ช่วงหลังนี้ น้องอายุ 21 ชอบพยายามหาเรื่องจับผิด พยายามหาเรื่องติเราตลอดเวลา คิดว่าคงแอบอิจฉาเรามานานแล้ว ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าน้องคงจะโตขึ้นทำให้มีความคิดเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เห็นว่าอะไรไม่ถูกไม่ควรก็เตือน จนรู้สึกว่าเริ่มบ่อยมากและทั้งเรื่องส่วนตัว เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็พยายามจับผิด แล้วติ พยายามชูให้เป็นเรื่องใหญ่ เราเลยพยายามสังเกตุน้องมากขึ้น เลยเห็นว่าไม่ว่าเราจะทำกิจกรรมอะไร จะมีทั้งสายตา การมอง ที่พยายาม หาจุดผิดพลาด หาจุดบกพร่องตลอดเวลา เพื่อจับผิดแล้วติประจาน เราคาดว่า น่าจะเกิดจากการอิจฉา เพราะ ตั้งแต่สมัยเด็กจนถึงปัจจุบัน พ่อแม่เรา และน้องอีกคน จะมองว่าเรามีความสามารถที่สุด เรียนเก่ง นิสัยดี มีความคิด ไม่เบียดเบียนใคร อยู่ในโอวาท ส่วนคนนี้ไม่มีดีอะไรเลย ทำให้น้องคนนี้พยายาม แสดงตัวว่ามีความสามารถ มีความคิด มากกว่าเราให้ได้ จึงพยายามข่ม และเราลองทดสอบ แกล้งเดินเตะขอบประตู แต่ไม่อุทานโวยวายอะไร ก็มีเสียงน้องว่ามาเลย "เดินก็ไม่มองให้ดี เดินไปชนได้ยังไง ซุ่มซ่าม" แกล้งวางของผิดที่ "ทำไมวางตรงนี้ ตอนหยิบไม่สังเกตุเหรอว่าวางตรงไหน" ซึ่งเป็นเรื่องเล็กมาก และเราทดสอบอื่นๆ จนแน่ใจเลยว่าน้องคอยมองจับผิดเราตลอดเวลาที่มีโอกาส ซึ่งเราไม่อยากถือสา ก็ทำเป็นเงอะๆงะๆ ไปให้น้องสมใจ แต่ไม่จบแค่นั้น รู้สึกว่าน้องจะยิ่งลำพองมากขึ้นเรื่อยๆ จนเรารู้สึกว่า เราไม่มีศักดิ์ศรีเลย คนอื่นมองว่าดูแลน้องไม่ได้ ไม่มีความเป็นผู้นำ เลยอยากหาทางแก้ไขที่ไม่ใช่ยอมอยู่เฉยๆ แต่ถ้าไปคุยกับน้องตรงๆ คงจะไม่ยอมรับว่าจับผิด เลยอยากปรึกษาว่ามีทางไหนอีกบ้างครับ
มีน้องชอบหาเรื่อง จับผิด เดาว่าคงแอบอิจฉาเรามาตลอด