กระทู้นี้อยากระบายความเซ็งค่ะ
เรากับสามีจบจาก รร.และมหาวิทยาลัยที่ดี สมัยเรียนเราเป็นคนสวยน่ารักเลือกได้มีคนมาจีบเยอะ ในที่สุดเราก็เลือกเป็นแฟนและแต่งงานกับสามี เกณฑ์ในการเลือกคู่ครองของเราสมัยที่ยังเรียนอยู่ก็คือ ต้องนิสัยดี เรียนดี กิจกรรมเด่น เพราะเราชอบคนเก่ง เรียนดีกิจกรรมดีน่าจะหมายถึงเข้าสังคมได้ดี ทำงานดี
หน้าตาแค่พอโอเคไม่ต้องหล่อเลิศก็ได้ ซึ่งสามีเราเข้าสเปคทุกอย่าง จะว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ เรื่องคู่ครองนี่พ่อแม่ค่อนข้างแล้วแต่การตัดสินใจของเรา ขออย่าให้ดูแย่เกินในทุกๆ เรื่อง
ตอนเริ่มชีวิตการทำงาน สามีเราก็ดูจะรุ่งโรจน์เกินหน้าเพื่อนร่วมรุ่น ในขณะที่คนอื่นเพิ่งจบได้เงินเดือนอย่างดีก็ 2 หมื่น ไม่เกิน 3 หมื่น สามีเราได้รายได้รวมกันเดือนนึงร่วมแสนเมื่อหลายปีมาแล้ว ความก้าวหน้าก็ดีไปได้เรื่อยๆ ในขณะที่เราเองออกมาทำธุรกิจเองยังลุ่มๆดอนๆ
ทีนี้สามีเราก็ผยองในความสำเร็จ อีโก้สูงลิบลิ่ว ชอบคิดว่าบริษัทขาดเขาแล้วคงขาดใจ ซึ่งเราเตือนหลายครั้งแล้วว่าไม่จริงหรอก แต่เขาก็ไม่เคยเชื่อ คงเพราะตอนนั้นงานการเราจะรอดไม่รอดก็ไม่รู้ ชีวิตช่วงนั้นสามีไม่สนใจความเห็นของเราเลย คิดว่าข้าแน่ วิจารณ์เพื่อนร่วมงานบ้าง เจ้านายบ้างแบบไม่แคร์เพราะคิดว่ายังไงนายใหญ่ต้องเลือกเขาแน่นอน พ่อแม่เขาก็เป็นเชื้อเพลิงเพิ่มอีโก้ในตัวเขาให้มากขึ้น ลูกชายทำอะไรก็ดีก็เก่งไปหมด ไม่มีการเตือนสติกันเลย แล้วเค้าก็ไม่เคยให้เรามีส่วนร่วมในการตัดสินใจใดๆ โดยเฉพาะเรื่องงาน อยากทำอะไรก็ทำ จนในที่สุดสามีเราก็ทำสิ่งที่เป็น conflict of interest (ภาษาไทยเรียกว่าอะไรคะ) กับบริษัท โดยไม่ฟังคำเตือนของเราอีกตามเคย ผลคือ โดนให้ออกค่ะ นายใหญ่เค้าก็เลือกนายรองและลูกน้องที่ปกครองง่ายอยู่แล้ว
ไม่นานสามีเราหางานใหม่ได้ เพราะจริงๆ เขาก็เป็นคนมีความสามารถ กำลังก้าวหน้าก็ทำตัวแบบเดิมอีกจนเค้าเลิกจ้าง เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสามีเราไม่เอาบทเรียนในอดีตมาเป็นข้อเตือนใจ เขามีโอกาสที่ดีเข้ามาบ่อยแต่ก็ทำลายทุกครั้งด้วยความผยองว่าข้าแน่ สุดท้ายในที่สุดเมื่อไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงานเพราะชื่อเสียกระฉ่อน เขาก็เลยมาเปิดธุรกิจของตัวเอง
คุณรู้สึกอย่างไรถ้ามีคู่ครองที่หน้าที่การงานล้มเหลว
เรากับสามีจบจาก รร.และมหาวิทยาลัยที่ดี สมัยเรียนเราเป็นคนสวยน่ารักเลือกได้มีคนมาจีบเยอะ ในที่สุดเราก็เลือกเป็นแฟนและแต่งงานกับสามี เกณฑ์ในการเลือกคู่ครองของเราสมัยที่ยังเรียนอยู่ก็คือ ต้องนิสัยดี เรียนดี กิจกรรมเด่น เพราะเราชอบคนเก่ง เรียนดีกิจกรรมดีน่าจะหมายถึงเข้าสังคมได้ดี ทำงานดี
หน้าตาแค่พอโอเคไม่ต้องหล่อเลิศก็ได้ ซึ่งสามีเราเข้าสเปคทุกอย่าง จะว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่รู้ เรื่องคู่ครองนี่พ่อแม่ค่อนข้างแล้วแต่การตัดสินใจของเรา ขออย่าให้ดูแย่เกินในทุกๆ เรื่อง
ตอนเริ่มชีวิตการทำงาน สามีเราก็ดูจะรุ่งโรจน์เกินหน้าเพื่อนร่วมรุ่น ในขณะที่คนอื่นเพิ่งจบได้เงินเดือนอย่างดีก็ 2 หมื่น ไม่เกิน 3 หมื่น สามีเราได้รายได้รวมกันเดือนนึงร่วมแสนเมื่อหลายปีมาแล้ว ความก้าวหน้าก็ดีไปได้เรื่อยๆ ในขณะที่เราเองออกมาทำธุรกิจเองยังลุ่มๆดอนๆ
ทีนี้สามีเราก็ผยองในความสำเร็จ อีโก้สูงลิบลิ่ว ชอบคิดว่าบริษัทขาดเขาแล้วคงขาดใจ ซึ่งเราเตือนหลายครั้งแล้วว่าไม่จริงหรอก แต่เขาก็ไม่เคยเชื่อ คงเพราะตอนนั้นงานการเราจะรอดไม่รอดก็ไม่รู้ ชีวิตช่วงนั้นสามีไม่สนใจความเห็นของเราเลย คิดว่าข้าแน่ วิจารณ์เพื่อนร่วมงานบ้าง เจ้านายบ้างแบบไม่แคร์เพราะคิดว่ายังไงนายใหญ่ต้องเลือกเขาแน่นอน พ่อแม่เขาก็เป็นเชื้อเพลิงเพิ่มอีโก้ในตัวเขาให้มากขึ้น ลูกชายทำอะไรก็ดีก็เก่งไปหมด ไม่มีการเตือนสติกันเลย แล้วเค้าก็ไม่เคยให้เรามีส่วนร่วมในการตัดสินใจใดๆ โดยเฉพาะเรื่องงาน อยากทำอะไรก็ทำ จนในที่สุดสามีเราก็ทำสิ่งที่เป็น conflict of interest (ภาษาไทยเรียกว่าอะไรคะ) กับบริษัท โดยไม่ฟังคำเตือนของเราอีกตามเคย ผลคือ โดนให้ออกค่ะ นายใหญ่เค้าก็เลือกนายรองและลูกน้องที่ปกครองง่ายอยู่แล้ว
ไม่นานสามีเราหางานใหม่ได้ เพราะจริงๆ เขาก็เป็นคนมีความสามารถ กำลังก้าวหน้าก็ทำตัวแบบเดิมอีกจนเค้าเลิกจ้าง เราก็ไม่เข้าใจว่าทำไมสามีเราไม่เอาบทเรียนในอดีตมาเป็นข้อเตือนใจ เขามีโอกาสที่ดีเข้ามาบ่อยแต่ก็ทำลายทุกครั้งด้วยความผยองว่าข้าแน่ สุดท้ายในที่สุดเมื่อไม่มีบริษัทไหนรับเข้าทำงานเพราะชื่อเสียกระฉ่อน เขาก็เลยมาเปิดธุรกิจของตัวเอง