ข้อคิดในยามลังเลว่าจะปฏิบัติอย่างไร เพื่ออะไร

ผมได้ไตร่ตรองข้อคิดเพื่อเตือนตัวเอง ในยามลังเลว่าจะปฏิบัติ เพื่อวัตถุประสงค์อะไร
จึงใคร่ขอนำเสนอเพื่อขอคำแนะนำจากเพื่อนร่วมปฏิบัติ และผู้รู้ในห้องนี้ ด้วยครับ

ผู้ภาวนาเพื่อถึงอริยมรรค อริยผล พึงตั้งมั่นในศีล อันเป็นองค์ในอริยมรรค และเป็นสมบัติเบื้องต้นแห่งพระโสดาปัฎฎิผล
ผู้ภาวนาเพื่อถึงอริยมรรค อริยผล พึงอบรมสมาธิ อันเป็นองค์ในอริยมรรค
ผู้ภาวนาเพื่อถึงอริยมรรค อริยผล พึงอบรมปัญญาและสัมมาทิฐิ อันเป็นองค์ในอริยมรรค

พระโพธิสัตว์ พึงตั้งมั่นในศีล เพื่อยังศีลบารมีให้เต็ม อีกทั้งยังเป็นปัจจัยให้การบำเพ็ญในวัฎฎสงสารอันยาวไกลเป็นไปได้โดยไม่ลำบาก ปราศจากการบีบคั้นโดยวิบาก
พระโพธิสัตว์ พึงอบรมสมาธิ เพื่อยังอุเบกขาบารมี ขันติบารมีให้เต็ม อีกทั้งยังเป็นปัจจัยให้การบำเพ็ญในวัฎฎสงสารอันยาวไกลเป็นไปได้โดยไม่ลำบาก หล่อเลี้ยงด้วยสมาธิสุข
พระโพธิสัตว์ พึงอบรมปัญญา และสัมมาทิฐิ เพื่อยังปัญญาบารมีให้เต็ม อีกทั้งยังเป็นปัจจัยให้การบำเพ็ญในวัฎฎสงสารอันยาวไกลไม่เนิ่นนาน ด้วยหลงออกจากสัมมาทิฐิ

ดังนั้นผู้ปฏิบัติ ไม่ว่ามีปณิธานเช่นไร พึงตั้งมั่นใน ศีล สมาธิ ปัญญา สัมมาทิฐิ เป็นเครื่องอยู่