การเมืองกับเวียงร้อยดาว

เมื่อคืนมีโอกาสดูละคอนน้ำเน่าของพงษ์พัฒน์ เวียงร้อยดาว ทำให้มองเห็นภาพโดยรวมของปัญหา
หรือหัวใจของปัญหา นั่นก็คือความแค้นของผีตนหนึ่งเท่านั้นเอง ถ้าผีตนนั้นหมดความแค้นความอยาก
ละคอนเรื่องนี้ก็จบลงทันที วันไหนก็วันนั้น แปลว่าถ้าเลิกแค้นตั้งแต่วันที่สองของการออนแอร์ ละคอนก็จบ
เพียงสองวันเท่านั้นเองแต่ผู้จัดเขาก็ต้องลากยาว แค้นไม่จบเสียที ละคอนมันก็ดำเนินต่อไป แต่เนื้อหาก็มีเท่านั้นแหละ
การเมืองไทยก็เหมือนกันนั่นแหละหัวใจแท้จริงก็มีอยู่นิดเดียว คือจะยอมให้การเมืองเดินไปโดยระบบของมันหรือไม่
เรื่องของเรื่องมันก็มีผีบางตัวหรือหลายตัวที่ไม่ยินยอม ให้มันเดินไปตามระบอบของมัน ต้องการเข้าไปควบคุม
ดูแล ต้องการมีอำนาจกำหนดโน่น กำหนดนี่ แล้วละคอนน้ำเน่าเรื่องการเมืองไทยจะจบลงอย่างไร มันจะจบลงก็เมื่อ
ท่านผีๆทั้งหลายต้องยอมให้การเมืองเดินไปตามระบบของมัน จะเลวจะดีมันก็เป็นเรื่องของคน ถ้าผียังไม่หายอาฆาต
ยังไม่ละความอยาก ความแค้น ปัญหามันก็ยังคงมีอยู่ต่อไป เรื่องราวทั้งหลายมันก็จะเกิดซับซ้อนทับถมกันไปเรื่อยๆ
ไม่มีวันจบ