http://pantip.com/topic/31632099 จากกระทู้นี้
หลังจากเหตุการณ์นี้ เราเคลียร์กัน โดยเราได้บอกให้แฟนเราวางตัวใหม่ แฟนเราสัญญาว่าจะถอยห่าง จะคุยเฉพาะเรื่องงาน
เค้ารับปากเราเองว่าจะทำให้ เรากดรับแอดเฟรนผู้หญิงคนนี้เพื่อให้อยู่ในลิสต์เฟรนไลน์แฟนเรา
เราบอกกับแฟนว่า ห้ามเค้าลบบทสนทนานี้ เพราะหลังจากนี้เราจะมาดู ถ้าคุยกันอีกเราจะเห็น ถ้ามันถูกลบออกไปแสดงว่าคุยอะไรแล้วปิดบังเรา
เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เราเช็คไลน์สองวันถัดมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เช็คไลน์อีก
แต่เราเฝ้าถามแฟนแทบทุกวันว่าคุยกันเหมือนเดิมไหม เป็นยังไงบ้าง เค้าจะตอบประโยคเดิมๆว่าก็ไม่แล้วหนิ
บอกว่าเพื่อนผู้หญิงคงรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็เลยไม่เหมือนเดิม พร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจที่เราถามบ่อยๆ บอกให้เราเลิกถามได้แล้ว
เวลาผ่านเลยมาหลายวัน เราเกิดอยากจะแอบออนไอดีไลน์แฟนเราบนคอม เราใจหาย มือสั่น ช็อคมาก เพราะสิ่งที่เราเห็น คือ…
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราเซฟรูปไว้ เราไลน์ไปหาแฟนเรา ถามว่ามีอะไรจะสารภาพเรามั้ย
เค้าตอบว่าไม่มี เราเลยส่งรูปทั้งหมดไปให้เค้าดู เค้าเอาแต่ขอโทษเรา แต่ยืนยันว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน คิดแค่เพื่อน คุยแบบเพื่อน
เราเสียใจมากที่สุด เพราะนี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่นอกใจเรา ตลอดเกือบ 7 ปีที่คบกันมา
เราได้แต่เกิดคำถามว่า ทำไมเค้าเพิ่งรู้จักกันที่ทำงานไม่ถึงเดือน เค้าต้องการเป็นเพื่อนกับแค่คนนี้เท่านั้น ทั้งๆที่มันคือความไม่สบายใจของเรา
เราที่คบกันมาตั้งหกเจ็ดปี เราที่แทบไม่เคยขออะไรจากเค้าเลยนอกจากคำเดียวคือคำว่าซื่อสัตย์
"เราไม่เข้าใจทำไมเค้าต้องฝันถึงกัน ไม่เข้าใจว่าจันทร์ถึงศุกร์วันละ 10ชม.ที่ทำงาน เราเจอเค้าคุยกันแค่วันละสองสามชม. มันไม่เพียงพอ"
"ทำไมวันหยุดเสาร์อาทิตย์เค้ายังต้องไลน์ไปคุยกัน ทั้งที่เราอยู่ข้างๆ"
"แฟนเราเอาแต่ถามว่าอยากกินอะไร จะซื้อให้กิน แต่ไม่เคยบอกว่าจะทำให้กินอย่างที่บอกกับผู้หญิงคนนั้น"
"เราถามว่าทำไมต้องถามราศี ต้องขอเบอร์ บอกว่าอยากจะล้อเล่น อยากจะรู้ว่าให้หรือไม่ให้ ถ้าให้จะได้พูดประโยคว่า"ง่ายว่ะ" เพียงแค่นั้น
แล้วยังไง ยังไงต่อ...มันสร้างประโยชน์อะไรให้แฟนเรา"
"วันจันทร์ซึ่งเป็นวันทำงาน ก็ยังไลน์ถามว่าถึงที่ทำงานรึยัง แต่ก่อนหน้าบอกกับเราว่าคุยกันแค่ที่ทำงาน ตอนเช้าถึงเร็วเจอก็คุยกัน นินทาคนอื่นกันแค่นั้น"
"บอกว่างานยุ่ง แต่ก็ยังไลน์คุยกัน ทำไมไม่หันหน้าไปคุยกันล่ะ ทำไมต้องพยายามทำให้ทุกๆอย่างมันคือความลับของเค้าแค่สองคน"
"เค้าบอกว่าถ้าเค้าแอบคุยกันแล้วลบไลน์ได้แบบนี้ก็ดี ก็มีกิ๊กได้สิ ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะอารมณ์ดี"
ทุกๆประโยค เราไม่เข้าใจว่าแฟนเราต้องการอะไรจากประโยคต่างๆที่ออกไปแบบนั้น
มันมีแต่คำถามวนไปวนมาในหัวเราโดยที่เราไม่รู้คำตอบ
แฟนเราต้องการเพื่อนทั้งๆที่เค้ามีสังคม มีโอกาสเจอคนภายนอก จะคุยกับเพื่อนเก่าๆสักกี่คนเราไม่เคยห้าม
แต่กับเรา ตั้งแต่เราลาออก(เดิมทำงานที่เดียวกับแฟน) เราต้องยู่บ้านช่วยแม่ขายของ ไม่มีเพื่อน ไม่ได้เจอเพื่อนมานานเท่าไหร่ลืมไปแล้ว
เรามีแฟนคนเดียวที่อยู่ข้างเรา เรามีคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อน เราอยู่กับหน้าเฟซบุค ไม่มีคนให้เราเอ่ยปากคุยด้วย
เราพยายามปรับตัวเอง อดทนรับความเหงาให้ไหว ทำใจยอมรับว่าเค้าไปทำงานให้ผ่านพ้นแต่ละวัน
เราทนได้ขนาดนี้ โดยที่เราไม่เคยขอร้องว่าเราต้องการเพื่อน แต่เค้าโหยหาเพื่อนคนนี้นักหนา
แม้การกระทำนั้นจะทำผิดต่อเรา แม้เค้าจะตั้งรูปดิสเพลไลน์เป็นรูปคู่เรา แม้เราจะเคยขู่ เคยบอกเคยห้าม เคยขอร้องเค้ายังไง
แต่เค้าพยายามพังมันทุกอย่าง ไม่มีใจคิดถึงเราบ้างเลยหรอ ไม่มีหน้าเราขึ้นมาเตือนสติเค้าเลยว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่
คำว่า"เพื่อน" มันสามารถทำลาย ทะลุกำแพงที่เราตั้งไว้ทั้งหมดได้ขนาดนี้เลย
แล้วสิ่งเหล่านี้มันคืออะไร เพื่อนต่างเพศร่วมงานกันเฉยๆกันมันต้องขนาดนี้จริงๆนะหรอ
ทุกๆประโยคที่เค้าคุยกัน ทุกๆประโยคที่แฟนเราพร่ำบอกให้เราเชื่อใจเค้า สุดท้ายพบว่าเค้าหลอกลวง พยายามปิดบังเรา
มันตามหลอกหลอนเรามาก มันเอาออกจากความคิดเราไปไม่ได้
วันนี้เค้ามานั่งขอโทษ มาร้องขอให้เราเชื่อว่าเค้าเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ มาขอโอกาสให้เค้าพิสูจน์ตัวเองว่าเค้าจะดีขึ้น
เค้าบอกว่ายอมลาออกจากงานเพื่อมาอยู่กับเรา เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอผู้หญิงคนนั้นอีก ให้พูดมาเลยว่าต้องการแบบไหน เค้าจะทำให้
แต่ในมุมของเรา ทางไหนก็คือทุกข์ ซึ่งงานคืออนาคต เค้ากำลังเริ่มต้นกับที่ใหม่ได้ดี
บริษัทมีชื่อเสียง ตำแหน่งงานดี มีตำแหน่งที่สูงกว่ารออยู่ เค้าลาออกหมายถึงอนาคตครอบครัว ความมั่นคงก็พังลง
แต่ถ้าเค้าไปทำงาน เค้าก็ยังต้องเจอผู้หญิงคนนั้น ความรู้สึกเราก็แย่
เค้ามาให้ทางเลือกเรา ทางที่เราไม่อยากเลือกมันทั้งสองทาง ที่ต้องการคือไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยมากกว่า ถึงบอกถึงขอไปหมดแล้วทุกอย่าง
เราบอกเค้าว่า เราแค่คู่ชีวิต แค่ครึ่งหนึ่งของชีวิตเค้า ยังไงอีกครึ่งนึงมันก็คือชีวิตของเค้าเอง เราไม่สามารถตัดสินอนาคตเค้าได้
ทุกๆอย่างค้าต้องตัดสินใจเอง แต่เราก็บอกให้เค้าเลือกงาน เพราะหนี้สินรออยู่ อนาคตรออยู่ งานที่ทำไปแล้วเหนื่อยไปแล้วก็ต้องการเงินเดือนไม่ใช่เสียฟรี
เราต้องบอกเค้าว่าเราอยู่ได้ ทั้งที่ความจริง ใจเราก็เกินจะทนรับไหว
นี่คือคำพูดของคนคิดแค่เพื่อนกันจริงๆหรอคะ ?
หลังจากเหตุการณ์นี้ เราเคลียร์กัน โดยเราได้บอกให้แฟนเราวางตัวใหม่ แฟนเราสัญญาว่าจะถอยห่าง จะคุยเฉพาะเรื่องงาน
เค้ารับปากเราเองว่าจะทำให้ เรากดรับแอดเฟรนผู้หญิงคนนี้เพื่อให้อยู่ในลิสต์เฟรนไลน์แฟนเรา
เราบอกกับแฟนว่า ห้ามเค้าลบบทสนทนานี้ เพราะหลังจากนี้เราจะมาดู ถ้าคุยกันอีกเราจะเห็น ถ้ามันถูกลบออกไปแสดงว่าคุยอะไรแล้วปิดบังเรา
เค้าก็ไม่ได้ว่าอะไร เราเช็คไลน์สองวันถัดมา ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้เช็คไลน์อีก
แต่เราเฝ้าถามแฟนแทบทุกวันว่าคุยกันเหมือนเดิมไหม เป็นยังไงบ้าง เค้าจะตอบประโยคเดิมๆว่าก็ไม่แล้วหนิ
บอกว่าเพื่อนผู้หญิงคงรู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ก็เลยไม่เหมือนเดิม พร้อมกับทำสีหน้าไม่พอใจที่เราถามบ่อยๆ บอกให้เราเลิกถามได้แล้ว
เวลาผ่านเลยมาหลายวัน เราเกิดอยากจะแอบออนไอดีไลน์แฟนเราบนคอม เราใจหาย มือสั่น ช็อคมาก เพราะสิ่งที่เราเห็น คือ…
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เราเซฟรูปไว้ เราไลน์ไปหาแฟนเรา ถามว่ามีอะไรจะสารภาพเรามั้ย
เค้าตอบว่าไม่มี เราเลยส่งรูปทั้งหมดไปให้เค้าดู เค้าเอาแต่ขอโทษเรา แต่ยืนยันว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน คิดแค่เพื่อน คุยแบบเพื่อน
เราเสียใจมากที่สุด เพราะนี่เป็นครั้งที่สามแล้วที่นอกใจเรา ตลอดเกือบ 7 ปีที่คบกันมา
เราได้แต่เกิดคำถามว่า ทำไมเค้าเพิ่งรู้จักกันที่ทำงานไม่ถึงเดือน เค้าต้องการเป็นเพื่อนกับแค่คนนี้เท่านั้น ทั้งๆที่มันคือความไม่สบายใจของเรา
เราที่คบกันมาตั้งหกเจ็ดปี เราที่แทบไม่เคยขออะไรจากเค้าเลยนอกจากคำเดียวคือคำว่าซื่อสัตย์
"เราไม่เข้าใจทำไมเค้าต้องฝันถึงกัน ไม่เข้าใจว่าจันทร์ถึงศุกร์วันละ 10ชม.ที่ทำงาน เราเจอเค้าคุยกันแค่วันละสองสามชม. มันไม่เพียงพอ"
"ทำไมวันหยุดเสาร์อาทิตย์เค้ายังต้องไลน์ไปคุยกัน ทั้งที่เราอยู่ข้างๆ"
"แฟนเราเอาแต่ถามว่าอยากกินอะไร จะซื้อให้กิน แต่ไม่เคยบอกว่าจะทำให้กินอย่างที่บอกกับผู้หญิงคนนั้น"
"เราถามว่าทำไมต้องถามราศี ต้องขอเบอร์ บอกว่าอยากจะล้อเล่น อยากจะรู้ว่าให้หรือไม่ให้ ถ้าให้จะได้พูดประโยคว่า"ง่ายว่ะ" เพียงแค่นั้น
แล้วยังไง ยังไงต่อ...มันสร้างประโยชน์อะไรให้แฟนเรา"
"วันจันทร์ซึ่งเป็นวันทำงาน ก็ยังไลน์ถามว่าถึงที่ทำงานรึยัง แต่ก่อนหน้าบอกกับเราว่าคุยกันแค่ที่ทำงาน ตอนเช้าถึงเร็วเจอก็คุยกัน นินทาคนอื่นกันแค่นั้น"
"บอกว่างานยุ่ง แต่ก็ยังไลน์คุยกัน ทำไมไม่หันหน้าไปคุยกันล่ะ ทำไมต้องพยายามทำให้ทุกๆอย่างมันคือความลับของเค้าแค่สองคน"
"เค้าบอกว่าถ้าเค้าแอบคุยกันแล้วลบไลน์ได้แบบนี้ก็ดี ก็มีกิ๊กได้สิ ปิดท้ายด้วยเสียงหัวเราะอารมณ์ดี"
ทุกๆประโยค เราไม่เข้าใจว่าแฟนเราต้องการอะไรจากประโยคต่างๆที่ออกไปแบบนั้น
มันมีแต่คำถามวนไปวนมาในหัวเราโดยที่เราไม่รู้คำตอบ
แฟนเราต้องการเพื่อนทั้งๆที่เค้ามีสังคม มีโอกาสเจอคนภายนอก จะคุยกับเพื่อนเก่าๆสักกี่คนเราไม่เคยห้าม
แต่กับเรา ตั้งแต่เราลาออก(เดิมทำงานที่เดียวกับแฟน) เราต้องยู่บ้านช่วยแม่ขายของ ไม่มีเพื่อน ไม่ได้เจอเพื่อนมานานเท่าไหร่ลืมไปแล้ว
เรามีแฟนคนเดียวที่อยู่ข้างเรา เรามีคอมพิวเตอร์เป็นเพื่อน เราอยู่กับหน้าเฟซบุค ไม่มีคนให้เราเอ่ยปากคุยด้วย
เราพยายามปรับตัวเอง อดทนรับความเหงาให้ไหว ทำใจยอมรับว่าเค้าไปทำงานให้ผ่านพ้นแต่ละวัน
เราทนได้ขนาดนี้ โดยที่เราไม่เคยขอร้องว่าเราต้องการเพื่อน แต่เค้าโหยหาเพื่อนคนนี้นักหนา
แม้การกระทำนั้นจะทำผิดต่อเรา แม้เค้าจะตั้งรูปดิสเพลไลน์เป็นรูปคู่เรา แม้เราจะเคยขู่ เคยบอกเคยห้าม เคยขอร้องเค้ายังไง
แต่เค้าพยายามพังมันทุกอย่าง ไม่มีใจคิดถึงเราบ้างเลยหรอ ไม่มีหน้าเราขึ้นมาเตือนสติเค้าเลยว่าเค้ากำลังทำอะไรอยู่
คำว่า"เพื่อน" มันสามารถทำลาย ทะลุกำแพงที่เราตั้งไว้ทั้งหมดได้ขนาดนี้เลย
แล้วสิ่งเหล่านี้มันคืออะไร เพื่อนต่างเพศร่วมงานกันเฉยๆกันมันต้องขนาดนี้จริงๆนะหรอ
ทุกๆประโยคที่เค้าคุยกัน ทุกๆประโยคที่แฟนเราพร่ำบอกให้เราเชื่อใจเค้า สุดท้ายพบว่าเค้าหลอกลวง พยายามปิดบังเรา
มันตามหลอกหลอนเรามาก มันเอาออกจากความคิดเราไปไม่ได้
วันนี้เค้ามานั่งขอโทษ มาร้องขอให้เราเชื่อว่าเค้าเป็นแค่เพื่อนกันจริงๆ มาขอโอกาสให้เค้าพิสูจน์ตัวเองว่าเค้าจะดีขึ้น
เค้าบอกว่ายอมลาออกจากงานเพื่อมาอยู่กับเรา เพื่อจะได้ไม่ต้องเจอผู้หญิงคนนั้นอีก ให้พูดมาเลยว่าต้องการแบบไหน เค้าจะทำให้
แต่ในมุมของเรา ทางไหนก็คือทุกข์ ซึ่งงานคืออนาคต เค้ากำลังเริ่มต้นกับที่ใหม่ได้ดี
บริษัทมีชื่อเสียง ตำแหน่งงานดี มีตำแหน่งที่สูงกว่ารออยู่ เค้าลาออกหมายถึงอนาคตครอบครัว ความมั่นคงก็พังลง
แต่ถ้าเค้าไปทำงาน เค้าก็ยังต้องเจอผู้หญิงคนนั้น ความรู้สึกเราก็แย่
เค้ามาให้ทางเลือกเรา ทางที่เราไม่อยากเลือกมันทั้งสองทาง ที่ต้องการคือไม่อยากให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นเลยมากกว่า ถึงบอกถึงขอไปหมดแล้วทุกอย่าง
เราบอกเค้าว่า เราแค่คู่ชีวิต แค่ครึ่งหนึ่งของชีวิตเค้า ยังไงอีกครึ่งนึงมันก็คือชีวิตของเค้าเอง เราไม่สามารถตัดสินอนาคตเค้าได้
ทุกๆอย่างค้าต้องตัดสินใจเอง แต่เราก็บอกให้เค้าเลือกงาน เพราะหนี้สินรออยู่ อนาคตรออยู่ งานที่ทำไปแล้วเหนื่อยไปแล้วก็ต้องการเงินเดือนไม่ใช่เสียฟรี
เราต้องบอกเค้าว่าเราอยู่ได้ ทั้งที่ความจริง ใจเราก็เกินจะทนรับไหว