คือผมมีเพื่อน ผู้หญิงอยู่คนนึงครับ ชอบแอบมาเวลาผมกินข้าว หรือ ทำกิจกรรมใดๆก็แล้วแต่เธอชอบมองมาแล้วก็ยิ้ม บางทีก็บ้าๆนั่งเอานิ้วม้วนผมแล้วมองมาส่งยิ้มให้ มีอยู่วันหนึ่งข้อความมาหาผมในเฟสบุ๊คว่าคอมมีปัญหาให้ผมไปช่วยดูให้หน่อยและก่อนจบบทสนทนา ก็บอกว่าพ่อแม่ไม่อยู่บ้าน [จะบอกกูทำไมฟ่ะ]
เมื่อผมไปหาเธอที่ห้องเป็นคอนโดย่านสาทร ก็ลงมารับผม ใส่กางเกงยีนส์สั้นมากเหมือนจะไม่ได้ใส่ด้วยมั่งผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ขึ้นห้องไปโน๊ตบุ๊คให้ ก็เช็คสภาพคร่าว โดยรวม เช็คทุกอย่าง [ที่เครื่องเปิดไม่ติดเพราะแบตหมด] ผมจึงโมโหมาก ด้วยความที่ปัญหาที่มันแก้ง่ายมากเหมือนจะดูถูกผม จึงว่าเธอไป เรื่องแค่นี้ไม่รุ้หรือไงแค่แบตหมดแค่นี้ทำไมไม่เสียบปลั๊กชาตที่ชาตก็ไม่เสีย ผมจึงรีบหยิบของออกจากคอนโดแล้วกลับบ้านทันที
สมัยนี้คนเรานี่ไม่คิดจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อนเลยหรือไงเรื่องแค่นี้สงสัยครอบครัวไม่มีเวลาด้วยแหละมั่ง แค่เช็คอุปกรณ์คร่าวๆยังทำไม่เป็นแล้วใครจะเอาไปทำแฟนกัน เฮ้อ ！
เธอบ้าหรือเธอโง่กันแน่
เมื่อผมไปหาเธอที่ห้องเป็นคอนโดย่านสาทร ก็ลงมารับผม ใส่กางเกงยีนส์สั้นมากเหมือนจะไม่ได้ใส่ด้วยมั่งผมก็ไม่ได้คิดอะไร ก็ขึ้นห้องไปโน๊ตบุ๊คให้ ก็เช็คสภาพคร่าว โดยรวม เช็คทุกอย่าง [ที่เครื่องเปิดไม่ติดเพราะแบตหมด] ผมจึงโมโหมาก ด้วยความที่ปัญหาที่มันแก้ง่ายมากเหมือนจะดูถูกผม จึงว่าเธอไป เรื่องแค่นี้ไม่รุ้หรือไงแค่แบตหมดแค่นี้ทำไมไม่เสียบปลั๊กชาตที่ชาตก็ไม่เสีย ผมจึงรีบหยิบของออกจากคอนโดแล้วกลับบ้านทันที
สมัยนี้คนเรานี่ไม่คิดจะแก้ปัญหาเฉพาะหน้าก่อนเลยหรือไงเรื่องแค่นี้สงสัยครอบครัวไม่มีเวลาด้วยแหละมั่ง แค่เช็คอุปกรณ์คร่าวๆยังทำไม่เป็นแล้วใครจะเอาไปทำแฟนกัน เฮ้อ ！