เรื่องคือผมมีกลุ่มเพื่อนที่คบกันมาหลายปีอยู่กลุ่มนึงและหนึ่งในนั้นจะมีคนคนนึงที่ทุกคนในกลุ่มชอบด่ามันลับหลัง(รวมทั้งผมเองด้วย)
เพราะวีรกรรม อันแสนน่าหมั่นใส้ของมันในพักหลังๆมานี้
ย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มคบหากันจนกระทั่งเมื่อปีสองปีที่ผ่านมา
ไอ้เจ้าเพื่อนคนนี้ เค้าเริ่มจะคบเพื่อนอีกกลุ่มนึงบนอินเทอร์เน็ตซึ่งตอนนั้นเค้าอยู่ ม.ต้น แต่รู้สึกว่ากลุ่มเพื่อนในอินเตอร์เน็ตมันจะอยู่มหาลัยหรือม.ปลายกันหมดแล้ว
ตอนนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกยังปกติดีอยู่ แต่พอเริ่มขึ้นม.ปลายเท่านั้นแหละอาการออก
สิ่งหน้าหมั่นใส้หลายๆอย่างเริ่มกรูกันออกมา
-ทั้งการที่ไม่ฟังความเห็นคนอื่น คิดว่าความเห็นตัวเองเท่านั้นที่ถูก
-ไม่ชอบฟังคนอื่นพูด(อันนี้โดนบ่อยเจ็บมากเหมือนพูดอยู่คนเดียว5555) แล้วจู่ๆพูดแทรกขึ่นมา
แล้วเวลาคนอื่นจะพูดแทรกมันก็จะไม่ยอมมันจะต้องพูดให้จบประโยคของมันต่อไปเรื่อยๆแม้ จะยาวนานขนาดไหนก็ตาม
-ชอบเมินคำพูดของเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ ยกตัวอย่างก็เช่นถ้าพวกผมทักไปหรือทำอะไรบางทีจากคุยๆอยู่ก็จะหยุดไปเฉยๆทั้งที่เรื่องคุยมันยังไม่จบ
แต่พอผมส่องดูสิ่งที่มันคุยกับเพื่อนในโลกออนไลน์ของมันนี่โหย คุยกันทั้งปีก็ไม่จบ(หรือพวกผมไม่หยั่งถึงเรื่องที่พวกเค้าคุยกัน รึเปล่า ฮาาา)
และสุดท้ายวีรกรรมที่แย่ที่สุดที่ทุกคนเพลียก็คือ การโดดเรียนแบบมีสไตล์ คือมันจะไม่ใช่แค่โดดเรียนแต่มันจะไม่ไปโรงเรียนเลย แล้วคือถ้าไม่ไปไม่กี่วันเดือนละครั้งสองครั้งไม่แปลก ที่พี่แกหยุดวันต่อวันเลย ไปวันหยุดวันไปวันหยุดวัน แล้วก็จะหาข้ออ้างมาแถได้ตลอด มีครั้งนึงผมเอาคอมไปโรงเรียนเพื่อพิมพ์งาน ประมาณคาบสองคาบสามยังเห็นมันออนอยู่ก็ทักไป มันบอกคอมเสียจะเอาไปซ่อม ซ่อมอะไรยังเห็นเล่นเกมอย่างสบายใจ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าเอาคอมเก่าไปซ่อม แต่ก็นะมันใช่เรื่องหรอต้องยกไปซ่อมวันปกติที่มีเรียน วันหยุดเสาร์อาทิตย์รอหน่อยมันจะตายรึยังไง
แล้วอย่างวันนี้ด้วย (20/02/2014) เมื่อวันที่ 19 ผมก็อุตส่าเตือนมันด้วยความหวังดีนะ ว่าวันนี้ให้มาโรงเรียนเพราะอาทิตย์ที่แล้วไม่มาโรงเรียนแกไม่ได้สอบวิชานึงมีสิทธิติด ร. พี่แกก็รับคำอย่างดี พอเช้าวันนี้ผมก็ไม่เห็นพี่แกมาเหมือนเดิม พอกลับบ้านก็มีเหตุผลแนวๆที่ว่า ตื่นสาย ตื่น 11 โมงเลยไม่ได้ไปโรงเรียน อารมณ์แบบ พ่องงงงงงงงง นาฬิกาปลุกมีไว้ทำไม มือถือมีไว้ทำไม หรือเอาไว้โทรมาหาตรูตอนหกโมงเช้ายังไม่แหกขี้ตาตื่นแล้วบอกว่าฝากลาหน่อยวันนี้ไม่สะบาย ไม่สะบายพ่องอาทิตย์ต่ออาทิตย์...
-อีกเรื่องคือเรื่องที่ผมไม่ชอบที่สุดเป็นการส่วนตัวคือมันจะไม่เชื่อเหตุผลหรืออะไรก็ตามที่ผ่านการพิศูจน์ไปแล้ว
คืออะไร? ยกตัวอย่างเช่น เกมเกมนึงถ้าผมเล่นก่อนพี่แกแล้วผมรู้ว่าอย่างนู้นอย่างนี้ทำยังไง ไอเทมอะไรมีประโยชน์แบบไหน บลาๆ
แล้ววันนึงพี่แกมาเล่นเกมนั้นด้วยอย่างแรกที่พี่แกทำเลยก็คือการหาข้อมูล ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของผู้เล่นใหม่แต่ประเด็นคือ ไม่รู้พี่แกไปหาข้อมูลจากโคตรพ่อโคตรแม่ตำราไหนมา แล้วพี่แกก็จะเอามาพ่นให้เราฟังพอเราบอกสิ่งที่ดีกว่าพี่แกก็จะยืนกรานบอกแต่สิ่งที่พี่แกรู้มาเท่านั้นแถมตอบแบบกวนๆ อย่าถ้าผมจะบอกว่าเอ้อ ยาเขียวดีกว่ายาแดงนะ พี่แกก็จะเอาแต่ตอบว่า ยาแดงดีกว่าจ๊ะ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ อารมณ์ผมแบบ... จ๊ะพ่องงง แล้วตอนนั้นผมอธิบายสรรพคุณยาตัวนี้อยู่มันก็จะพิมพ์ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ คั่นทุกประโยคที่ผมพิมพ์ บอกตรงๆชวนโมโหมากถ้ามันนั่งพิมพ์อยู่ข้างๆอาจถูกต่อยได้
สุดท้ายนี้ก็อยากจะถามหน่อยครับว่าใครเคยเจอเคสนี้รึเปล่าแล้วจะช่วยมันยังไงดี..
เคยมีเพื่อนแบบนี้กันมั้ยครับแล้วจะแก้ปัญหากับมันยังไง
เพราะวีรกรรม อันแสนน่าหมั่นใส้ของมันในพักหลังๆมานี้
ย้อนกลับไปตั้งแต่เริ่มคบหากันจนกระทั่งเมื่อปีสองปีที่ผ่านมา
ไอ้เจ้าเพื่อนคนนี้ เค้าเริ่มจะคบเพื่อนอีกกลุ่มนึงบนอินเทอร์เน็ตซึ่งตอนนั้นเค้าอยู่ ม.ต้น แต่รู้สึกว่ากลุ่มเพื่อนในอินเตอร์เน็ตมันจะอยู่มหาลัยหรือม.ปลายกันหมดแล้ว
ตอนนั้นก็ไม่เป็นไรหรอกยังปกติดีอยู่ แต่พอเริ่มขึ้นม.ปลายเท่านั้นแหละอาการออก
สิ่งหน้าหมั่นใส้หลายๆอย่างเริ่มกรูกันออกมา
-ทั้งการที่ไม่ฟังความเห็นคนอื่น คิดว่าความเห็นตัวเองเท่านั้นที่ถูก
-ไม่ชอบฟังคนอื่นพูด(อันนี้โดนบ่อยเจ็บมากเหมือนพูดอยู่คนเดียว5555) แล้วจู่ๆพูดแทรกขึ่นมา
แล้วเวลาคนอื่นจะพูดแทรกมันก็จะไม่ยอมมันจะต้องพูดให้จบประโยคของมันต่อไปเรื่อยๆแม้ จะยาวนานขนาดไหนก็ตาม
-ชอบเมินคำพูดของเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ ยกตัวอย่างก็เช่นถ้าพวกผมทักไปหรือทำอะไรบางทีจากคุยๆอยู่ก็จะหยุดไปเฉยๆทั้งที่เรื่องคุยมันยังไม่จบ
แต่พอผมส่องดูสิ่งที่มันคุยกับเพื่อนในโลกออนไลน์ของมันนี่โหย คุยกันทั้งปีก็ไม่จบ(หรือพวกผมไม่หยั่งถึงเรื่องที่พวกเค้าคุยกัน รึเปล่า ฮาาา)
และสุดท้ายวีรกรรมที่แย่ที่สุดที่ทุกคนเพลียก็คือ การโดดเรียนแบบมีสไตล์ คือมันจะไม่ใช่แค่โดดเรียนแต่มันจะไม่ไปโรงเรียนเลย แล้วคือถ้าไม่ไปไม่กี่วันเดือนละครั้งสองครั้งไม่แปลก ที่พี่แกหยุดวันต่อวันเลย ไปวันหยุดวันไปวันหยุดวัน แล้วก็จะหาข้ออ้างมาแถได้ตลอด มีครั้งนึงผมเอาคอมไปโรงเรียนเพื่อพิมพ์งาน ประมาณคาบสองคาบสามยังเห็นมันออนอยู่ก็ทักไป มันบอกคอมเสียจะเอาไปซ่อม ซ่อมอะไรยังเห็นเล่นเกมอย่างสบายใจ แล้วก็มารู้ทีหลังว่าเอาคอมเก่าไปซ่อม แต่ก็นะมันใช่เรื่องหรอต้องยกไปซ่อมวันปกติที่มีเรียน วันหยุดเสาร์อาทิตย์รอหน่อยมันจะตายรึยังไง
แล้วอย่างวันนี้ด้วย (20/02/2014) เมื่อวันที่ 19 ผมก็อุตส่าเตือนมันด้วยความหวังดีนะ ว่าวันนี้ให้มาโรงเรียนเพราะอาทิตย์ที่แล้วไม่มาโรงเรียนแกไม่ได้สอบวิชานึงมีสิทธิติด ร. พี่แกก็รับคำอย่างดี พอเช้าวันนี้ผมก็ไม่เห็นพี่แกมาเหมือนเดิม พอกลับบ้านก็มีเหตุผลแนวๆที่ว่า ตื่นสาย ตื่น 11 โมงเลยไม่ได้ไปโรงเรียน อารมณ์แบบ พ่องงงงงงงงง นาฬิกาปลุกมีไว้ทำไม มือถือมีไว้ทำไม หรือเอาไว้โทรมาหาตรูตอนหกโมงเช้ายังไม่แหกขี้ตาตื่นแล้วบอกว่าฝากลาหน่อยวันนี้ไม่สะบาย ไม่สะบายพ่องอาทิตย์ต่ออาทิตย์...
-อีกเรื่องคือเรื่องที่ผมไม่ชอบที่สุดเป็นการส่วนตัวคือมันจะไม่เชื่อเหตุผลหรืออะไรก็ตามที่ผ่านการพิศูจน์ไปแล้ว
คืออะไร? ยกตัวอย่างเช่น เกมเกมนึงถ้าผมเล่นก่อนพี่แกแล้วผมรู้ว่าอย่างนู้นอย่างนี้ทำยังไง ไอเทมอะไรมีประโยชน์แบบไหน บลาๆ
แล้ววันนึงพี่แกมาเล่นเกมนั้นด้วยอย่างแรกที่พี่แกทำเลยก็คือการหาข้อมูล ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของผู้เล่นใหม่แต่ประเด็นคือ ไม่รู้พี่แกไปหาข้อมูลจากโคตรพ่อโคตรแม่ตำราไหนมา แล้วพี่แกก็จะเอามาพ่นให้เราฟังพอเราบอกสิ่งที่ดีกว่าพี่แกก็จะยืนกรานบอกแต่สิ่งที่พี่แกรู้มาเท่านั้นแถมตอบแบบกวนๆ อย่าถ้าผมจะบอกว่าเอ้อ ยาเขียวดีกว่ายาแดงนะ พี่แกก็จะเอาแต่ตอบว่า ยาแดงดีกว่าจ๊ะ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ อารมณ์ผมแบบ... จ๊ะพ่องงง แล้วตอนนั้นผมอธิบายสรรพคุณยาตัวนี้อยู่มันก็จะพิมพ์ ยาแดงดีกว่าจ๊ะ คั่นทุกประโยคที่ผมพิมพ์ บอกตรงๆชวนโมโหมากถ้ามันนั่งพิมพ์อยู่ข้างๆอาจถูกต่อยได้
สุดท้ายนี้ก็อยากจะถามหน่อยครับว่าใครเคยเจอเคสนี้รึเปล่าแล้วจะช่วยมันยังไงดี..