ท้อคับ

บางครั้งก็เนอะ ทำงานบางคัร้ง มันก็มีเหนื่อยล้า มีท้อเป็นธรรมดา เราเป็นคน ตจว. ก็มาทำงานในกรุงเทพ อยู่คนเดียว บางครั้ง ความท้อและเหนื่อยเรานั้น ก็ไม่รู้ว่าจะระบายให้ใครฟัง บางครั้งก็อยากมีกำลังใจดีๆ บ

เพิ่งมาทำงานเป็นพนักงาน Pc วิ่ง หนื่อยจังคับ ได้ลงที่โน้นที่นี้ ยอดก็ไม่ถึงเป้า,oT. น้อย,โบนัสไม่มี,ต้องแย่งกันขาย ใครขายได้ก็ได้ยอด ขายไม่ได้ก็อด เราจะไหวมั้ยเนี้ย เซ็งจุงเบย.

เป็นพนักงานบริษัทอยู่ดีๆผู้ซื้อบ้านตามปกติ วันหนึ่งน้องมาขอให้ช่วยเหลือค้ำรถให้มีคนค้ำทั้งหมด 3 คนเพราะดาวน์น้อย ไอ้เราก็ไม่ได้คิดอะไรเพราะเห็นว่าเอาไว้ใช้งานจะไปขายของ อยู่ไปสักพักบอกรถโดนยึด พร้อมกั

สวัสดีค่ะ เบื้องต้นเราก็ทำกระทู้สนทนานี้มาเพราะอยากระบายปัญหาส่วนตัวเล็กน้อย เราอายุ 18 ปีค่ะ ตอนนี้เรียนอยู่ปวช. ปีที่ 2 เราทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย โดยที่ทางบ้านไม่ได้ช่วยส่งให้เลย เราเข้าใจดีและพยายา

แรงกระตุ้นเพื่อครอบครัวหรือเพื่ออนาคต เป็นชนิดที่ “ไม่หายง่าย” ต่อให้เหนื่อย ท้อ หรือเจอกระแสลบ ก็ยังมีเหตุผลให้ลุกขึ้นมาสู้เสมอ

ทำไมเหนื่อยจังท้อจังท้อกับชีวิตมากๆระบายที่ไหนก็ไม่ได้คงไม่มีใครเข้าใจคงได้เเค่ในนี้สินะจนบางทีต้องร้องไห้คนเดียวทำไมต้องเป็นอย่างงี้นะไม่เข้าใจเลยชีวิตนี้ทำไมไม่มีไรเลยนะนี้แค่อายุ19ยังเป็นขนาดนี้ละโ

ปกติเราเป็นคนคิดมากค่ะ เสพข่าวลบๆ กลัวเป็นโรค กลัวสูญเสียคิดจนรบกวนการใช้ชีวิต จนเหนื่อยเพลีย ไม่อยากทำอะไร นอนหลับเองได้ปกติค่ะ แต่การที่คิดทุกวันทำให้สมองอื้อตื้อ เหนื่อยหอบ สั่นมาเป็นพักๆ เลยตัดสิน