************ตอนจบ************(บทความ)

.                                                           ........เมื่อถึงตอนจบ..จึงจะพบความจริง.........


                                                   เชื่อว่าหลายคนเริ่มถามหาตอนจน ของเหตุการณ์บ้านเมืองในตอนนี้
                                          อีกหลายคนอยากรู้ตอนต่อไป จะเป็นอย่างไร หลายคนรู้สึกเอียนกับละครฉากเก่า
              หลายคนรู้สึกเบื่อกับผู้กำกับเจ้าเดิม พร็อตเรื่องเดิมๆ ฉากเก่า สลับสับเปลี่ยนคนเล่น มายาวนาน เสพไปนานๆ ชักติดใจ...อำนาจ


                                                           ก็อยากให้หายใจลึกๆ เเล้วนั่งดูกันไป มองอย่างที่เข้าใจ
                                        ไม่ใช่เชื่อฝังหัวไม่เหงยมองสิ่งใดๆ เป็นธรรมดาของสังคมมนุษย์ หากเรามองดีๆ
                                       รอบๆบ้านเราก็เกิดขึ้นมาเเล้วเเทบทั้งหมด อาจยังขาดประเทศเราเท่านั้น ที่เก็บสะสม
                                           บ่มเอาไว้นาน นานจนบางคนบางกลุ่มคิดว่า มันจะอยู่อย่างนี้ตลอดไป

                                          
                                           อันว่าเราเกิดมาเริ่มเข้าใจความ สิ่งที่ฝังไว้ในหัวตามตำรามีมายาวนาน
                             กฎเกณกติกาสังคมเค้าขีดกรอบเราไว้ อันไหนต้องทำอันนี้ต้องทำ อันนั้นใช่ อันนี้คือถูกต้อง
           เราได้ดูในสิ่งที่เค้าอยากให้เราดูเราได้เห็นภาพที่เค้าต้องการให้เราจำ เราได้ฟังเรื่องเล่า จากการปรุงเเต่งตามรสชาดที่เค้าเเต่งเติม


                                           สังคมเรา คนดีเค้าตีตราไว้เเล้วจำเพาะ ความเข้าใจของสังคมในวันนี้
                             มาไกลเกินกว่าจะพูดให้เข้าใจภายในหนึ่งหน้ากระดาษคงไม่ได้ เวลาเท่านั้นที่จะเฉลยคำตอบ
                                           คำตอบที่ถูกต้อง คำตอบที่เเท้จริง คำตอบนั้น มันต้องใช้เวลา เเละยาวนาน


                                           หากเปรียบเหตุการบ้านเมืองวันนี้ ย้อนกลับไป ก็มีหลายภาค
                             ภาคนี้คงเป็นภาคที่สามหรือสี่อันนี้เราไม่เเน่ใจ เเต่เป็นตอนจบหรือไม่ อันนี้อยู่ที่ผู้ชม เริ่มเบื่อหน่าย
              กับละครเรื่องนี้เหลือเกิน พร้อมใจกันลุกขึ้น เดินออกจากโรง เเล้วไม่กลับมาดูมันอีก ผู้สร้างผู้กำกับก็คงม้วนเสื่อปิดฉากไปเอง


                                          มันไม่มีอะไรจีรังยั่งยืนไปยาวนานตราบชั่วฟ้าดินสลาย เมื่อมีเกิดก้ต้องมีดับไป
                             เเต่การดำรงค์อยู่ต้อง พึงรำลึกไว้ เมื่อจากไปคนเขาจะนินทาไปอีกยาวนานเเสนนาน
                             ตราบไปชั่วลูกหลาน การอยู่จึงต้องสร้างคุณ สร้างสิ่งดีงาม ไว้ให้คนรุ่นต่อไปได้จดจำ


                                           ความศรัทธาจะตามมาด้วยความรัก เเละเปลี่ยนไปเป็นความเคารพ
                             เเลจึงเป็นอำนาจ ตรงนี้เราต้องเข้าใจ อำนาจพึงมีได้เมื่อผู้คนส่วนใหญ่หยิบยื่นให้
                            เเต่หากยื้อเเย่งไปด้วย พละกำลัง เลห์กลอุบาย ใดๆ สังคมจะไม่ยอมรับเเละปฎิเสธอำนาจนั้น
                                           หากผู้คนล้วนสิ้นศรัทธา อำนาจจะยังคงอยู่ได้...หรือตรองดู