เรามีเรื่องไม่สบายใจเรื่องมันมีอยู่ว่า
เมื่อสามปีก่อนเราซื้อบ้านแถวสมุทรปราการเราต้องนั่งวินเข้าหมู่บ้านทุกวันจนมีวันหนึ่งเราได้นั่งวินเบอร์หนึงเขาตะคอกถามเราว่าจะไปที่ไหนเราก็บอกชื่อหมู่บ้านเขาถามว่าซอยอะไรเราก็บอกว่าจำซอยไม่ได้เขาก็บ่นว่าเราเนื่องจากทางหมู่บ้านเขาเพิ่งจะมีชื่อซอยเราก็จำไม่ได้แล้วเราทำงานไกลกลับถึงบ้านดึกป้ายซอยก็มองไม่เห็นเพราะบ้านเราอยู่ซอยสุดท้ายในหมู่บ้านไม่ค่อยสังเกตุว่าบ้านเราซอยอะไร(โดยปกติเราก็จะบอกทางกับวินทุกคนอยู่แล้ว) ในระยะสามปีที่ผ่านมาเราก็นั่งเบอร์นี้บ่อยแล้วเราก็เจอปัญหาต่างๆไม่ว่าจะเป็นโยนเงินที่เราให้ใส่ตะกร้าหน้ารถเอย สั่งให้เรานั่งคร่อม(ซึ่งเราก็ไม่ถนัดเพราะเราตัวใหญ่)ซึ่งเราบอกเขาว่าเรานั่งไม่เป็นเขาก็ว่าครั้งหน้าใส่กางเกงมาให้นั่งคร่อมเลยแล้วก็บิดรถใส่เรา จนวันหนึ่งเราทนไม่ไหวเราเรียกวินปุ๊บเป็นเบอร์นี้อีกแล้วเราเลยตัดสินใจถามว่าถ้าวันนี้นั่งจะว่าเราอีกไหมถ้าว่าอีกเราขอรอนั่งเบอร์อื่น เรายินดีจะรอ พอดีมีพี่วินวินเบอร์อื่นจัดให้เรานั่งเบอร์ถัดไป เราก็บอกพี่วินที่เรานั่งว่าเราไม่อยากมีปัญหานะเราแค่ไม่อยากนั่งเบอร์นั้นเขาว่าเราทุกครั้งและแสดงท่าทีไม่พอใจทุกครั้ง เราเครียดเลยขอไม่นั่ง หลังจากกวันนั้นเราก็เลือกที่จะเดินเข้าหมู่บ้านเพราะว่าเราคิดว่าจะได้ออกกำลังกายด้วยแล้วก็เลี่ยงการมีปัญหา จนเมื่อวานเราปวดปัสสาวะมากเราก็เลยเรียกวิน(แต่ไม่ใช่เบอร์ที่เล่ามาข้างต้นนะค่ะ)
บทสนทนา
วิน : ขึ้นนั่งคร่อมเลยมันหนักข้างเดียว
เรา : ยิ้มเสียงอ่อยๆ “ ไม่เอาอะค่ะ”
วิน : น้ำเสียงเซ็งมาก “เอ้าๆขึ้นมา”
เราก็นั่งเงียบเราว่าจะบอกเขาให้ส่งหน้าหมู่บ้านแต่เขาเลี้ยวเข้าหมู่บ้านเราก็เลยถาม
เรา : รู้ได้อย่างระว่าอยู่หมู่บ้านนี้ (ในใจเราคิดแปลกใจค่ะ)
วิน : ตะคอก”ก็คุณไม่บอกผมๆก็เดาเอา”
เรา : ก็ไม่เห็นถามว่าลงไหน นิค่ะ
ระหว่างนั้นเนื่องจากในหมู่บ้านเรามีลูกระนาดเยอะมากๆประมาณ หกลูกกว่าจะถึงบ้านเรา เราเห็นเขาขึ้นลูกแรกรถก็ครืดตรงกลางรถมอเตอร์ไชค์อะค่ะวินเขาก็เหมือนไม่พอใจจนมาลูกที่สองก็ครืดอีกเราเลยแจ้งเขาไปว่า
เรา : ลงนี้แหละค่ะ (หลังจากจบประโยคข้างบนนะค่ะเพราะเราเห็นรถเขาครือเลยสงสารรถเขาเพราะเราเข้าใจเรามันตัวใหญ่แล้วเราคิดว่าจะถึงบ้านแล้วเดินอีก200เมตรประมาณสามซอยถึง)
วิน : ผมไปทำอะไรคุณ (เสียงตะคอกตามเคย)
เรา : ไม่นิค่ะเราสงสารรถ (ในใจเราคิดอย่างนี้จริงๆ)
เราก็จ่ายค่ารถตามปกติเขาก็ไม่รับ มองหน้าเราแล้วก็เลี้ยวรถกลับเราก็วิ่งตามเอาไปให้เราบอกไม่เป็นไรค่ะเราจะถึงบ้านแล้วเอาไปเถอะค่ะเขาก็ไม่เอา
เราอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราผิดอะไรงงแล้วเราควรทำอย่างไรในเหตุการณ์นี้ แต่ใจเราคิดว่าจะเดินเข้าหมู่บ้านเอาก็กลัวว่าเขาจะมาแกล้งเฉี่ยวชน เราเลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ขอแท๊กห้องก้นครัวด้วยนะค่ะเพราะเราเข้าห้องนี้บ่อย / ขอบคุณทุกความเห็นด้วยค่ะ
เรามีปัญหากับวินมอเตอร์ไซค์ปากทางเข้าหมู่บ้านรบกวนเพื่อนๆแสดงความคิดเห็นหน่อยค่ะ
เมื่อสามปีก่อนเราซื้อบ้านแถวสมุทรปราการเราต้องนั่งวินเข้าหมู่บ้านทุกวันจนมีวันหนึ่งเราได้นั่งวินเบอร์หนึงเขาตะคอกถามเราว่าจะไปที่ไหนเราก็บอกชื่อหมู่บ้านเขาถามว่าซอยอะไรเราก็บอกว่าจำซอยไม่ได้เขาก็บ่นว่าเราเนื่องจากทางหมู่บ้านเขาเพิ่งจะมีชื่อซอยเราก็จำไม่ได้แล้วเราทำงานไกลกลับถึงบ้านดึกป้ายซอยก็มองไม่เห็นเพราะบ้านเราอยู่ซอยสุดท้ายในหมู่บ้านไม่ค่อยสังเกตุว่าบ้านเราซอยอะไร(โดยปกติเราก็จะบอกทางกับวินทุกคนอยู่แล้ว) ในระยะสามปีที่ผ่านมาเราก็นั่งเบอร์นี้บ่อยแล้วเราก็เจอปัญหาต่างๆไม่ว่าจะเป็นโยนเงินที่เราให้ใส่ตะกร้าหน้ารถเอย สั่งให้เรานั่งคร่อม(ซึ่งเราก็ไม่ถนัดเพราะเราตัวใหญ่)ซึ่งเราบอกเขาว่าเรานั่งไม่เป็นเขาก็ว่าครั้งหน้าใส่กางเกงมาให้นั่งคร่อมเลยแล้วก็บิดรถใส่เรา จนวันหนึ่งเราทนไม่ไหวเราเรียกวินปุ๊บเป็นเบอร์นี้อีกแล้วเราเลยตัดสินใจถามว่าถ้าวันนี้นั่งจะว่าเราอีกไหมถ้าว่าอีกเราขอรอนั่งเบอร์อื่น เรายินดีจะรอ พอดีมีพี่วินวินเบอร์อื่นจัดให้เรานั่งเบอร์ถัดไป เราก็บอกพี่วินที่เรานั่งว่าเราไม่อยากมีปัญหานะเราแค่ไม่อยากนั่งเบอร์นั้นเขาว่าเราทุกครั้งและแสดงท่าทีไม่พอใจทุกครั้ง เราเครียดเลยขอไม่นั่ง หลังจากกวันนั้นเราก็เลือกที่จะเดินเข้าหมู่บ้านเพราะว่าเราคิดว่าจะได้ออกกำลังกายด้วยแล้วก็เลี่ยงการมีปัญหา จนเมื่อวานเราปวดปัสสาวะมากเราก็เลยเรียกวิน(แต่ไม่ใช่เบอร์ที่เล่ามาข้างต้นนะค่ะ)
บทสนทนา
วิน : ขึ้นนั่งคร่อมเลยมันหนักข้างเดียว
เรา : ยิ้มเสียงอ่อยๆ “ ไม่เอาอะค่ะ”
วิน : น้ำเสียงเซ็งมาก “เอ้าๆขึ้นมา”
เราก็นั่งเงียบเราว่าจะบอกเขาให้ส่งหน้าหมู่บ้านแต่เขาเลี้ยวเข้าหมู่บ้านเราก็เลยถาม
เรา : รู้ได้อย่างระว่าอยู่หมู่บ้านนี้ (ในใจเราคิดแปลกใจค่ะ)
วิน : ตะคอก”ก็คุณไม่บอกผมๆก็เดาเอา”
เรา : ก็ไม่เห็นถามว่าลงไหน นิค่ะ
ระหว่างนั้นเนื่องจากในหมู่บ้านเรามีลูกระนาดเยอะมากๆประมาณ หกลูกกว่าจะถึงบ้านเรา เราเห็นเขาขึ้นลูกแรกรถก็ครืดตรงกลางรถมอเตอร์ไชค์อะค่ะวินเขาก็เหมือนไม่พอใจจนมาลูกที่สองก็ครืดอีกเราเลยแจ้งเขาไปว่า
เรา : ลงนี้แหละค่ะ (หลังจากจบประโยคข้างบนนะค่ะเพราะเราเห็นรถเขาครือเลยสงสารรถเขาเพราะเราเข้าใจเรามันตัวใหญ่แล้วเราคิดว่าจะถึงบ้านแล้วเดินอีก200เมตรประมาณสามซอยถึง)
วิน : ผมไปทำอะไรคุณ (เสียงตะคอกตามเคย)
เรา : ไม่นิค่ะเราสงสารรถ (ในใจเราคิดอย่างนี้จริงๆ)
เราก็จ่ายค่ารถตามปกติเขาก็ไม่รับ มองหน้าเราแล้วก็เลี้ยวรถกลับเราก็วิ่งตามเอาไปให้เราบอกไม่เป็นไรค่ะเราจะถึงบ้านแล้วเอาไปเถอะค่ะเขาก็ไม่เอา
เราอยากถามความคิดเห็นของเพื่อนๆหน่อยค่ะว่าเราผิดอะไรงงแล้วเราควรทำอย่างไรในเหตุการณ์นี้ แต่ใจเราคิดว่าจะเดินเข้าหมู่บ้านเอาก็กลัวว่าเขาจะมาแกล้งเฉี่ยวชน เราเลยไม่รู้จะทำอย่างไรดี
ขอแท๊กห้องก้นครัวด้วยนะค่ะเพราะเราเข้าห้องนี้บ่อย / ขอบคุณทุกความเห็นด้วยค่ะ