สวัสดีค่ะ เราไม่เคยตั้งกระทู้ในพันทิพเลย หากผิดพลาดประการใด ต้องขอโทษด้วยนะคะ
ตอนนี้เราอัดอั้นตันใจเรื่องการเมืองมากค่ะ ทีแรกเราคิดว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อตัวเรา แต่เราคิดผิด เพราะตอนนี้มันเริ่มลุกลามมาถึงเราและครอบครัวเรา
เราเป็นสาวโรงงานจังหวัดทางภาคอีสาน หาเช้ากินค่ำ แต่ก็ยังสุขใจ ที่ได้อยู่ที่บ้าน มีโรงงานโรงงานหนึ่งมาตั้งที่บ้าน เป็นโรงงานเย็บกระเป๋าและของใช้อื่นๆ ที่เป็นผ้า ยี่ห้อหนึ่งที่ลวดลายน่ารักค่ะ
โรงงานนี้เป็นโรงงานแห่งเดียวในตำบลห่างไกลนี้ค่ะ คนเกือบทั้งตำบลทำงานที่นี่ ถือว่าดีทีเดียวค่ะ ทำให้เราลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องไปหางานทำที่กรุงเทพฯ วันหยุดเราก็ได้ช่วยพ่อทำนา ปลูกอ้อยได้ด้วย เราได้อยู่กันพร้อมหน้าครอบครัว ไม่เหมือนตอนที่เรายังเด็ก ทุกคนต้องไปหางานทำที่กรุงเทพหรือไม่ก็ชลบุรีค่ะ ตอนนี้แม่เราก็ทำงานอยู่ในโรงงานด้วยค่ะ มีแต่พ่อเราที่ทำนาปลูกอ้อยไปตามเรื่อง
ตั้งแต่มีการชุมนุม ยอดขายของโรงงานก็ลดลงค่ะ (โรงงานมีร้านอยู่ที่เซ็นทรัลเวิร์ล หรือสยาม อะไรแถวนั้น เราไม่มั่นใจนะคะ แต่เรารู้ว่าคนต่างชาติจะชอบซื้อ จะมีทัวร์มาลง อะไรประมาณนี้ เราได้ยินเขาพูดมา แต่ไม่มั่นใจเพราะเราไม่เคยไปค่ะ)
งานเริ่มไม่มีมาให้ทำ ทุกวันนี้เรามาทำงาน แต่โรงงานไม่มีงานให้ทำค่ะ เราก็เริ่มหวั่นใจ จนเมื่อเร็วๆ นี้เขาประกาศว่า
"ทางโรงงานจะรอดูถึงเดือนเมษา หากสถานการณ์ไม่ดีขึ้น เขาอาจจะต้องปิดโรงงานค่ะ เพราะตอนนี้ก็มีปิดไปแล้วสามโรง ที่ขอนแก่นแล้วก็ที่ไหนอีกไม่รู้สองโรง"
ตอนนี้พนักงานทุกคนเคว้งคว้างค่ะ เราไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป เราอาจต้องไปหางานทำที่กรุงเทพหรือชลบุรี แม่เราก็อายุมากแล้วค่ะ ทำงานที่นี่ก็พอทำได้ เพราะเขาให้อยู่แผนกคิวซีคอยเช็คของ แต่ถ้าไปทำงานที่อื่นไม่รู้จะลำบากแค่ไหน แล้วพ่อเราอีกล่ะ ถ้าเรากับแม่ไปหางานทำที่อื่น พ่อจะอยู่กับใคร พ่อเราก็แก่แล้วค่ะ
เราขอกราบล่ะค่ะ เราก็แค่คนบ้านนอกคอกนาจนๆ ไม่มีความรู้ ไม่มีวุฒิ ทางเลือกในชีวิตเรามีน้อยค่ะ ไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้อง ช่วยทำให้การชุมนุมหยุดก่อนเดือนเมษาได้ไหมคะ เราไม่รู้จะทำอย่างไร เราทั้งสงสารตัวเอง สงสารพ่อแม่ และญาติพี่น้องในตำบลของเราค่ะ แต่เราคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้
อีกอย่างเรื่องเงินจำนำข้าว ตอนนี้คนในตำบลเราลำบากมากค่ะ ชีวิตชาวนาต้องคอยฟ้าฝน ลำบากตรากตรำทำงานเหนื่อยมากนะคะ แต่เราก็ต้องทำเพราะมันเป็นอาชีพของเราค่ะ ได้ข้าวมา เราคิดจะได้เงินจากข้าวของเรา เอามาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ของแพงขึ้นทุกวันค่ะ แต่เราก็ต้องชะเง้อคอรอเหมือนข้าวรอฝน ทุกวันนี้เรามองเห็นคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้าน นั่งตัวดำจับเจ่าหน้าแห้ง ต้องไปกู้ยืมเงินมาประทังชีวิต เราน้ำตาไหลค่ะ
สุดท้ายนี้เราอยากชี้แจงอีกเรื่องหนึ่งค่ะ เรานั่งดูเคเบิ้ล ดูการชุมนุม เห็นผู้คนมากมายออกไปโห่ร้องกันบนถนน พ่อเราเป็นคนคอการเมืองค่ะ พ่อเราไม่เข้าข้างใคร บอกใครถูกก็บอกว่าถูก ใครผิดก็บอกว่าผิด บางทีก็ด่ารัฐบาล บางทีก็ก่า กปปส ส่วนแม่เราเชียร์กำนันสุเทพค่ะ เพราะแม่ชอบอภิสิทธิ์ แม่บอกว่าอภิสิทธิ์หล่อดีค่ะ (แต่ตั้งแต่โรงงานจะไล่แม่ออก แม่ก็มึนตึงกับม็อบไปค่ะ) ส่วนเราไม่ค่อยได้สนใจฝ่ายไหน เรารู้แต่ว่าถึงเวลาเราจะไปเลือกตั้ง ซึ่งก็เลือกคนที่เรารู้จักค่ะ
การซื้อเสียงที่อีสานมีอยู่จริงค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าใครจะเดินเข้าไปยื่นเงินให้ใครได้ง่ายๆ นะคะ ต้องเป็นคนที่เขารู้จักไว้ใจ และเป็นพวกพ้องของเขาด้วยค่ะ ถึงคุณมีเงินมาจ่าย บางทีเขาไม่เลือกคุณก็มีค่ะ ชาวบ้านทุกวันนี้ไม่ได้โง่ค่ะเรายืนยัน เขาเลือกคนที่เขาอยากเลือก แม่เรากับพ่อเราเถียงกันบ่อยๆ เรื่องการเมือง แม่เราจะบังคับให้พ่อเลือกอภิสิทธิ์ค่ะ
สุดท้ายอีกครั้ง เราอยากขอร้องค่ะ ทั้งรัฐบาล ทั้ง กปปส หันหน้ามาคุยกันเถอะค่ะ ก่อนที่พวกเราประชาชนจะอดตายกันไปหมดก่อน
ขอความกรุณา กปปส และ รัฐบาล
ตอนนี้เราอัดอั้นตันใจเรื่องการเมืองมากค่ะ ทีแรกเราคิดว่าจะไม่ส่งผลกระทบต่อตัวเรา แต่เราคิดผิด เพราะตอนนี้มันเริ่มลุกลามมาถึงเราและครอบครัวเรา
เราเป็นสาวโรงงานจังหวัดทางภาคอีสาน หาเช้ากินค่ำ แต่ก็ยังสุขใจ ที่ได้อยู่ที่บ้าน มีโรงงานโรงงานหนึ่งมาตั้งที่บ้าน เป็นโรงงานเย็บกระเป๋าและของใช้อื่นๆ ที่เป็นผ้า ยี่ห้อหนึ่งที่ลวดลายน่ารักค่ะ
โรงงานนี้เป็นโรงงานแห่งเดียวในตำบลห่างไกลนี้ค่ะ คนเกือบทั้งตำบลทำงานที่นี่ ถือว่าดีทีเดียวค่ะ ทำให้เราลืมตาอ้าปากได้ ไม่ต้องไปหางานทำที่กรุงเทพฯ วันหยุดเราก็ได้ช่วยพ่อทำนา ปลูกอ้อยได้ด้วย เราได้อยู่กันพร้อมหน้าครอบครัว ไม่เหมือนตอนที่เรายังเด็ก ทุกคนต้องไปหางานทำที่กรุงเทพหรือไม่ก็ชลบุรีค่ะ ตอนนี้แม่เราก็ทำงานอยู่ในโรงงานด้วยค่ะ มีแต่พ่อเราที่ทำนาปลูกอ้อยไปตามเรื่อง
ตั้งแต่มีการชุมนุม ยอดขายของโรงงานก็ลดลงค่ะ (โรงงานมีร้านอยู่ที่เซ็นทรัลเวิร์ล หรือสยาม อะไรแถวนั้น เราไม่มั่นใจนะคะ แต่เรารู้ว่าคนต่างชาติจะชอบซื้อ จะมีทัวร์มาลง อะไรประมาณนี้ เราได้ยินเขาพูดมา แต่ไม่มั่นใจเพราะเราไม่เคยไปค่ะ)
งานเริ่มไม่มีมาให้ทำ ทุกวันนี้เรามาทำงาน แต่โรงงานไม่มีงานให้ทำค่ะ เราก็เริ่มหวั่นใจ จนเมื่อเร็วๆ นี้เขาประกาศว่า
"ทางโรงงานจะรอดูถึงเดือนเมษา หากสถานการณ์ไม่ดีขึ้น เขาอาจจะต้องปิดโรงงานค่ะ เพราะตอนนี้ก็มีปิดไปแล้วสามโรง ที่ขอนแก่นแล้วก็ที่ไหนอีกไม่รู้สองโรง"
ตอนนี้พนักงานทุกคนเคว้งคว้างค่ะ เราไม่รู้จะทำอย่างไรกับชีวิตต่อไป เราอาจต้องไปหางานทำที่กรุงเทพหรือชลบุรี แม่เราก็อายุมากแล้วค่ะ ทำงานที่นี่ก็พอทำได้ เพราะเขาให้อยู่แผนกคิวซีคอยเช็คของ แต่ถ้าไปทำงานที่อื่นไม่รู้จะลำบากแค่ไหน แล้วพ่อเราอีกล่ะ ถ้าเรากับแม่ไปหางานทำที่อื่น พ่อจะอยู่กับใคร พ่อเราก็แก่แล้วค่ะ
เราขอกราบล่ะค่ะ เราก็แค่คนบ้านนอกคอกนาจนๆ ไม่มีความรู้ ไม่มีวุฒิ ทางเลือกในชีวิตเรามีน้อยค่ะ ไม่ว่าใครที่เกี่ยวข้อง ช่วยทำให้การชุมนุมหยุดก่อนเดือนเมษาได้ไหมคะ เราไม่รู้จะทำอย่างไร เราทั้งสงสารตัวเอง สงสารพ่อแม่ และญาติพี่น้องในตำบลของเราค่ะ แต่เราคงทำได้ดีที่สุดแค่นี้
อีกอย่างเรื่องเงินจำนำข้าว ตอนนี้คนในตำบลเราลำบากมากค่ะ ชีวิตชาวนาต้องคอยฟ้าฝน ลำบากตรากตรำทำงานเหนื่อยมากนะคะ แต่เราก็ต้องทำเพราะมันเป็นอาชีพของเราค่ะ ได้ข้าวมา เราคิดจะได้เงินจากข้าวของเรา เอามาใช้จ่ายในชีวิตประจำวัน ของแพงขึ้นทุกวันค่ะ แต่เราก็ต้องชะเง้อคอรอเหมือนข้าวรอฝน ทุกวันนี้เรามองเห็นคนเฒ่าคนแก่ในหมู่บ้าน นั่งตัวดำจับเจ่าหน้าแห้ง ต้องไปกู้ยืมเงินมาประทังชีวิต เราน้ำตาไหลค่ะ
สุดท้ายนี้เราอยากชี้แจงอีกเรื่องหนึ่งค่ะ เรานั่งดูเคเบิ้ล ดูการชุมนุม เห็นผู้คนมากมายออกไปโห่ร้องกันบนถนน พ่อเราเป็นคนคอการเมืองค่ะ พ่อเราไม่เข้าข้างใคร บอกใครถูกก็บอกว่าถูก ใครผิดก็บอกว่าผิด บางทีก็ด่ารัฐบาล บางทีก็ก่า กปปส ส่วนแม่เราเชียร์กำนันสุเทพค่ะ เพราะแม่ชอบอภิสิทธิ์ แม่บอกว่าอภิสิทธิ์หล่อดีค่ะ (แต่ตั้งแต่โรงงานจะไล่แม่ออก แม่ก็มึนตึงกับม็อบไปค่ะ) ส่วนเราไม่ค่อยได้สนใจฝ่ายไหน เรารู้แต่ว่าถึงเวลาเราจะไปเลือกตั้ง ซึ่งก็เลือกคนที่เรารู้จักค่ะ
การซื้อเสียงที่อีสานมีอยู่จริงค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าใครจะเดินเข้าไปยื่นเงินให้ใครได้ง่ายๆ นะคะ ต้องเป็นคนที่เขารู้จักไว้ใจ และเป็นพวกพ้องของเขาด้วยค่ะ ถึงคุณมีเงินมาจ่าย บางทีเขาไม่เลือกคุณก็มีค่ะ ชาวบ้านทุกวันนี้ไม่ได้โง่ค่ะเรายืนยัน เขาเลือกคนที่เขาอยากเลือก แม่เรากับพ่อเราเถียงกันบ่อยๆ เรื่องการเมือง แม่เราจะบังคับให้พ่อเลือกอภิสิทธิ์ค่ะ
สุดท้ายอีกครั้ง เราอยากขอร้องค่ะ ทั้งรัฐบาล ทั้ง กปปส หันหน้ามาคุยกันเถอะค่ะ ก่อนที่พวกเราประชาชนจะอดตายกันไปหมดก่อน