ก่อนอื่น ก็บอกเลยค่ะว่า เราอยากเลี้ยงแมวมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
แต่ที่บ้านไม่ให้เลี้ยง ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ขอมาหลายครั้งตั้งแต่ประถมยันเรียนมหาลัย
จนมาวันนึง ที่เราขอแม่เลี้ยงแมว ท่านก็อนุญาต อาจเพราะยังไงก็คงห้ามไม่ได้แล้ว อิอิ
แต่มีข้อแม้ว่า อะไรที่เกี่ยวกับแมวเรา อึฉี่ อาหาร เราต้องรับผิดชอบจัดการเองหมด และมีโควต้าให้เลี้ยงได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น
ตอนนั้น เรามีพันธุ์แมวที่สนใจ ที่อยากมาเลี้ยงนานแล้ว
คือ แมวดัง อย่างพันธุ์ สก๊อตติชโฟลด์ อเมริกันช็อตแฮร์
เราหาข้อมูลจากหลายๆเพจในเฟซบุค หลายเว็บ รวมถึงฟาร์มที่คนในพันทิปแนะนำ
หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเก็บเงินซื้อแมวพันธุ์นี้มาเลี้ยงให้ได้แน่ๆ
แต่แล้ว...แผนการของเราก็เป็นอันต้องพับลงเก็บ เพราะแมวตัวนึง
วันที่เราเจอเขา เขาตื่นตกใจ กลัวคนไม่ยอมให้ใครจับเลย
เท้าขวาของเขามีรอยถูกน้ำร้อนลวก เป็นแผลสด เลือดซิบๆ ดูท่าทางแล้วน่าอักเสบและติดเชื้อมาหลายวันแล้ว
นาทีที่เราสบตากัน....ไม่รู้อะไรดลใจให้เราอุ้มเขากลับมาบ้าน ทั้งที่เจ้าตัวทั้งถีบ ทั้งดิ้น ไม่ยอมอย่างรุนแรง
วันแรกนั้น เขาไม่ยอมทานอาหารเลย กระโจนปีนมุ้งลวดพยายามออกนอกบ้านให้ได้ ทั้งๆที่เท้าเขายังเจ็บอยู่
เขาร้องเสียงดังทั้งคืน จนแม่เราเสนอว่าให้เอาเขาไปปล่อยไว้ที่เดิม
แต่เราทำไม่ได้......
เราพาเขาไปรักษาแผลที่เท้า พ่นยา พยายามป้อนยาเขาทุกวัน ถึงจะพ่นบ้าง กินบ้าง ก็โอเค
ภายใน 1 อาทิตย์ เขาก็ปรับตัวได้ เลิกร้องหง่าวตอนดึก ทานอาหารบ้าง ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาสุดๆ
จนแผลหาย ปรากฏว่าเท้าข้างนั้นที่โดนน้ำร้อนลวก ทำให้เขานิ้วกุดไปนิ้วนึง
แต่ไม่มีผลกับการทรงตัว ยังคงวิ่งเล่นได้อย่างปกติ
เวลาเห็นนิ้วของเขาทีไร เรามักจะคิดว่า "ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้นะ"
ตอนนี้เขาไม่ดื้อแล้ว มีบ้างที่มองออกนอกบ้านผ่านประตูมุ้งลวด แต่ไม่เคยคิดจะกระโจนออกไป
ทุกวันที่เรากลับเข้าบ้าน เขาจะมารอรับ
กระโดดขึ้นมานั่งตัก มาอ้อน มาซบข้างๆ จะมีบ้างที่รำคาญก็งับ ก็ข่วนเราบ้างเล็กน้อยเป็นบางที
เวลาเราเศร้า เขาก็จะมาอยู่ข้างๆเรา ไม่หือไม่อือ อยู่เงียบๆเป็นเพื่อนกัน
เราไม่รู้ว่าเขารักเรารึเปล่า แต่เรายอมรับว่าตอนนี้เรารักเขามากกกกก
ไม่เสียใจเลยที่วันนั้นได้เก็บเขามาเลี้ยง
ขอบคุณทุกอย่าง ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน รักแกนะ "ลาเต้"
ปล.คนแถวนั้นบอกว่าเขาอายุประมาณ 7 - 8 เดือนค่ะ แต่ตัวใหญ่กว่าพี่น้องครอกเดียวกัน
จนตอนแรกที่เราพาไปหาหมอ หมอยังบอกว่าน่าจะประมาณ 1-2 ปี เลย 55
เจ้านายตัวแรกของเรา
แต่ที่บ้านไม่ให้เลี้ยง ด้วยเหตุผลหลายๆอย่าง ขอมาหลายครั้งตั้งแต่ประถมยันเรียนมหาลัย
จนมาวันนึง ที่เราขอแม่เลี้ยงแมว ท่านก็อนุญาต อาจเพราะยังไงก็คงห้ามไม่ได้แล้ว อิอิ
แต่มีข้อแม้ว่า อะไรที่เกี่ยวกับแมวเรา อึฉี่ อาหาร เราต้องรับผิดชอบจัดการเองหมด และมีโควต้าให้เลี้ยงได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น
ตอนนั้น เรามีพันธุ์แมวที่สนใจ ที่อยากมาเลี้ยงนานแล้ว
คือ แมวดัง อย่างพันธุ์ สก๊อตติชโฟลด์ อเมริกันช็อตแฮร์
เราหาข้อมูลจากหลายๆเพจในเฟซบุค หลายเว็บ รวมถึงฟาร์มที่คนในพันทิปแนะนำ
หมายมั่นปั้นมือว่าจะต้องเก็บเงินซื้อแมวพันธุ์นี้มาเลี้ยงให้ได้แน่ๆ
แต่แล้ว...แผนการของเราก็เป็นอันต้องพับลงเก็บ เพราะแมวตัวนึง
วันที่เราเจอเขา เขาตื่นตกใจ กลัวคนไม่ยอมให้ใครจับเลย
เท้าขวาของเขามีรอยถูกน้ำร้อนลวก เป็นแผลสด เลือดซิบๆ ดูท่าทางแล้วน่าอักเสบและติดเชื้อมาหลายวันแล้ว
นาทีที่เราสบตากัน....ไม่รู้อะไรดลใจให้เราอุ้มเขากลับมาบ้าน ทั้งที่เจ้าตัวทั้งถีบ ทั้งดิ้น ไม่ยอมอย่างรุนแรง
วันแรกนั้น เขาไม่ยอมทานอาหารเลย กระโจนปีนมุ้งลวดพยายามออกนอกบ้านให้ได้ ทั้งๆที่เท้าเขายังเจ็บอยู่
เขาร้องเสียงดังทั้งคืน จนแม่เราเสนอว่าให้เอาเขาไปปล่อยไว้ที่เดิม
แต่เราทำไม่ได้......
เราพาเขาไปรักษาแผลที่เท้า พ่นยา พยายามป้อนยาเขาทุกวัน ถึงจะพ่นบ้าง กินบ้าง ก็โอเค
ภายใน 1 อาทิตย์ เขาก็ปรับตัวได้ เลิกร้องหง่าวตอนดึก ทานอาหารบ้าง ทำให้เราใจชื้นขึ้นมาสุดๆ
จนแผลหาย ปรากฏว่าเท้าข้างนั้นที่โดนน้ำร้อนลวก ทำให้เขานิ้วกุดไปนิ้วนึง
แต่ไม่มีผลกับการทรงตัว ยังคงวิ่งเล่นได้อย่างปกติ
เวลาเห็นนิ้วของเขาทีไร เรามักจะคิดว่า "ทำไมเราไม่เจอกันให้เร็วกว่านี้นะ"
ตอนนี้เขาไม่ดื้อแล้ว มีบ้างที่มองออกนอกบ้านผ่านประตูมุ้งลวด แต่ไม่เคยคิดจะกระโจนออกไป
ทุกวันที่เรากลับเข้าบ้าน เขาจะมารอรับ
กระโดดขึ้นมานั่งตัก มาอ้อน มาซบข้างๆ จะมีบ้างที่รำคาญก็งับ ก็ข่วนเราบ้างเล็กน้อยเป็นบางที
เวลาเราเศร้า เขาก็จะมาอยู่ข้างๆเรา ไม่หือไม่อือ อยู่เงียบๆเป็นเพื่อนกัน
เราไม่รู้ว่าเขารักเรารึเปล่า แต่เรายอมรับว่าตอนนี้เรารักเขามากกกกก
ไม่เสียใจเลยที่วันนั้นได้เก็บเขามาเลี้ยง
ขอบคุณทุกอย่าง ที่ทำให้เราได้มาเจอกัน รักแกนะ "ลาเต้"
ปล.คนแถวนั้นบอกว่าเขาอายุประมาณ 7 - 8 เดือนค่ะ แต่ตัวใหญ่กว่าพี่น้องครอกเดียวกัน
จนตอนแรกที่เราพาไปหาหมอ หมอยังบอกว่าน่าจะประมาณ 1-2 ปี เลย 55