มาดูความยิ่งใหญ่ของสำนักงาน ป.ป.ช. กัน

จุดเริ่มมาจาก 2 ทศวรรษก่อนที่เนปาล ล้มล้างระบบกษัตริย์ มาเป็นประชาธิปไตยในที่สุด สุดท้าย นักการเมือง คือตัวร้ายที่สุด เหลื่อมล้ำสุดๆ ครองอำนาจ ครองความร่ำรวย ประชาชนอดอยาก ใครที่บอกว่า ประชาธิปไตย แล

จะเรียกว่า”รัฐบาลเฉพาะกาล”อยู่กันสัก 4 เดือนแต่พอแง้มๆบุคคลที่จะรับเลือกการแต่งตั้งเข้ามาเป็น ครม. ดูดูเหมือนคนทั่วไป กับสื่อมวลชนจะให้ความสนใจกับคนภายนอกเสียมากก่วาก็ไม่รู้นายกจะให้ความส

ชาวบ้านอย่างเรา สามารถมีชีวิตและอิสระภาพโดยปกติ โดยไม่ต้องกังวลเรื่องเข้าคุกเข้าตะราง และ ไม่ต้องลงเรียน กฏหมายใดๆ สักเล่ม ใช้แค่เพียง ความรู้ว่าสิ่งใดถูกหรือผิด ซึ่ง ก็ง่ายอีกเช่นกัน เมื่อใด เราทำใน

บ้านใหญ่คือพรรคการเมืองหรือบุคคลในพรรคมีอิทธิพลและอำนาจในพื้นที่หรือท้องถิ่นนั้นมานานมากแล้ว นักการเมืองท้องถิ่นเป็นคนเป็นพรรคพวกของพวกเขาหมด และมีบารมีต่อชาวบ้านและชาวบ้าวให้ความเคารพนับถือเพราะมีหนี

เช่น มีลุง ไม่มีเรา ตอนนี้ มีลุงก็เพราะเรา ต้องแก้ 112 พท เขาไปต่อไม่ได้ ต้องยุบสภา 4 เดือน ไม่ร่วม รบ. และอื่น ๆ อีก มันทำให้ ไปต่อยาก ไม่ยืดหยุ่น พลิกแพลงไม่ได้