เพื่อนสนิท กับคนที่ผมรัก มันเป็นคนๆเดียวกันผมไม่เคยคิดจะรักมันไม่อยากรักผู้ชาย เกลียดตัวเองที่ไปหวันไหว ทำไมผมต้องไปรักมันด้วยผู้หญิงบรโลกมีมากมายแต่ทำไมผมต้องเลือกรักมันที่เป็นผู้ชาย ผม้กลียดตัวเองผมไม้อยากร้องไห้ ไห้ผู้ชาย ผมเจ็บจริงๆครับตอนที่มันคุยกับแฟน ซึ่งแฟนก็เพื่อนผมที่เป็นผู้หญิง มัน2คนเหมาะสมกัยจิงๆสวยหล่อนิสัยดีทั้งคู่ แต่ผมไปเกี่ยสอะไร ทำไมผมต้องยิ้มทั้งที่ใจผมเจ็บ เวลามันพูดกับ ผู้หญิงอื่นทำไม ผมต้องโกรธ ทำไมผมต้องน้อยใจมัน ทำไมผมจึงไม่เปิดใจรักคนอื่นเลย มันมายึดพื่นที่ในใจผมไปหมดแล้ว แรกๆผมก็ดีใจที่พวกมันคบกัน แต่ไปๆมาๆ ผมเล้นโทรศัพท์เพื่อนผมเห็นข้อความมันบอกรักกันผมน้ำตาไหลแบบไม่รู้ตัว มันเจ็บเจ็บจริงๆ ตอนแรกผมคิดว่าผมคงห่วงเพื่อนมั้ง ไม่ก็คงจะหวงฝ่ายหญิงเพราะผมเคยแอบปลื้มเพื่อนคนนี้เหมือนกัน แต่พอนานวันมันยิ่งรู้ใจตัวเอง ถึงตอนนี้มันเลิกกันแต่พวกมันยังรักกันอยู่ ทั้งที่รู้ว่าเจ็บแต่ผมก็เป็นคนวางแผนเพื่อให้มันสองคนคืนดีกันทั้งที่แค่นึกภาพผมยังเจ็บ เพื่อนในกลุ่มเล่าเรื่องมัน2คนให้ฟังผมต้องฝืนหัวเราะฝืนยิ้มแม้เจ็บถ้าคนเคยเจอแบบผมคงเข้าใจดี แต่ผมยังสับสนตัวเองว่า แค่ไอคน คนเดียว ที่เป็นผู้ชาย ไม่ได้หล่อ อะไร(หรือผมมองผู้ชายไม่หล่อหมด?) แค่คนเดียวทำผมเจ็บได้ ข้อความทั้งหมดผมแค่อยากระบาย เพราะผมบอกใครไม่ได้จริงๆ ผมไม่อยากเป็นคนที่ชอบเพื่อนตัวเองผม้กลียดตัวเอง บางทีผมคิดถึงมัจนอยากกอดแต่ต้องเก็บมันไว้ ผมทำถูกแล้วใช่มั้ยคับที่จะช่วยให้มันกับแฟนมันดีกันแล้วผมควรยังไงกัยตัวเองดีครับ
(ความรัก) ผมต้องทำไงดีครับ ถือว่าส่งสารเข้ามาช่วยผมหน่อยครับ เจ็บจริงๆT_T