ไม่มีอะไรจะดีกว่านี้

มีสองอย่าง ของพฤติกรรม  ได้แก่  ใช้มันเป็นเครื่องมือ กับ ยอมรับและอยู่กับปัจจุบัน

มีแค่นี้  ในจักรวาลของการใช้ชีวิต

ใช้มันเป็นเครื่องมือ   หมายความว่า   แสดงออกเป็นการกระทำ  ไม่ใช่การกระทำนั้นเป็นสิ่งดีในตัวเอง
แต่ใช้มันเพื่อเป้าหมายอย่างใดอย่างหนึ่ง   ผลคือ  อาจทำอย่างรีบร้อน  ไม่ได้มีความเคารพในสิ่งที่กระทำ  ไม่ได้คำนึงถึงผลข้างเคียงนัก
ไม่เป็นที่จดจำ   สิ้นเปลือง หรือ ชีวิตหมดไปอย่างลวกๆ  และที่สำคัญคือ   ขาดสติและมีแนวโน้มสร้างความรุนแรงได้ง่าย
เช่น  ล้างจาน   คุณสัมผัสถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเพียงใด   มันมีเรื่องราวที่ปรากฏอะไรบ้าง   ทำไมต้องล้าง   หรือ แค่ทำๆให้เสร็จแล้วรีบไปทำอย่างอื่น

ข้อต่อมา  ..ยอมรับและอยู่กับปัจจุบัน   หมายความว่า  คุณไม่ได้รีบ   ยอมรับว่ากำลังทำอะไร   ไม่มีอะไรที่สำคัญกว่าสิ่งตรงหน้า
และมันคือ ความเป็นจริง   มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต   เป็นตัวฉันที่ได้เลือก  ไม่จำเป็นต้องรีบ   เราต้องเคารพในสิ่งที่เลือก อย่าหลุดไปจากกรอบนี้
ทุกอย่างทุกเวลา  มันเกิดหนเดียว  แน่นอนว่า  การปฏิบัติต่อสิ่งอื่น ปฏิบัติต่อโลกอย่างไร ก็เท่ากับคุณเลือกจะเป็นคนอย่างไรด้วย
ดังนั้น  อยู่กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า  ไม่รีบไปไหน  ไม่มีที่ไหนนอกจากความเป็นจริง   และความจริงย่อมเป็นอิสระในตัวเองอยู่แล้ว
การปฏิเสธปัจจุบันขณะ  ก็คือ  การสร้างความเท็จ หรือ  การทำให้ชีวิตหลุดหาย   คุณจะทำอย่างนั้นทำไม

สติ  คือ  เป้าหมายในวิธีการของการใช้ชีวิต  และของพฤติกรรม หรือการแสดงออก
สติ  คือ  จิตเริ่มต้น   ที่คุณจะพบความหลากหลายที่ดำเนินอยู่  และเห็นแนวโน้มของความน่าจะเป็น
ในโลกของสติ    วิธีการกับเป้าหมายย่อมเป็นหนึ่งเดียว    และไม่มีอะไรที่ดีกว่านี้  ในการค้นพบตนเองและชีวิตที่เป็นจริง
นี่ไม่เกี่ยวกับศาสนา    แต่คือ  ความเป็นมนุษย์ที่ใฝ่หาการท้าทาย และอิสระ....