เมื่อวานนี้มีโปกาสได้ไปดูหนัง Timeline เพราะเห็นใน Pantip ตั้งกระทู้ว่าเป็นหนังที่ดีมากเรื่องนึง
พอเข้าไปดูตอนแรกๆ รู้สึกว่ามันเฉยๆ ไม่ได้รับรู้สัมผัสถึงความรักอะไรเท่าไหร่ และยังไม่รู้ว่าตอนต่อไปของเรื่องจะสื่อถึงอะไร
แต่พอช่วงกลางๆ เรื่องลงไป ......... หลังจากที่มีการไปถ่ายทำหนังสั้นที่บ้านพระเอก ตอนนั้นเริ่มมีช่วงจุกที่คอ น้ำตาซึม
แต่หลังจากนั้น ที่พระเอกอ่านจดหมาย น้ำตาไหลพรากไม่หยุดเลยค่ะ ความรักที่แม่มีต่อลูกมันมากมายมหาศาลถึงแม้จะเป็นเพียงข้อความในจดหมาย แต่ทำให้รับรู้ถึงความรักที่มากมายของแม่ ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อลูก ร้องไห้เรื่องนี้ยังไม่ทันน้ำตาแห้ง ก็มาร้องไห้ต่อกับเฟสบุ๊ค เจ้า กระป๋องอีก T__T เสียดายก่อนเข้าโรงหนังไม่ได้พกผ้าเช็ดหน้าหรือกระดาษทิชชู่ไปเลย โชคดีที่ดูเสร็จห้างปิดแล้วเดินช็อปต่อไม่ได้ เลยไม่มีใครเห็นหน้าที่แท้จริงของเรา .................... ใครที่ยังไม่ได้ดู อยากให้ไปดูนะคะ แล้วคุณจะรักแม่ และรักแฟนของคุณมากขึ้นอีกมากๆๆ เลยค่ะ