจบ ม.6 เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา สอบติดคณะพยาบาลมหาวิทยาลัยรัฐบาลชื่อดังค่ะ กว่ามหาวิทยาลัยจะเปิดเทอม ก็อีกหลายเดือนค่ะ เลยอยากจะลองหางานทำสักงาน

เลยไปสมัครงานไว้ที่ 7-11 จะบอกว่าเงินดีค่ะ เดือนละ 9000 บาท แต่ไม่ได้ทำนะคะ ไปสมัครเฉยๆเค้าไม่เรียกค่ะ

เพราะตอนที่ไปสมัคร ไม่มีวุฒิม.6 ค่ะ เลยถาม ผจก.ว่า "พี่คะใช้วุฒิม.3 ได้ไหมคะ" < เพราะเห็นติดป้ายหน้าร้านว่าวุฒิ ม.3 ขึ้นไป >

คำตอบที่ได้จากปาก ผจก. สาว  ทำเอาอึ้งค่ะ "อะไรกัน หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็ดีเรียนไม่จบม.6 เหรอ เหอะ ยากหน่อยนะ"

เลยยิ้มตอบว่า "ไม่เป็นไรค่ะ รอได้" ^O^

>>ปกติจะเป็นคนขี้วีนมากๆค่ะ ใจร้อน อะไรที่ไม่ได้ดั่งใจก็จะโวยวายค่ะตามประสาเด็กที่โดนตามใจมาตั้งแต่เด็กๆ <<<

แต่คิดว่าถ้าหางานทำได้ ก็จะเป็นการพิสูจน์ตัวเองค่ะว่าเราก้าวได้อีกก้าวนึงแล้วเราสามารถดูแลตัวเองได้นะ

เลยไปสมัครงานที่ Big-c ค่ะถามอยู่หลายร้านเลยที่เดียวแต่ก็เป็นเต็มเวลาและเค้าเหมือนไม่อยากจะคุยกับเรา เลยตัดสินใจจะไปสมัครกับ Big-c

โดยตรงเลย เพราะเห็นเค้าบอกว่ามี พาร์ทไทม์ด้วย เดินเข้าไปหา ผจก. ในสำนักงานด้านหลัง พี่ๆพนักงานใจดีมากๆค่ะ ยิ้มแย้มพูดดีมาก

อ้อ วันที่ไปใส่ชุดนักเรียนไปนะคะ พี่เค้าก็ชมค่ะว่าขยันจัง >_< แล้วก็แลกบัตรเข้าไปเพื่อพบ ผจก. พอเดินเข้าไปค่ะ ไม่ลืมที่จะเคาะประตูก่อน

เป็นห้องกระจกใสนะคะที่มองเห็นได้จากข้างนอกข้างใน มองเข้าไปเจอผู้หญิงค่ะนั่งอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เคาะประตูแล้วเค้าก็ไม่สนใจค่ะ

ตามมารยาทนะคะ เค้าต้องเชิญเราบ้าง ตัดสินใจเคาะซ้ำอีกทีนึงค่ะ เค้าก็ไม่สนใจอีก เลยเปิดประตูเข้าไปเลย

ู^_____^ "สวัสดีค่ะ อยากจะมาสอบถามเรื่องงานพาร์ทไทม์ที่นี่อ่ะค่ะ"

ผจก. : : ( หน้าบึ้งมาก ตาขวาง พูดเสียงแข็ง "ไม่รับเต็มแล้ว"

ฉัน : "เอ่อ งานปนะจำก็ได้นะคะ งานอะไรก็ได้ค่ะทำได้หมด"

ผจก. : "ก็บอกว่าไม่รับไงเต็มหมดแล้ว!"

โห หน้าชาเลยค่ะ =_=* มาขอทำงาน ไม่ได้มาขอเงิน ทำไมประเทศนี้เค้าไม่ส่งเสริมให้เด็กทำงานดีมั่งว้า คิดในใจ นี่แหละเด็กเลยไปขายตัว
เป็นปัญหาสังคมอยู่อย่างทุกวันนี้เพราะผู้ใหญ่ไม่ให้โอกาศเด็กเลย จริงๆนะคะ งานพาร์ทไทม์สำหรับเด็ก ตจว. แม้แต่งาน ฟูลไทม์ก็หายากค่ะ

เลยคิดว่าโอเคไม่ทำก็ได้วะ แต่ขากลับบ้านเจอ อเมซอนในปั๊ม ติดป้ายบอกว่ารับพนักงาน คุณสมบัติ : บุคลิคดี มีใจรักบริการ

ก็โอเคค่ะ เลยไปสมัครในอเมซอน แล้วถามพี่เค้าว่าพี่คะอยากจะสอบถามเรื่องสมัครงานอ่ะค่ะ เห็นติดป้ายไว้

"...อ๋อ งานมันหนักนะ ต้องใช้วุฒิด้วย แล้วก็ทำงานเป็นกะ"

"ค่ะพี่ ^O^ ไม่เกี่ยงค่ะแล้วเงินเดือนละคะ "

พนักงานหญิงคนนั้นเงียบ ไม่ตอบ ทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินหนีไป =o= โอเคค่ะหน้าชามากค่ะ ไม่ทำแล้วค่ะงานแบบนี้ ทำไมใจร้ายจัง

ท้อมากค่ะที่ต้องมาเจอคนแบบพวกคุณ เข้าใจนะคะว่าจะ กั๊กงานไว้ให้คนรู้จักของคุณทำ สังคมไทยเป็นแบบนี้ใช่มั้ยคะ (คิดไปหมด 555)

เศร้ามากค่ะ จนวันนึง พี่ในเฟสบุค เค้ามาถามค่ะว่า สนใจไหมงานผู้ช่วยไกด์ได้วันละ 500 เดินทางมะรืนนี้ ?

เลยปรึกษาแม่ค่ะ แม่ไม่อยากให้ไปเลย กลัวสารพัด แต่ดื้อค่ะบอกแม่ว่าดูแลตัวเองได้ขอหนูลองหน่อยเหอะเนี่ยได้งานแล้วขอลองดูเฉยๆนะแม่

แม่ก็โอเคค่ะแต่ก็ยังเป็นห่วงตอนไปก็โทรหาลูกบ่อยๆ

ไปจ.ระยองค่ะ ผช.ไกด์ทำหน้าที่แจกเบรค ดูแลลูกทัวร์ยันชงเหล้าเสิร์ฟค่ะทำทุกอย่าง

ลูกทัวร์น่ากลัวมากๆค่ะ ดูถูกกันมากๆ ทั้งพยายามจะลวนลามอะไรสารพัด เป็น อบต. ในจ.หนึ่งทางภาคอิสานค่ะ

เดินทางวันแรกไม่ได้นอนเลยค่ะ หลับประมาณ 10 นาที ก็ระแวงอ่ะค่ะ กลัวโดนลวนลาม อ้อ ตอนเสิร์ฟ ตอนชงเหล้าเนี่ยอยู่ในรถทัวร์นะคะ

รถทัวร์คันนึงจะมีสตาฟ 3 คนดูแล เป็นผู้หญิงหมดเลยค่ะ แต่หนูยังไม่ได้ทำอะไรมากก็แค่คีย์เพลงให้คนข้างบนร้องคาราโอเกะ

แต่ข้างล่างค่อนข้างจะน่ากลัวค่ะ มีผู้ชายท่าทางหยาบคายไร้การศึกษากินเหล้าอยู่

พี่ๆที่ทำงานมาเค้าดูแลเองค่ะ เค้าบอกว่า มางานแรกก็เจอแจ็กพอตเลย ปกติ สตาฟก็จะหน้าที่แจกเบรคนับจำนวนลูกทัวร์ธรรมดา

แต่กรุ้ปนี้พิเศษค่ะเค้าขอเหล้าให้ชงให้เค้าด้วย น่ากลัวมากๆค่ะ T_T

ไปวันแรกก็อยากกลับบ้านเลย แต่จะคิดงั้นไม่ได้เราตัดสินใจมาทำเอง เลยสู้ตายค่ะ

ขอบ่นหน่อยนะคะ *ลูกจ้าง อบต. กร่างมาก ปลัด กร่างมาก ไม่แปลกใจเลยนะคะที่ประเทศนี้ไม่เจริญ เพราะมีคนแบบนี้ไม่มากก็น้อยมาบริหาร

คนที่ไม่มีมารยาท ไม่มีการศึกษา ไม่มีสมอง ปัญญาอ่อน น่ารังเกียจ (เคียดแค้นค่ะ)

ปล.ไม่ได้เหมารวมนะคะ ด่าเฉพาะ อบต. here ที่ได้ไปเจอบุคคลากรมาด้วยตัวเอง เงินเดือนพวกมันเป็นภาษีเราค่ะ เอาไปเที่ยวทีเป็นสองแสนสามแสน

ไปศึกษาดูงานค่ะ ใช้คำสวยหรู พอถึงที่ศึกษาดูงาน พวกมันไม่อยากจะลงรถค่ะ ไม่ลงเลยแหละ บอกว่าเมื่อไหร่จะเข้าที่พัก

พามาดูอะไรก็ไม่รู้ ไม่ได้ความรู้อะไรเลย (นั่นสิ พวก มิง ไม่มีสมองพอจะจุความรู้นี่หว่า)

ในสมองพวกนี้คงจะคิดแต่เรื่องเดียวค่ะ ท่าทางบ้านนอก แต่งตัวสกปรก จ้องแต่จะลวนลามสต๊าฟ จนในที่สุด สต๊าฟทนไม่ไหว

หยุดบริการค่ะแล้วก็ไม่สนใจ แต่จะทำไงได้ล่ะคะ ในเมื่อมันเป็นหน้าที่ พี่ๆทุกคนมืออาชีพมากค่ะนับถือพี่ๆเค้ามาก

พยายามดูแลลูกทัวร์กลุ่มนี้ให้ดีที่สุดแล้วก็พยายามเรียกแทนตัวว่า หนู - ตา ทำให้เค้ารู้สึกว่าเราเหมือนลูกเหใือนหลานเค้า

เค้าก็ซอร์ฟลงค่ะ จนวันสุดท้าย เสิร์ฟเหล้าให้ลูกทัวร์หนักๆค่ะ จนเค้าหมดแรงแล้วก็หลับไปจนถึงบ้านเค้าค่ะ

ไปทำงานสามวันได้เงินมาพันห้าร้อยบาท เหนื่อยแทบขาดใจ ยืนตลอด ได้นอนจริงๆแค่วันเดียวค่ะ

เลยนึกย้อนไปตอนที่ไปชอปปิ้งไปซื้อของ รู้สึกเห็นคุณค่าของเงินมากๆ ไม่อยากจะใช้เงินนี้ซื้ออะไรเลยค่ะ เลยเก็บไว้

แต่ลูกทัวร์แบบนั้นน่ากลัวมากค่ะ ด้วยความที่เป็นคุณหนูมาตลอดไม่นึกเลย

ความจริงงานบริการไม่ได้น่ารังเกียจนะคะ แต่ผู้รับบริการหลายรายทำตัวน่ารังเกียจค่ะ

น่าเสียดายภาษีของ ปชช. นะคะ ที่ต้องเอาไปจ่ายเงินเดือนให้พวก **** เลือกคนมาทำงานไม่ทราบว่ามีคุณสมบัติยังไงคะ

แค้นใจมากค่ะ กับคำพูดและท่าทาง T_____T แต่ก็คงไม่ไปทำงานนี้อีกแล้วล่ะค่ะ

เพราะขอแม่ให้ลงทุนให้จะค้าขายตามตลาดนัดค่ะ  สบายกาย สบายใจไม่ต้องไปก้มหัวรับใช้คนแบบนั้น

((รู้สึกดีมากๆค่ะที่หางานทำเองได้ ทำให้เราเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น และก็รู้แล้วค่ะว่าที่เราต้องเรียนสูงๆไปเพื่ออะไร เมื่อก่อนไม่เคยคิดค่ะ

ว่าเรียนสูงๆ เรียนยากๆ ไปทำไม ตอนนี้เข้าใจแจ่มแจ้งมากค่ะ เข้าใจทุกอย่าง T_T ))

จบแค่ม.6 หางานทำก็ยากแถมเป็นงานที่ลำบากต้องใช้แรงงาน ถ้าบ้านมีต้นทุนอยู่แล้วก็สบายไปค่ะ แต่บ้านไหนที่ไม่มีต้นทุนให้สิคะ

สิ่งที่จะนำมาต่อยอด และพาเราเจริญได้ก็คงจะมีแต่การศึกษาค่ะที่จะผลักดันเราให้ประสบความสำเร็จในจุดที่เราต้องการ

ขอบคุณที่อ่านคนขี้บ่นคนนี้จนจบนะคะ