ที่เขียนหัวข้อกระทู้แบบนี้ แค่มีเรื่องอยากจะระบายค่ะ เรื่องนี้มันทำให้เรากลืนไม่เข้าคายไม่ออก คือ มันบอกความรู้สึกไม่ถูกค่ะ เราอยู่กับมันมา 4 ปีแล้ว
ย้อนกลับเมื่อตอนเรียนมัธยมปลาย เรามีแฟนอยู่คนหนึ่งค่ะ ก็เป็นคนที่นิสัยไม่ได้เลวร้ายอะไร ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง คบกันเรื่อยมาจนประทั่งเรียนจบมหาลัย หลังจากเรียนจบก็ต่างคนต่างไปทำงานคนละที่ แฟนเก่าเราต้องกลับไปอยู่กรุงเทพ ส่วนเราเองอยู่เชียงใหม่ ตลอดเวลาที่คบกันมา เราจะเป็นฝ่ายที่ทำนิสัยไม่ดีเอง คือ แอบมีคนอื่น บอกตรงๆ ก็หลายคนเหมือนกัน เค้าจับได้ แต่ก็ให้อภัย อันนี้เรารู้สึกเสียใจมาก เราทำเลวกับเค้า แต่พอไปไหนไม่รอด ก็ใช้น้ำตาเรียกเค้ากลับไป แต่เราก็รับรู้ถึงความเปลี่ยนไปในตัวเค้าแล้ว ว่าเค้าไม่เหมือนเดิม เริ่มใจแข็ง พอเราเริ่มห่างกันได้เกือบ 4 เดือน เราก็ทำนิสัยเดิมๆค่ะ แอบคุยกับคนอื่นแก้เหงา แต่คิดว่าจะแค่คุยนะ ไม่คบเป็นแฟนแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่า เราไปเจอคนที่ใช่กว่าเค้า แฟนเก่าเราก็จับได้อีกค่ะ และครั้งนี้เราขอเค้าเองว่า ขอเลิกเพื่อมาคบกับแฟนใหม่แค่คนเดียว (เมื่อก่อนถูกจับได้แล้วเราบอกเลิกคนอื่นค่ะ) แล้วก็หนีหน้า ขาดการติดต่อจากแฟนเก่าทุกทาง เค้ามาตามหาเราถึงเชียงใหม่ เราก็หนีๆๆๆ เรารู้ตลอดค่ะว่า เค้าทั้งเสียใจ และตามหาเราอยู่ปีกว่าๆ จนเลิกตามหาไป เราก็ไม่ได้ข่าวคราวเค้าอีกเลย
เราคบกับแฟนใหม่ได้เกือบๆห้าปี (ตอนนั้นลืมแฟนเก่าไปแทบหมดสิ้น) ลายก็เริ่มออก บอกตรงๆ ลำบากทุกอย่าง ตอนแรกก็ดูดีไปหมด หลังๆมา กินมาม่าแทบทุกมื้อ แถมตัวมันเองก็มีผู้หญิงอื่นอีก เราเห็นว่าคงทนลำบากแบบนี้ไม่ไหว เงินเดือนที่เชียงใหม่ก็น้อยนิด คงไม่พอที่จะเอาไปเก็บเพื่อสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่ได้ เลยมีความคิดที่จะไปหางานทำที่กรุงเทพ เราเลยหางานในเน็ต จนได้งานบริษัทเล็กๆบริษัทหนึ่ง เงินเดือนดี สวัสดิการดี คำนวณแล้วเราน่าจะพอเหลือเก็บ แต่นามสกุลของคนลงประกาศคุ้นๆตาเรามาก เหมือนเคยเห็นที่ไหน แต่ก็ไม่ได้สนใจ ส่งรีซูเม่ จนบริษัทเรียกไปสัมภาษณ์ เราก็ไปตามนัดค่ะ ไปถึงก็รอเรียกสัมภาษณ์ แต่ระหว่างรอ เราก็อ่านบอร์ด อ่านอะไรไปเรื่อย จนมาเจอคนที่ชื่อ "ดนุวศิน สุทธXXXXXX" เราคุ้นเคยกับชื่อและนามสกุลนี้มาก ตำแหน่งกรรมการบริษัทซะด้วย จนถึงเวลาสัมภาษณ์ ได้ยินว่าเป็นภรรยาของกรรมการบริษัทนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากค่ะ ดูออกแนวแขกขาว เลยคิดว่าสามีเธอคงต้องหล่อแน่ๆ ค่ะ สัมภาษณ์เสร็จ เราก็รู้ผลวันนั้นเลยค่ะ เราได้งานกับที่บริษัทนั้นแล้ว
วันแรกที่ไปทำงาน เราก็ถูกเทรนงานจากรุ่นพี่ จนถึงเวลาที่อบรมพนักงานใหม่ เวลานี้แหละค่ะที่จะได้เจอหน้ากรรมการบริษัท แหม่ อยากรู้จริงๆ จะหล่อมั้ย ภรรยานี่สวยเชียว พอกรรมการเดินเข้ามาในบริษัท คุณคะ!! "นั่นมันแฟนเก่าอิชั้นค่ะ ที่หนีหน้าเค้าไปเกือบ 5 ปี" เราหลบหน้าใหญ่เลยค่ะ กลัวว่าเค้าจะจำเราได้ อีกอย่างภาวนาอย่าให้เจอ กลัวจะโดนไล่ออก บอกตรงๆนะคะ เราโอเคกับบริษัทนี้แล้ว เงินเดือนดีด้วย ด้วยความลับๆล่อๆของเราจนมันน่าสงสัย กรรมการบริษัทผู้ที่อิชั้นเคยคั่วกลิ้งอยู่บนเตียง ก็เรียกให้ขึ้นไปแนะนำตัว แปลกกกกกมากค่ะ เหมือนเค้าจำอิชั้นไม่ได้เลย คุยสนุกสนาน ตลกโปกฮาไป เหมือนคนไม่รู้จักกันมาก่อน จนถึงเวลาอบรมพนักงานเสร็จ เรารีบวิ่งไปแอบโทรหาเพื่อนเพื่อเม้ามอยให้ฟัง และถามเพื่อนว่าทำไมเค้าจำไม่ได้ คำตอบเพื่อนแสบทรวงมาก "
มันไม่มีความสวยแล้วไง ผัวเฮงซวยของ
เล่นสูบเลือดสูบเนื้อ
หมดแล้ว อีกอย่าง
บอกกูว่าเมียเค้าสวยมาก แล้วใครจะไปสนใจอิป้าโทรมอย่าง
คะ" ก็จริงอย่างเพื่อนพูดค่ะ เราไม่ได้สวยบริ๊งเหมือนแต่ก่อนแล้ว เพราะลำบากถึงขั้นไม่มีเงินซื้อเครื่องประทินโฉม และเมียของแฟนเก่าเรา สวยเจิดจ้ามาก และในเย็นวันนั้น รีบแจ้นไปซื้อเครื่องสำอางค์เลยค่ะ
วันรุ่งขึ้น ไปทำงานในลุคสวยเช้ง จนเกือบๆจะเหมือนสมัยที่ยังเรียนอยู่ แต่ความมั่นใจก็ต้องหมดลง กะแต่งมาให้แฟนเก่าจำได้ แต่ไหงเค้ากลับไม่สนใจใยดีเลย เฉยมากๆ เราไม่ได้ต้องการจะกลับไปรื้อฟื้นอดีตอะไรหรอกค่ะ แต่แค่อยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีด้วย สมัยเป็นแฟนกัน ก็มีแต่เค้าที่ช่วยเหลือเรามาตลอด จนวันนี้เราลืมตาอ้าปากได้ ก็เพราะบริษัทเค้ารับเราเข้าทำงาน
ยังไม่จบนะคะ ขอไปอาบน้ำแป็บ กำลังจะเข้าฉากสำคัญแล้ว
โลกมันช่างกลม "เคยหนีอดีตแทบตาย แต่ทุกวันนี้หนียังไงก็ไม่พ้น" เรื่องเล่าประสบการณ์จริง
ย้อนกลับเมื่อตอนเรียนมัธยมปลาย เรามีแฟนอยู่คนหนึ่งค่ะ ก็เป็นคนที่นิสัยไม่ได้เลวร้ายอะไร ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง คบกันเรื่อยมาจนประทั่งเรียนจบมหาลัย หลังจากเรียนจบก็ต่างคนต่างไปทำงานคนละที่ แฟนเก่าเราต้องกลับไปอยู่กรุงเทพ ส่วนเราเองอยู่เชียงใหม่ ตลอดเวลาที่คบกันมา เราจะเป็นฝ่ายที่ทำนิสัยไม่ดีเอง คือ แอบมีคนอื่น บอกตรงๆ ก็หลายคนเหมือนกัน เค้าจับได้ แต่ก็ให้อภัย อันนี้เรารู้สึกเสียใจมาก เราทำเลวกับเค้า แต่พอไปไหนไม่รอด ก็ใช้น้ำตาเรียกเค้ากลับไป แต่เราก็รับรู้ถึงความเปลี่ยนไปในตัวเค้าแล้ว ว่าเค้าไม่เหมือนเดิม เริ่มใจแข็ง พอเราเริ่มห่างกันได้เกือบ 4 เดือน เราก็ทำนิสัยเดิมๆค่ะ แอบคุยกับคนอื่นแก้เหงา แต่คิดว่าจะแค่คุยนะ ไม่คบเป็นแฟนแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่า เราไปเจอคนที่ใช่กว่าเค้า แฟนเก่าเราก็จับได้อีกค่ะ และครั้งนี้เราขอเค้าเองว่า ขอเลิกเพื่อมาคบกับแฟนใหม่แค่คนเดียว (เมื่อก่อนถูกจับได้แล้วเราบอกเลิกคนอื่นค่ะ) แล้วก็หนีหน้า ขาดการติดต่อจากแฟนเก่าทุกทาง เค้ามาตามหาเราถึงเชียงใหม่ เราก็หนีๆๆๆ เรารู้ตลอดค่ะว่า เค้าทั้งเสียใจ และตามหาเราอยู่ปีกว่าๆ จนเลิกตามหาไป เราก็ไม่ได้ข่าวคราวเค้าอีกเลย
เราคบกับแฟนใหม่ได้เกือบๆห้าปี (ตอนนั้นลืมแฟนเก่าไปแทบหมดสิ้น) ลายก็เริ่มออก บอกตรงๆ ลำบากทุกอย่าง ตอนแรกก็ดูดีไปหมด หลังๆมา กินมาม่าแทบทุกมื้อ แถมตัวมันเองก็มีผู้หญิงอื่นอีก เราเห็นว่าคงทนลำบากแบบนี้ไม่ไหว เงินเดือนที่เชียงใหม่ก็น้อยนิด คงไม่พอที่จะเอาไปเก็บเพื่อสร้างบ้านให้พ่อแม่อยู่ได้ เลยมีความคิดที่จะไปหางานทำที่กรุงเทพ เราเลยหางานในเน็ต จนได้งานบริษัทเล็กๆบริษัทหนึ่ง เงินเดือนดี สวัสดิการดี คำนวณแล้วเราน่าจะพอเหลือเก็บ แต่นามสกุลของคนลงประกาศคุ้นๆตาเรามาก เหมือนเคยเห็นที่ไหน แต่ก็ไม่ได้สนใจ ส่งรีซูเม่ จนบริษัทเรียกไปสัมภาษณ์ เราก็ไปตามนัดค่ะ ไปถึงก็รอเรียกสัมภาษณ์ แต่ระหว่างรอ เราก็อ่านบอร์ด อ่านอะไรไปเรื่อย จนมาเจอคนที่ชื่อ "ดนุวศิน สุทธXXXXXX" เราคุ้นเคยกับชื่อและนามสกุลนี้มาก ตำแหน่งกรรมการบริษัทซะด้วย จนถึงเวลาสัมภาษณ์ ได้ยินว่าเป็นภรรยาของกรรมการบริษัทนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากค่ะ ดูออกแนวแขกขาว เลยคิดว่าสามีเธอคงต้องหล่อแน่ๆ ค่ะ สัมภาษณ์เสร็จ เราก็รู้ผลวันนั้นเลยค่ะ เราได้งานกับที่บริษัทนั้นแล้ว
วันแรกที่ไปทำงาน เราก็ถูกเทรนงานจากรุ่นพี่ จนถึงเวลาที่อบรมพนักงานใหม่ เวลานี้แหละค่ะที่จะได้เจอหน้ากรรมการบริษัท แหม่ อยากรู้จริงๆ จะหล่อมั้ย ภรรยานี่สวยเชียว พอกรรมการเดินเข้ามาในบริษัท คุณคะ!! "นั่นมันแฟนเก่าอิชั้นค่ะ ที่หนีหน้าเค้าไปเกือบ 5 ปี" เราหลบหน้าใหญ่เลยค่ะ กลัวว่าเค้าจะจำเราได้ อีกอย่างภาวนาอย่าให้เจอ กลัวจะโดนไล่ออก บอกตรงๆนะคะ เราโอเคกับบริษัทนี้แล้ว เงินเดือนดีด้วย ด้วยความลับๆล่อๆของเราจนมันน่าสงสัย กรรมการบริษัทผู้ที่อิชั้นเคยคั่วกลิ้งอยู่บนเตียง ก็เรียกให้ขึ้นไปแนะนำตัว แปลกกกกกมากค่ะ เหมือนเค้าจำอิชั้นไม่ได้เลย คุยสนุกสนาน ตลกโปกฮาไป เหมือนคนไม่รู้จักกันมาก่อน จนถึงเวลาอบรมพนักงานเสร็จ เรารีบวิ่งไปแอบโทรหาเพื่อนเพื่อเม้ามอยให้ฟัง และถามเพื่อนว่าทำไมเค้าจำไม่ได้ คำตอบเพื่อนแสบทรวงมาก "
วันรุ่งขึ้น ไปทำงานในลุคสวยเช้ง จนเกือบๆจะเหมือนสมัยที่ยังเรียนอยู่ แต่ความมั่นใจก็ต้องหมดลง กะแต่งมาให้แฟนเก่าจำได้ แต่ไหงเค้ากลับไม่สนใจใยดีเลย เฉยมากๆ เราไม่ได้ต้องการจะกลับไปรื้อฟื้นอดีตอะไรหรอกค่ะ แต่แค่อยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เคยทำไม่ดีด้วย สมัยเป็นแฟนกัน ก็มีแต่เค้าที่ช่วยเหลือเรามาตลอด จนวันนี้เราลืมตาอ้าปากได้ ก็เพราะบริษัทเค้ารับเราเข้าทำงาน
ยังไม่จบนะคะ ขอไปอาบน้ำแป็บ กำลังจะเข้าฉากสำคัญแล้ว