เมื่อวาน ฉันเลือกหยิบมีดมาตัดใจตัวเอง....

เมื่อคนที่ฉันรักหันหลังและจากฉันไป เพราะเขาคบซ้อนโดยที่ฉันไม่เคยรู้และเขาไม่อยากเลือกใคร
เขาขอให้ฉันตัดใจจากเขา แล้วเราก็จบกันเมื่อวันปีใหม่ที่ผ่านมา

ฉันเจ็บ เพราะความรัก ฉันผิดหวัง ฉันล้มลง ชีวิตตกต่ำ
แต่เพราะมีคนรอบข้างที่ดี ครอบครัวที่ดี ดึงฉันขึ้นมาอย่างรวดเร็ว

แล้วเขาก็กลับมาคุย....

เมื่อวานเขาบอกคิดถึง และอยากเจอ เขาไม่รู้หรอกว่า แผลในใจฉันถูกกรีดซ้ำๆ อีกหลายครั้ง
ฉันซึ่งยังไม่เคยหมดรักเขา คิดถึงเขาเหมือนกัน เกิดความสับสนในใจ จึงปรึกษาเพื่อน

และฉันก็ตัดสินใจไม่ขอพบเจอเขาอีกตลอดไป....
ฉันขอบคุณเวลาที่ผ่านมาทั้งเรื่องดี และไม่ดีที่เกิดขึ้น ขออโหสิกรรมต่อกัน

แต่หลังจากพูดออกไป เหมือนฉันใช้มีดตัดใจตัวเอง ....

ฉันไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้คืออะไร ทำไมฉันต้องเสียใจที่ฉันพูดอย่างนั้น ทำไมฉันต้องร้องไห้กับคำพูดตัวเอง
ฉันได้แต่หวังว่า ฉันที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ ต่อไปจะไม่มีน้ำตาให้เขาอีก

"รักพี่นะคะ" ข้อความส่งท้ายวาเลนไทน์ให้เขา
ต่อให้รักมากแค่ไหน การปล่อยให้เขาไป คงดีกว่ารั้งเขาไว้เพื่อรอวันที่เขาจะไปจากเราอีก

ฉันจะต้องเข้มแข็งให้ได้ค่ะ
แต่ ณ ตอนนี้ ฉันอ่อนแอจริงๆ